Ξεκίνησαν την καριέρα τους παίζοντας viking metal, στη συνέχεια αλλάξανε το ύφος τους σε black metal και έπειτα από μια σειρά από ep’s και demos μεταξύ αυτών των δύο ιδιωμάτων, κατέληξαν πως ούτε και αυτό το στυλ τους ταιριάζει.
Έτσι οι Sólstafir, ύστερα από ορισμένες αλλαγές στα μέλη της μπάντας, εισηγήθηκαν άλλη μια αλλαγή στον ήχο τους, έχοντας φαινομενικά πλέον κατασταλάξει στο post metal που παίζουν. Ο τρίτος πια δίσκος τους, ονομάζεται “Svartir Sandar” και είναι διπλός, με το πρώτο μέρος να ονομάζεται “Andvari” και το δεύτερο “Gola”. Τεχνικά, οι Ισλανδοί, στο αλά Madrugada meets Porcupine Tree meets Pain Of Salvation (του 2009 και μετά) δίσκο τους, βρίσκονται στην κορύφωση τους. Το άλμπουμ είναι πολύ συνεσταλμένο γεμίζοντας σε με διάφορα συναισθήματα που σε ταξιδεύουν. Εμπνευσμένοι από την υδαρή ηλιοφάνεια και τα απειλητικά σύννεφα καταιγίδας προσφέρουν ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ από όλες τις απόψεις, με τις μοναδικές μου ενστάσεις να στέκονται στη παραγωγή που φαντάζει φτηνή τηρουμένων των αναλογιών και φυσικά στην απορία που μου δημιουργήθηκε βλέποντας τη συνολική διάρκεια του. Ο χρόνος και των δύο cd’s μαζί είναι 77 λεπτά. Καταλαβαίνω την ανάγκη να ξεχωρίσουν τα δύο μέρη λόγω πιθανώς κάποιου concept (μη ρωτήσετε τι και πως, γιατί ερμηνεύουν στη μητρική τους), αλλά το θεωρώ περιττή κίνηση από πολλές απόψεις. Όσον αφορά τα highlights του; Ξεχώρισα τα “Ljós í Stormi”, “Kukl, Djákninn” και “Melrakkablus”.
607 
