Αν και το πιθανότερο είναι γνωρίζετε τους συμπαθέστατους σουηδούς Deathstars, ας παραθέσω εν συντομία το βιογραφικό τους… Το 1993, σε ένα metal party στη Σουηδία, κάποιοι φίλοι αποφασίζουν να φτιάξουν ένα συγκρότημα, το οποίο ονόμασαν Swordmaster.
Μετά από διάφορες underground κινήσεις και προσπάθειες ανάδειξης, υπογράφουν με τη Full Moon Records, και κυκλοφορούν το 1995 το “Wraths of time”. Το 1996 έκαναν συμβόλαιο με τη γαλλική Osmose Productions και ύστερα από πολλές live εμφανίσεις κατέληξαν στην LED Recordings. Πέρασαν από διάφορα μουσικά είδη (black, death κ.α.), αλλά αυτό που τους εξέφραζε καλύτερα ήταν η industrial σκηνή. Πήραν και δύο μέλη από τους Dissection, άλλαξαν το όνομά τους σε Deathstars και το ντεμπούτο τους, ονόματι “Synthetic Generation” (και η μέχρι στιγμής καλύτερη δουλειά τους κατ’ εμέ), βγήκε στην αγορά το 2003 από τη Nuclear Blast. Από τότε κυκλοφόρησαν άλλα δύο album (“Termination Bliss”– 2006 και “Night Electric Night”– 2009) και βάση λογικής η νέα τους δουλειά θα βγει μέσα στο 2012, μιας και μέχρι στιγμής μεσολαβεί πάντα μια τριετία μεταξύ των δίσκων τους.
Ο λόγος που μπαίνω στον κόπο να κάνω ολόκληρη αναφορά στη μέχρι στιγμής πορεία των Deathstars είναι επειδή και οι ίδιοι ουσιαστικά αυτό θέλουν μέσω του “The Greatest Hits On Earth”, το οποίο δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα best of. Από τη μια, η εν λόγω κυκλοφορία, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα μιας και το σχήμα έχει κυκλοφορήσει μόλις τρία full length, ενώ το μοναδικό “τυράκι” για τους fan είναι τα δύο ολοκαίνουρια κομμάτια “Death Is Wasted On the Dead” και “Metal”. Από την άλλη, αυτή η συλλογή αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ασχοληθούν με το group όσοι δεν είχε τύχει να τους ακούσουν στο παρελθόν.
Γενικά, σα compilation, είναι μια χαρά και θεωρώ πως οι λάτρεις του industrial με goth στοιχεία πρέπει οπωσδήποτε να τσεκάρουν τους Deathstars. Όσοι βέβαια τους γνώριζαν από πριν (κάτι που μου φαίνεται πολύ πιο λογικό), δε νομίζω πως έχουν κάποιο ιδιαίτερο λόγο να ασχοληθούν με το “The Greatest Hits On Earth”, μιας και οι νέες συνθέσεις δε διαφέρουν σε αυτό που μας είχαν συνηθίσει μέχρι στιγμής οι σουηδοί. Βέβαια, κανέναν δε χαλάνε μαζεμένα πολλά καλά τραγούδια από το ίδιο σχήμα, οπότε ο καθείς κρίνει από μόνος του για το εάν αξίζει ή όχι η αγορά αυτής της συλλογής. Σε αναμονή του νέου δισκογραφικού τους πονήματος λοιπόν…
570 
