Όταν μπορείς να πάρεις συνέντευξη από συγκροτήματα όπως οι Suicidal Angels, ούτε καν το σκέφτεσαι! Ο συντάκτης του Rockway.gr Πελοπίδας Χελάς δεν χάνει χρόνο και συνομιλεί με τον κιθαρίστα και τραγουδιστή της μπάντας Νίκο Μελισσουργό, ο οποίος δέχεται την “ανάκριση” με αρκετή προθυμία.
Για σου Νίκο, μεγάλη μας χαρά που σε φιλοξενούμε ξανά στο Rockway gr. Η τελευταία φορά που μας μίλησες ήταν πριν δύο χρόνια και τότε είχατε μόλις κυκλοφορήσει το φοβερό “Division of Blood”. Πριν λίγο καιρό κυκλοφορήσατε νέα δισκάρα, το “Years of Aggression”. Ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ των δύο κυκλοφοριών;
Γεια χαρά, σας ευχαριστώ πολύ για άλλη μία συνέντευξη, είναι μεγάλη μου χαρά που ξαναμιλάμε. Ευχαριστώ πολύ επίσης για τα καλά σου λόγια για την τελευταία μας κυκλοφορία. Γενικότερα με κάθε δίσκο, προσπαθούμε να πηγαίνουμε την μουσική μας και ένα βήμα πιο μπροστά, να εξελισσόμαστε, να δημιουργούμε κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο. Είναι πολύ εύκολο να βρεις μια πατέντα που έκανε επιτυχία στο παρελθόν και να την αντιγράψεις, αλλά αυτό είναι κάτι που δε μας αρέσει. Το “comfort zone” είναι κάτι στο οποίο δεν ανήκουμε, ψαχνόμαστε διαρκώς να δημιουργήσουμε κάτι διαφορετικό. Νομίζω πως το καταφέραμε σχεδόν στο 100%. Συνθετικά, σε αυτόν το δίσκο, δημιουργήσαμε 9 κομμάτια, τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, έχουν το καθένα τη δική του ταυτότητα, αλλά παράλληλα όλα μαζί, συνθέτουν έναν αμιγώς thrash metal δίσκο. Αυτήν τη φορά, πράγμα το οποίο είναι από τις βασικότερες διαφορές, είναι πως μοιράσαμε την παραγωγική διαδικασία σε 3 διαφορετικά στούντιο, δουλέψαμε με 3 διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά η προπαραγωγή και η παραγωγή έγινε εξ ολοκλήρου απο εμάς. Θέλαμε να δώσουμε ακόμα περισσότερο χαρακτήρα, ακόμη περισσότερο από τον εαυτό μας, ακόμα περισσότερη “προσωπικότητα” των Suicidal Angels.
Οι δύο τελευταίοι δίσκοι θεωρώ ότι είναι οι καλύτεροι της μπάντας, λόγω του ότι πλέον συνδυάζετε άψογα την εμπειρία με την ενέργεια που έχετε σαν συγκρότημα και επιπρόσθετα έχετε πλέον ένα σταθερό line up το οποίο παικτικά “σκοτώνει”. Ζούμε την καλύτερη περίοδο των Suicidal Angels μέχρι στιγμής, και πόσο έχει συμβάλει σε αυτό η είσοδος του Gus Drax στο συγκρότημα;
Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι, χωρίς να θέλω να μειώσω καμία από τις προηγούμενες δουλειές μας, νομίζω πως στα τελευταία 2, αποτυπώνεται και η εμπειρία της μπάντας πλέον, μετά από σχεδόν μία 15ετία από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου. Η συμβολή του Gus είναι μεγάλη και βασικότερα στο κομμάτι της επικοινωνίας μεταξύ μας. Είναι ένας εξαιρετικός κιθαρίστας, με άποψη, πράγμα το οποίο κάνει όλη την διαδικασία ευκολότερη. Επίσης, η προϋπηρεσία του στα συγκροτήματα τα οποία έχει παίξει, του έχουν προσδώσει την “εμπειρία του δρόμου”, κάτι το οποίο είναι επίσης πολύ βασικό. Πλέον είμαστε μία ομάδα, ένα team, που ειδικότερα στη διαδικασία της περιοδείας, των ηχογραφήσεων και των προβών, κάνει τη ζωή όλων ευκολότερη. Παικτικά δε μπορώ να πω κάτι, είναι γνωστό πως τα δάχτυλά του “πυροβολούν”, χαχα!
Εντύπωση μου έκανε ότι η ηχογράφηση του “Years of Aggression” έγινε σε τρία διαφορετικά μέρη. Τα τύμπανα ηχογραφήθηκαν στα Soundlodge Studios στη Γερμανία, κιθάρα-μπάσο-φωνή στα Zero Gravity Studios στην Ελλάδα και η μίξη έγινε από τον Jens Borgen στα Fascination Street Studios στη Σουηδία. Φαντάζομαι η όλη διαδικασία θα σας κόστισε αρκετά χρήματα. Στα δικά μου μάτια, αυτό επιβεβαιώνει την τάση που έχει το συγκρότημα να προσπαθεί κάθε φορά να ανεβαίνει επίπεδο μέσω της σκληρής δουλειάς, ανεξάρτητα από το προσωπικό ή οικονομικό κόστος. Νίκο, υπάρχει περίπτωση να κάνετε ποτέ κάποιο συμβιβασμό όσον αφορά στην ποιότητα της μουσικής σας;
Είναι αυτό που σου είπα στην εισαγωγή μας. Δεν επαναπαυόμαστε, κάθε φορά κυνηγάμε τη διαφορετικότητα. Ναι κόστισε αρκετά χρήματα, έχεις δίκιο, αλλά γιατί να συμβιβαστούμε; Δε βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να κάνουμε εκπτώσεις στα όνειρα μας, όποιο όνειρο είναι αυτό για τον καθένα. Δεν υπάρχει κανένα κόστος, όσο επίπονη και να είναι η διαδικασία, αξίζει το κάθε δευτερόλεπτο. Κανείς δεν είπε ποτέ πως ο δρόμος για να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα θυσιάσεις, αλλιώς θα θυσιαστείς, σε μία μέτρια παραγωγή, σε ένα μέτριο δίσκο, με μία μετριότητα γενικότερα. Δεν μας αρέσει αυτό, συνεπώς προσπαθούμε να θέτουμε ολοένα και μεγαλύτερους στόχους, ολοένα και καλύτερα αποτελέσματα. Άλλωστε το ζητούμενο είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου.
Πέμπτος δίσκος που κυκλοφορείτε με τη NoiseArt Records. Πρέπει να είστε αρκετά ευχαριστημένοι από την μέχρι τώρα συνεργασία σας. Πόσο σημαντικό είναι για ένα συγκρότημα στη σύγχρονη εποχή να έχει μία δισκογραφική εταιρεία που να τους στηρίζει;
Ναι πράγματι, έχουμε μία καλή συνεργασία. Η στήριξη από την δισκογραφική είναι πολύ σημαντική, όπως επίσης και η εμπιστοσύνη. Δίχως στήριξη, τα πράγματα είναι δύσκολα, το έχουμε βιώσει, ξέρουμε πολύ καλά πως είναι. Βέβαια, από την άλλη πλευρά, η δισκογραφική για να σε στηρίξει, πρέπει να δει πως το κυνηγάς εσύ πρώτος. Κανείς δε θα πιστέψει σε σένα, αν δε πιστέψεις εσύ πρώτος στον εαυτό σου. Αυτές οι σχέσεις χτίζονται σταδιακά, με σκληρή δουλειά, υπομονή, επιμονή και πείσμα. Όπου και πάλι, δεν υπάρχει επανάπαυση, τίποτα δεν είναι δεδομένο στη μουσική βιομηχανία. Χρειάζεται ένα διαρκές κυνήγι, μία διαρκής αναζήτηση, μία αέναη προσπάθεια.
Ed Repka. Κάθε δίσκος σας και ένα έργο τέχνης. Πώς ήρθες σε επαφή με αυτόν τον τόσο σημαντικό καλλιτέχνη;
Θα συμφωνήσω απόλυτα, ο άνθρωπος είναι φανταστικός καλλιτέχνης, κάθε φορά μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό, χαχα. Η πρώτη επαφή είχε γίνει το 2010, μέσω της δισκογραφικής και του μάνατζέρ μας. Υπάρχει μία πολύ καλή χημεία μεταξύ μας, παρότι δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ από κοντά. Κάθε φορά η δημιουργική διαδικασία του εξωφύλλου είναι μαγική. Στέλνει το προσχέδιο, με μολύβι, κάνουμε μερικές διορθώσεις και λίγο καιρό αργότερα στέλνει το εξώφυλλο με χρώματα και κάνουμε τις τελικές διορθώσεις.
Πρώτο βιντεοκλίπ από το “Years of Aggression” είναι το “Bloody Ground”. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τραγούδι;
Είναι ένα κομμάτι αρκετά διαφορετικό συγκριτικά με αυτά που έχουμε κάνει στο παρελθόν. Θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι άλλο, μιας και ο δίσκος είναι αρκετά διαφορετικός. Όπως προείπα, δεν ακολουθούμε την πεπατημένη. Θέλουμε να πειραματιζόμαστε όσο δυνατόν μπορούμε.
SUICIDAL ANGELS – Bloody Ground – VIDEO LINK
Σε ποια τοποθεσία έγιναν τα γυρίσματα; Μπορείς να μας πεις λίγα πράγματα για το βιντεοκλίπ; Τελικά με ποιον μάχεται ο στρατιώτης;
Τα γυρίσματα έγιναν στην Ελευσίνα, πάνω στο βουνό όπου θα μεταφερθούν τώρα οι φυλακές Κορυδαλλού (δεν το ξέραμε τότε), όπου είναι μία παλιά ΝΑΤΟ-ική βάση. Την σκηνοθεσία και το γύρισμα ανέλαβε ο φίλος Μπάμπης Κατσιώνης, εξαιρετικός καλλιτέχνης γενικότερα. Είχαμε συζητήσει αρκετά στο κομμάτι της προπαραγωγής, θέλαμε να προσέξουμε την κάθε λεπτομέρεια ώστε να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με ποιον πολεμάει ο στρατιώτης;;; Με μένα…χαχαχα! Όλο το σκηνικό διαδραματίζεται στο κεφάλι μου, χαχα…τί να σου εξηγω τώρα…;
Το αγαπημένο μου τραγούδι από το νέο album είναι το “The Sacred Dance with Chaos”, μία αργόσυρτη, “σκοτεινή” σύνθεση που εξελίσσεται σταδιακά. Μιας και είσαι ο βασικός συνθέτης της μπάντας, το ερώτημά μου είναι αν θα δούμε στο μέλλον και άλλες τέτοιες συνθέσεις στους δίσκους που θα ακολουθήσουν;
Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μία προσπάθεια που είχα κάνει και στο παρελθόν αρκετές φορές, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να γράψω κάτι τέτοιο, συνεπώς περίμενα να έρθει η κατάλληλη στιγμή και έμπνευση, διότι αν κάτι το βιάζεσαι να βγει, συνήθως είναι μέτριο στην καλύτερη περίπτωση. Όσον αφορά στο μέλλον, όπως σου είπα και πιο πάνω, το ζητούμενο για εμάς είναι να δημιουργούμε και κάτι καινούριο σε κάθε δίσκο. Σίγουρα θα χρειαστεί ενδοσκόπηση για άλλη μία φορά, θα χρειαστεί να πάμε σε διάφορες “σκοτεινές” γωνίες του μυαλού μας και εσωτερικής αναζήτησης.
Suicidal Angels – The Sacred Dance With Chaos – video link
“Set up the traps, one dream to catch, trapped under the roof of rats” στίχοι από το “Τhe Roof of Rats”. Σε τί αναφέρεται το συγκεκριμένο τραγούδι;
Το κομμάτι αυτό είναι προσωπική μου αφιέρωση σε έναν άνθρωπο, που όπως λέει ο σοφός λαός μας, αν έχεις τέτοιους φίλους, τί να τους κάνεις τους εχθρούς! Είναι αρκετά άσχημο να έχεις βοηθήσει ανθρώπους και στη συνέχεια να σε λένε και μ@λ@κ@. Έτσι λοιπόν και εγώ, είπα να του αφιερώσω ένα τραγούδι. Άλλοι γράφουν για θάλασσες, ποτάμια, αγάπες, έρωτες, εγώ είπα να γράψω ένα για την π0Υstι@! Κακό πράγμα και εύχομαι σε κανέναν άνθρωπο να μη του συμβεί κάτι αντίστοιχο.
Έχετε φτάσει αισίως στον έβδομο δίσκο, μετράτε περίπου 18 χρόνια παρουσίας στη σκηνή και πλέον είστε ένα συγκρότημα που η αξία του είναι αναγνωρισμένη από όλους. Παρόλα αυτά, βλέπω ότι η ενέργεια και το πάθος σας αντί να μειώνεται με τα χρόνια αυξάνεται. Τί είναι αυτό που κάνει το μάτι των Suicidal Angels να γυαλίζει επικίνδυνα ακόμα;
Αν σταματήσει να γυαλίζει επικίνδυνα, τότε καλό θα ήταν να αφήσουμε τα όργανα στις θήκες και να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο. Παίζουμε thrash, όλοι ξέρουμε τί σημαίνει αυτό. Και εμάς το πάθος και η κ@ύλ@ μας για τη μουσική είναι η κινητήριος δύναμη. Δε μας χαρίστηκε το παραμικρό, έπρεπε να “φτύσουμε αίμα” για το κάθε βήμα μπροστά. Αυτό, ξέρεις, παρόλο που σε γονατίζει πολλές φορές και λες “όχι άλλο ρε γαμώτο”, σε πεισμώνει ακόμα περισσότερο, κάνει το μάτι να γυαλίζει ακόμα περισσότερο. Τώρα πέρα από τα εσωτερικά και προσωπικά, κοίτα γύρω σου, κοίτα τι γίνεται. Πώς είναι να μην γυαλίζει το μάτι σου; Η βλακεία είναι ατελείωτη, αχανής. Λες και δεν έχουν γίνει τόσα, ανά τους αιώνες, που να μας δείχνουν ποιο είναι το σωστό και με ποιο πάμε κατευθείαν για τον γκρεμό.
Φαντάζομαι ότι η κατάσταση στην χώρα μας είναι η ιδανική έμπνευση για μία thrash metal μπάντα. Εσύ έχεις εμπνευστεί κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι από όλα όσα γίνονται;
Για συγκεκριμένο τραγούδι όχι. Η επιρροή είναι συνολική και βγαίνει σε πολλούς στίχους μέσα στα τραγούδια μας και κυρίως στον τελευταίο δίσκο, όπου το στιχουργικό κομμάτι με προβλημάτισε περισσότερο από τις προηγούμενες φορές. Κάθε λέξη, κάθε στίχος ήθελα να προσθέτει ένα έξτρα μήνυμα στο κάθε τραγούδι, να συμβάλει στην προσωπικότητα του κάθε κομματιού. Η κατάσταση γενικά δεν είναι μόνο στη χώρα μας χάλια. Απλά έχουν επιλέξει να στοχοποιήσουν την Ελλάδα για κάποιο λόγο, στα “μέσα μαζικής εξημέρωσης” (που έλεγε και ο συγχωρεμένος Τζιμάκος).
Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε σε όλον τον κόσμο, επικρατούν η βία και η μισαλλοδοξία, τα “fake news” κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, ο πλανήτης καταστρέφεται και υποκείμενα σαν τον Trump εκλέγονται αρχηγοί κρατών. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα Νίκο; Υπάρχει ελπίδα να αφυπνιστεί ο κόσμος και να αντισταθεί;
Ο καθένας πρέπει να ξυπνήσει μόνος του μέσα του. Όταν αποφασίσουμε να αρχίσουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, μόνο και μόνο τότε, ίσως αρχίσουν να μας φοβούνται λιγάκι. Προς το παρόν φλομώνουν τον κόσμο με άχρηστη πληροφορία, με αχρείαστα υλικά και οι άνθρωποι έχουν καταλήξει σκλάβοι των πλαστών αυτών αναγκών και τρέχουν σαν υπνωτισμένοι από πίσω τους. Όσο λιγότερα κατέχουμε, όσο περισσότερο χρόνο ξοδέψουμε με το να γίνουμε καλύτεροι σαν μονάδες, τότε ίσως και να γίνει κάτι. Και ας πάψουμε να λέμε όλοι, έλα μωρέ, εγώ θα κάνω τη διαφορά; Αν την κάνεις εσύ ναι, τότε θα επηρεάσεις και τους άλλους να την κάνουν! Γιατί σκεπτόμενοι έτσι, κανείς δεν κάνει την ουσιαστική κίνηση και περιμένουμε κάποιους σωτήρες να έρθουν να μας σώσουν.
Πριν από λίγες μέρες πήρατε μέρος στο Copenhell Metal Cruise 2019. Πώς σας φάνηκε η εμπειρία μιας συναυλίας εν πλω; Ποιά ήταν η ανταπόκριση των οπαδών στα τραγούδια που παίξατε από τον νέο δίσκο;
Δεν ήταν η πρώτη μας συμμετοχή σε κρουαζιέρα, είχαμε παίξει και στο Wacken Metal Cruise, μερικούς μήνες πριν. Είναι μία πολύ ιδιαίτερη εμπειρία, έρχεσαι πολύ κοντά με τους οπαδούς σου, γίνεστε σχεδόν ένα, είναι φανταστικό συναίσθημα. Είχαμε μία εξαιρετική αποδοχή, από το πρώτο κιόλας κομμάτι έως το τέλος η ένταση ήταν αμείωτη. Πραγματικά πολύ δυνατή συναυλία!
Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2020 θα εμφανιστείτε στο Piraeus 117 Academy (δείτε ΕΔΩ το δελτίο τύπου) μαζί με τους Full House B.C. και τους Domination Inc. Πέρα του ότι είναι σίγουρο ότι “θα το γκρεμίσετε το μαγαζί”, τί να περιμένουν οι οπαδοί σας από εσάς; Θα παίξετε όλο το “Years of Aggression”;
Η συναυλία στην Αθήνα είναι πάρα πολύ ιδιαίτερη για μας πάντα. Είναι η πόλη μας, είναι το σπίτι μας. Υπάρχουν άνθρωποι στο κοινό που πέραν από οπαδοί της μπάντας είναι και φίλοι μας, έχουμε πιει μπύρες παρέα, έχουμε μεθύσει παρέα, έχουμε “παρτάρει” παρέα. Θα παίξουμε ένα εκτενές setlist από ολόκληρη την δισκογραφία της μπάντας, ακόμα δουλεύουμε στις λεπτομέρειες. Θα είναι ένα πολύ δυνατό live, γιατί εκτός του παικτικού, έχουμε δώσει μεγάλη σημασία σε ολόκληρη την παραγωγή γενικότερα. Μαζί με τα παιδιά από τους Full House και τους Domination, θα φροντίσουμε να είναι μία αξέχαστη βραδιά για όλους όσους έρθουν. Εκτός απο φίλοι με τα παιδιά, είναι και εξαιρετικές μπάντες που αξίζουν την στήριξη όλων!
Επίσης θα παίξετε σε Πάτρα, Ιωάννινα, Βόλο και Καστοριά. Είναι αυτή η mini περιοδεία το δικό σας ευχαριστώ στους οπαδούς από την επαρχία που στηρίζουν το συγκρότημα; Ποιά είναι η συμβουλή σου σε ένα συγκρότημα που θα ξεκινήσει τώρα σε μία επαρχιακή πόλη;
Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για όλους τους φίλους μας στην επαρχία, για να τους ευχαριστήσουμε για την στήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια. Κάθε φορά προσπαθούμε να επισκεπτόμαστε όλο και περισσότερες πόλεις, δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά προσπαθούμε. Όσο για συμβουλή, ποιος είμαι εγώ για να δώσω, δεν είμαι κανένας σοφός, χαχα. Το μόνο που θα μπορούσα να πω, είτε Αθήνα, είτε επαρχία, αν θέλεις πραγματικά να ακολουθήσεις τον δρόμο της μουσικής, τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος ψυχολογικά να εγκαταλείψεις την οποιαδήποτε καθημερινότητα και κανονικότητα. Πρέπει να γίνουν θυσίες, να ξεχαστούν διαφόρων ειδών απολαύσεις και να δώσεις το 100% του χρόνου σου, ώστε να δώσεις μία μικρή ευκαιρία να κάνεις το πρώτο βήμα. Και ακόμα και αν το καταφέρεις αυτό το πρώτο βήμα, δε σημαίνει πως κάτι έγινε, το δεύτερο βήμα θέλει ακόμα περισσότερο κόπο, το τρίτο ακόμα περισσότερο και ούτω καθεξής.
Το Φλεβάρη θα συμμετάσχετε και στην Thrash Alliance 2020 μαζί με τους θρυλικούς Destruction και τους Legion of the Damned. Τί προσδοκίες έχεις από αυτήν την περιοδεία; Έχετε προγραμματίσει και συναυλίες πέρα από τον Ευρωπαϊκό χώρο για την προώθηση του “Years of Aggression”;
Θα είναι μία πολύ ωραία περιοδεία, γνωριζόμαστε προσωπικά όλοι μεταξύ μας, πράγμα το οποίο γλιτώνει χρόνο από τις συστάσεις κτλ. Είναι όλοι πολύ καλά παιδιά, έχουμε ξαναπαίξει μαζί, έχουμε “ξαναπαρτάρει” μαζί χαχα. Είναι ένα δυνατό πακέτο, είμαι πολύ αισιόδοξος πως θα είναι όλα τα μαγαζιά “sold out”. Είμαστε σε συζητήσεις με τον καινούριο μας ατζέντη για πάρα πολλά πράγματα. Ελπίζω πως σύντομα θα έχουμε περισσότερα νέα να μοιραστούμε με όλους σας!
SUICIDAL ANGELS – Division Of Blood – video link
Τέλος, ποια είναι τα συναισθήματά σου που συμμετείχατε στην τελευταία συναυλία των Slayer στην Ελλάδα;
Τί να πρωτοπώ τώρα…; Είχαμε ξαναπαίξει στο Sonisphere το 2010, αλλά η συγκεκριμένη στο ΟΑΚΑ ήταν κάτι μαγικό. Έχω ξαναπεί και σε προηγούμενες συνεντεύξεις, πως οι Slayer ήταν η μπάντα που ξεκίνησα να παίζω thrash, οπότε όπως καταλαβαίνεις ήταν κάτι πάρα πολύ ιδιαίτερο για μένα. Πέραν της προσωπικής σχέσης που έχουμε, το γεγονός ότι “κρεμάνε παπούτσια”, είναι συγκινητικό. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που “τάραξε τα νερά” της εποχής του και είναι οι πατέρες του ακραίου ήχου, έτσι όπως τον ξέρουμε σήμερα. Τιμή μου που μπορέσαμε να συμμετάσχουμε σε αυτήν τη συναυλία και να εκφράσω ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ σε όλους όσους μπόρεσαν και ήρθαν από νωρίς, κάνοντας αυτό το απόγευμα μία από τις δυνατότερες αναμνήσεις των τελευταίων ετών.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που διέθεσες Νίκο, ανυπομονώ να σας δω το Γενάρη στην Αθήνα! Θα ήθελες να πεις κάτι για το κλείσιμο;
Σε ευχαριστώ πολύ Πελοπίδα για την εκτενή σου συνέντευξη, προσπάθησα να μην μακρηγορίσω πολύ, αλλά ήταν πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους τους αναγνώστες σας για την στήριξη όλα αυτά τα χρόνια! Ανυπομονούμε για τη συναυλία της Αθήνας, να “βάλουμε όλοι μαζί φωτιά” στο Academy!
1050 
