Debut album από αυτά εδώ τα Ισλανδάκια που είπαν να απομακρυνθούν από τον“χαρωπή” ατμοσφαιρικό γεωμετρικό τόπο των κυκλοφοριών που βγαίνει από το νησί τους και να δράσουν σε πιο ταραγμένα “ύδατα”.
Μονόχνωτο death / screamo metal με post αισθητική κάπου ανάμεσα στους Neurosis / Cult Of Luna και στους Heaven Shall Burn / Caliban (όντες καθόλου φίλα προσκείμενοι στην μελωδικότητα), ξεσκισμένα φωνητικά από τον Jon Mar Asbjornsson, πολύ συμπαγές ρυθμικό υπόβαθρο το οποίο core-ίζει κατά διαστήματα και σχετικά αντισυμβατική υφή σε κομμάτια μικρής διάρκειας (άλλο ένα διαφοροποιητικό στοιχείο σε σχέση με ανάλογες post metal κυκλοφορίες).
Βαρύτατα riffs που φλερτάρουν άλλοτε με τις post λαμαρινιές και άλλοτε εκτροχιάζονται μέχρι και σε black metal ηχοτόπια και σαλεμένο drumming / bassing, γενικά υλικό για ακροατές που θα ήθελαν να πατήσουν το power off στον ήλιο και αρέσκονται στο ηχητικό “ξύλο”.
Συμπαθητικές στιγμές στο brutal blast beated death “Overlooked / Disregarded”, καλές οι μπασογραμμές του “Burdened / Suffering” το οποίο παραπέμπει στην mid tempo core πτυχή των Machine Head, αρκετά καλά τα “Fallen Eyes” και “Damages” που θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για μια black metal αναγωγή των Γερμανών ηγετών του σύγχρονου death metal οι οποίοι προαναφέρθηκαν όπως και ο υμνάκος οργής “Beaten” (για να το τρίβεις στη μάπα της πρώην σου αν θέλεις να το εκλαϊκεύσω).
Υπό έναν τέλειο ήχο για το ύφος που διαπραγματεύονται οι Une Misere, το “Sermon” είναι ένα album που το συνθετικό κέντρο βάρος του είναι η δύναμη. Πόνος, μηδενισμός, ισοπέδωση μέσω κάθε άλλου παρά διασκεδαστικής μουσικής, για ακροατές που έχουν κορώνα στο κεφάλι τα πεπραγμένα του Phil Anselmo ως αφετηρία της καλλιτεχνικής τους ιδιοσυγκρασίας. Οι παρελκόμενοι του χουλιγκανισμού, ας ρίξουν μια αυτιά.
https://www.facebook.com/UneMisere/
UNE MISÈRE – Grave (video link)
1048 
