Female fronted punk metal διατείνονται ότι παίζουν οι The End A.D. από τη Philadelphia των U.S. Κάτι που εν μέρει έχει μια ρεαλιστική βάση.
Η μουσική της μπάντας είναι αρκετά βαριά και μάλλον πλησιάζει περισσότερο στο metal άκρο, παρά στο punk από το οποίο συνάντησα ελάχιστα στοιχεία που κυρίως έχουν να κάνουν με τις εκφραστικές οδούς που ακολουθεί η Ami η οποία ακούγεται αρκετά “ψαρωτική”, άλλες φορές θυμίζοντας τον Bobby “Blitz” Ellsworth, άλλες τον Glenn Danzig και άλλες μια πιο “εκλογικευμένη” Diamanda Gallas.
Συνθετικά η μπάντα ανήκει μάλλον στα καθαρά U.S. heavy ύδατα με κάποια southern στοιχεία (λίγα), αρκετά βαριά riffs που θα μπορούσες να συναντήσεις σε δουλειές των Overkill ή των Anthrax, αρκετή γκρούβα ρυθμικώς και με σχετική απουσία μελωδικών στιγμών.
Οι καλύτερες στιγμές είναι θα έλεγα οι mid tempo στιγμές και κομμάτια όπως τα “Be Here Now” και “Junkie Logic”, το groovy “Bitch Magnet”, το “I Feel Like Death” που μου έφερε στο νου τους Senser, το “Alien Face” προσεγγίζει κάτι από τους Voivod και το γρήγορο “I Wanna Be Alone” που κλείνει το album και είναι η πιο εμφανής “punk” στιγμή τους.
Το “Badlands” δεν είναι άσχημο ούτε και οι The End A.D. είναι κακή μπάντα, το υβρίδιό τους έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά δεν νομίζω να κάνει κάποιο ιδιαίτερο ντόρο αυτή η κυκλοφορία. Με λίγα πιο “πιασάρικα” μελωδικά στοιχεία ίσως να προσεγγίσουν ένα πιο ανοιχτό ακροατήριο που θα τους “νιώσει” αν και σίγουρα μπορεί να ακουστεί από κάθε είδους ακροατές. Συμπαθητική δουλειά αλλά μέχρι εκεί.
https://www.facebook.com/The-End-AD-1523510874587806/
The End A.D. – Addiction
675 
