Λίγη ώρα πριν οι πρωτοπόροι του είδους Apocalyptica, εμφανιστούν στη σκηνή του Piraeus Academy εκείνη τη βροχερή νύχτα της 31ης Οκτωβρίου (μπορείτε ΕΔΩ να βρείτε το live report από την εμφάνιση), είχα τη χαρά να συνομιλήσω με τον ντράμερ του συγκροτήματος Mikko Siren. Περίπου 10 λεπτά πριν ξεκινήσουμε, βρέθηκα αντιμέτωπος με τον “ύφαλο” ονόματι αστάθμητος παράγοντας με ολίγον τι από ανοργανωσιά, καθώς ήταν προγραμματισμένο να μιλήσω με έτερο μέλος της μπάντας (κάποιον από τους τσελίστες) και παρόλη την προετοιμασία ένιωθα πως με πετούσαν σε “αχαρτογράφητα ύδατα”. Το “ναυάγιο” ευτυχώς απεφεύχθη και σε αυτό συνέβαλε καταλυτικά ο “καπετάνιος” Mikko, ο οποίος υπήρξε ένας εξαιρετικά ευδιάθετος και λαλίστατος συνομιλητής παρόλο που όπως ενημερώθηκα ήταν και άρρωστος. Μας μίλησε λοιπόν για την τρέχουσα περιοδεία των Apocalyptica, το νέο τους άλμπουμ, τα σχέδιά τους για το μέλλον αλλά και για πράγματα που αφορούν τον ίδιο ως μουσικό.
Καλησπέρα Mikko. Είμαι ο Νίκο…
(γέλια) cool!!!
…από το Rockway.gr. Θέλω να σε καλωσορίσω στην Ελλάδα για ακόμη μια φορά. Οι έλληνες οπαδοί σας, σας λατρεύουν το ξέρεις αυτό…
Σ’ευχαριστώ.
Ξέρεις, πάει καιρός που δεν έχει βρέξει εδώ και με τον ερχομό σας, ήρθε και η βροχή, πράγμα που φτιάχνει το τέλειο mood σε συνδυασμό με τη μουσική σας.
(γέλια) Σωστά. Είμαστε βροχοποιοί κατά κάποιο τρόπο.
Λοιπόν, είσαστε εδώ εξαιτίας της περιοδείας σας για τον εορτασμό του debut album σας. Πώς κυλάει μέχρι τώρα το tour και ποιές οι αντιδράσεις του κόσμου σε όλο αυτό;
Ήταν καταπληκτικά. Ξέρεις, όταν ξεκινήσαμε αυτήν την περιοδεία περισσότερο από δυόμιση χρόνια πριν, η ιδέα ήταν να κάνουμε 20 με 30 συναυλίες, μόνο στις μεγαλύτερες πόλεις για να γιορτάσουμε την κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ. Ξαφνικά αισθανθήκαμε ότι υπάρχει μια τρομερή απαίτηση από τον κόσμο για αυτές τις εμφανίσεις και καταλήξαμε να κάνουμε πάνω από 220 συναυλίες σε πάνω από 40 χώρες. Βασικά έχουμε λίγες ακόμα εμφανίσεις για να ολοκληρωθεί αυτό και ξέρεις, υπήρξε εξαιρετικά συναρπαστικό καθώς δημιούργησε επίσης μεγάλα πράγματα και για το μέλλον. Ένα από αυτά φυσικά είναι και το ότι ετοιμαζόμαστε για την κυκλοφορία του νέου μας άλμπουμ “Cell-0” στις αρχές του 2020. Έτσι μετά το τέλος αυτής της περιοδείας θα μπούμε στη διαδικασία να προβάρουμε την παραγωγή της νέας περιοδείας, να συνθέσουμε έξτρα υλικό κτλ…
Βλέπω δε σταματάτε ποτέ έτσι; Είσαστε σε μια διαρκή κίνηση.
Όχι. Και ξέρεις τα προηγούμενα 10 χρόνια περιοδεύαμε χρησιμοποιώντας φωνητικά και guest φωνές και σε αυτήν την περιοδεία παίξαμε μόνο instrumental μέρη και είπαμε “ουάου βασικά αυτό έχει πλάκα”. Έτσι μας βγήκε αυτό το vibe και ξεκινήσαμε να συνθέτουμε και πάλι μόνο ορχηστρικά μέρη και φτάσαμε να κυκλοφορούμε ένα ορχηστρικό άλμπουμ μετά από περίπου 17 χρόνια.
Άρα μπορούμε να πούμε ότι το συγκεκριμένο tour σας έδωσε μια έξτρα έμπνευση σωστά;
Ακριβώς αυτό και είναι φανταστικό. Όλα ήρθαν εντελώς αβίαστα γιατί πάντα είχαμε στο μυαλό μας ότι στα άλμπουμ πρέπει να έχουμε singles, πρέπει να έχουμε κομμάτια με φωνητικά, πρέπει να έχουμε guests. Και όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε καινούργιο υλικό, είδαμε ότι “hey εγώ έφερα αυτό το κομμάτι, εσύ έφερες το άλλο, ο τρίτος κάποιο άλλο” και τελικά ήταν όλα instrumental. Kαι είπαμε “που είναι τα φωνητικά;” Δεν πειράζει. “Δε νοιώθουμε ότι πρέπει να βάλουμε φωνητικά”. Και έτσι είπαμε να το προχωρήσουμε και να κάνουμε ένα instrumental album,γιατί όχι; Και είναι κάτι σαν δώρο από εμάς προς τους οπαδούς μας. Θέλαμε να τους δώσουμε κάτι για το οποίο περίμεναν πολύ καιρό.
Έχουμε λοιπόν νέο τραγούδι και βίντεο (το Ashes Of The Modern World μόλις είχε κυκλοφορήσει), το οποίο λάτρεψα αμέσως. Επιστροφή στον “δραματικό και heavy” ήχο χωρίς φωνητικά. Το μουσικό σας ένστικτο ήταν δυνατό ώστε να σας οδηγήσει προς τα εκεί έτσι;
Ήταν ένας συνδυασμός. Και αυτό που είπες αλλά και το feedback που λαμβάναμε συνεχώς από τον κόσμο. Δηλαδή με όλο αυτό το “Metallica thing” πολύς κόσμος έλεγε ότι “έτσι άρχισα να σας ακούω, σε αυτό το instrumental στυλ μου αρέσει να ανήκετε”, χωρίς να σημαίνει ότι δεν εκτιμούν τις υπόλοιπες δουλειές μας. Αυτό, σε συνδυασμό με την μουσική κατεύθυνση που επιλέξαμε θέλοντας να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας, μας οδήγησαν σε εννέα κομμάτια με πάνω από 55 λεπτά μουσικής. Φυσικά και θα ηχογραφήσουμε και vocal tracks, αφού είναι πλέον μέρος της ιδιοσυγκρασίας των Apocalyptica, τα οποία δε θα βρίσκονται στο νέο άλμπουμ. Αυτό είναι κάτι για εσάς, είναι κάτι που περιμένατε καιρό και ευχαριστούμε για την αναμονή (γέλια).
Λοιπόν Mikko. Είσαι στην μπάντα σχεδόν 15 χρόνια. Πώς είναι να είσαι σε μία μπάντα με τέσσερα τσέλο, με την έννοια ότι δεν είναι η κλασική rock band με κιθάρες, μπάσο κτλ;
Με μία λέξη είναι απίθανα. Υπάρχουν διαφορές αλλά όχι τέτοιες που να σε εμποδίζουν από το να κάνεις πράγματα. Μπορώ να εξερευνήσω πολλά περισσότερα από ότι σε μια παραδοσιακή ροκ μπάντα και να ξέρεις ότι λατρεύω εξίσου το να παίζω σε ροκ μπάντα. Το μόνο που μπορεί να σε περιορίσει είναι το μυαλό σου και το να μην είσαι ανοιχτός σε νέα πράγματα. Έχω περισσότερο “χώρο” από ότι σε μια μπάντα και τα υπόλοιπα παιδιά είναι πάρα πολύ υποστηρικτικοί σαν άνθρωποι. Με παροτρύνουν συνεχώς να δοκιμάζω καινούργιες ιδέες. Αν δεις το drum set μου θα καταλάβεις τι εννοώ…(σ.σ. όσοι το είδαν στο live καταλαβαίνουν)
Το είδα νωρίτερα και είναι πράγματι εντυπωσιακό. Τα χρησιμοποιείς όλα αυτά που έχεις πάνω; (γέλια)
Ναι και το έφτιαξα μόνος μου(!!!) Υπάρχουν δύο τέτοια σετ που μας “ακολουθούν” στην περιοδεία. Θέλω να πω ότι συνέχεια υπάρχει πειραματισμός και εξέλιξη και αυτό καταφέραμε όλοι μας στο νέο μας άλμπουμ και γι’αυτό είμαστε τόσο περήφανοι. Καταφέραμε να βάλουμε το 100% ο καθένας στο κομμάτι του. Και αυτό ακριβώς είναι οι Apocalyptica στη “δύση” του 2019.
Apocalyptica – Rise (video link)
Καταλαβαίνω ότι έχετε γίνει πιο “σοφοί” μετά από τόσα χρόνια, πράγμα που σας δίνει τη δυνατότητα να κάνετε κάποια πράγματα μόνοι σας. Υπήρξε κάτι τέτοιο στο νέο σας άλμπουμ;
Βασικά ναι. Το εξαιρετικό είναι ότι κάναμε μόνοι μας την παραγωγή. Φυσικά τα τελευταία 15 χρόνια, χωρίς αμφιβολία, έχουμε συνεργαστεί με εξαιρετικούς παραγωγούς, έχουμε εξαιρετικό τεχνικό ήχου που κάνουμε τις ηχογραφήσεις, τη μίξη κτλ. Απλώς τώρα που αποφασίσαμε να κάνουμε ξανά ένα instrumental άλμπουμ και έχοντας μάθει πως μπορούμε να κάνουμε βασικά πράγματα, θελήσαμε να χρησιμοποιήσουμε όλη την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια και να το κάνουμε μόνοι μας.
Σχετικά με τον τρόπο που συνθέτετε τα κομμάτια, ποια διαδικασία ακολουθείτε; Φέρνει ο καθένας κάποιες ιδέες και “χτίζετε” πάνω σε αυτές ή ακολουθείτε κάποιον άλλο δρόμο;
Σχεδόν τα περισσότερα κομμάτια γράφονται με τον ίδιο τρόπο. Έρχεται κάποιος, είτε ο Paavo, είτε ο Eicca, είτε εγώ, με ένα θέμα που τον αντιπροσωπεύει. Και συνέχεια καθόμαστε και προσθέτουμε ή αφαιρούμε πράγματα για να το κάνουμε καλύτερο. Αλλά κυρίως ο ίδιος ο συνθέτης το πάει ακόμα παραπέρα. Αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύουμε σαν μπάντα. Υπάρχουν και κάποιες ιδέες που έτυχε να δουλεύουμε με τον Eicca στο στούντιο ενώ τζαμάραμε οι δυο μας αλλά η διαδικασία αυτή γίνεται πιο σπάνια. Κυρίως γίνεται με τον τρόπο που προείπα και έτσι είναι και πιο φυσικό για εμάς.
Ο Mikko σαν ένας μουσικός και ντράμερ που παίζει σε ένα ιδιαίτερο “project”, έχει άλλες επιρροές από άλλα στυλ μουσικής;
Φυσικά. Κυρίως με έχει επηρεάσει η αφροαμερικάνικη ρυθμική μουσική αλλά γενικά έχω επιρροές από folk, country, jazz, soul, pop, rock από οτιδήποτε. Ξέρεις πάντα μου άρεσε να παίζω πολλά και διαφορετικά στυλ μουσικής. Τα τελευταία 6 χρόνια παίζω πολλά hip-hop μέρη πράγμα το οποίο με διασκεδάσει πολύ καθώς είναι κάτι το πολύ διαφορετικό. Ως ντράμερ όμως μου αρέσει κυρίως η αφροαμερικάνικος ρυθμός που θεωρώ ότι είναι ο πυρήνας του drumming. Θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο που μπορώ και εξασκώ και διευρύνω το παίξιμό μου. Για παράδειγμα μόλις επιστρέψω στη Φινλανδία θα βγω σε περιοδεία με μία φινλανδική hip-hop μπάντα.
Έτσι εξηγείται λοιπόν που βρίσκεις την έμπνευσή σου για αυτό το ιδιαίτερο στυλ παιξίματος.
Απολύτως. Είναι και ο τρόπος που μεγάλωσα αυτός. Μεγάλωσα με το να ακούω διαφορετικά είδη μουσικής. Ο πατέρας μου ήταν τεχνικός ήχου και δούλευε για το εθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο. Έτσι έβλεπα πολλές συναυλίες από κλασική μουσική και jazz μέχρι εκκλησιαστικές λειτουργίες. Αυτό μου δίδαξε ότι δεν υπάρχει διαφορά. Είναι απλώς μουσική και άνθρωποι που ασχολούνται με αυτή και κατά πόσο ενθουσιώδης είσαι με αυτό που κάνεις, ανεξάρτητα από το στυλ. Και αυτός είναι και ο τρόπος που προσεγγίζω τη μουσική. Για παράδειγμα όταν έκανα κάποια μαθήματα σε ένα μουσικό εργαστήρι, διάβαζα jazz μουσική. Δεν παίζω βέβαια jazz γιατί κάτι που δεν το εξασκείς όπως καταλαβαίνεις, χάνεις το feeling του. Βέβαια τη λατρεύω και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, μια φορά το μήνα, παρακολουθώ jazz συναυλίες. Είναι όλα ενέργεια και αφοσίωση σε αυτό που κάνεις και αγαπάς.
Άρα αυτό σημαίνει ότι εξασκείσαι και αρκετά.
Ναι, εξασκούμαι. Πάντα το έκανα. Είναι κάτι που πάει σε πνευματικό επίπεδο. Σε ότι και αν κάνεις, αν συγκεντρώνεσαι σε αυτό, “καθαρίζει” το μυαλό σου και δε σκέφτεσαι άλλα προβλήματα που ίσως υπάρχουν. Όταν το κάνω αυτό, είμαι εγώ και το drum set μου και όλο αυτό είναι πολύ φυσικό και υγιές για εμένα. Ακόμα και όταν είμαστε στο δρόμο, προσπαθώ να εξασκούμαι τουλάχιστον μία ώρα τη μέρα.
Όπως είπες η μουσική είναι κάτι σαν “φάρμακο”. Το έχετε για εσάς (γέλια) και το μοιράζετε απλόχερα και στον κόσμο. Πώς νιώθεις που μετά από τόσα χρόνια είσαι μέρος κάτι μοναδικού. Να έχετε φέρει ακόμη πιο κοντά τους metal fans με τους φίλους της κλασικής μουσικής.
Είναι καταπληκτικό συναίσθημα. Αυτό είναι το θέμα. Η μουσική έχει σκοπό να κάνει στην άκρη τα εμπόδια, τα σύνορα και τους περιορισμούς. Σκοπός είναι να ενώνει τους ανθρώπους και όχι να τους χωρίζει. Δεν έχει σημασία αν το υπόβαθρό σου είναι κλασικό ή μέταλ, αν είσαι ανοιχτόμυαλος και είσαι διατεθειμένος να ακούσεις, τότε αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να μάθεις, να “προκαλέσεις” τον εαυτό σου και να κάνεις αυτό το βήμα παραπάνω. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς, να φέρουμε τους ανθρώπους πιο κοντά, ειδικά σε αυτόν τον τρελό μοντέρνο κόσμο που ζούμε. Οι ηγέτες είναι αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους και τροφοδοτούν τις διαφορές. Εμείς από μόνοι μας πρέπει να ηρεμούμε τα πράγματα και όχι να τα βοηθάμε να γιγαντώνονται. Προσωπικά αν “βάλω δυο καλά πράγματα και βγάλω ένα κακό στο αποτέλεσμα”, μπορώ να πω πως έχω πετύχει. Αν όλοι μας στοχεύσουμε σε αυτό ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος.
Οι Apocalyptica έχουν αφήσει πράγματα (στον ήχο τους) στην άκρη στο παρελθόν λόγω του ότι “φοβήθηκαν” να τα δοκιμάσουν ή δεν τα θεώρησαν κατάλληλα τη δεδομένη στιγμή; Πόσο πειραματισμό μπορούμε να δούμε ακόμα από εσάς;
Νομίζω ότι όλα αυτά βρίσκονται μέσα στο νέο μας άλμπουμ. Και νομίζω ότι σε αυτό έχουμε βάλει αρκετά πράγματα από αυτά που είχαμε πει “ας μην το κάνουμε” λόγω του ότι ακολουθούσαμε μια συγκεκριμένη φόρμουλα με συνεργασίες και φωνητικά, τις οποίες σίγουρα θα ξανακάνουμε στο μέλλον γιατί πραγματικά άξιζαν. Αλλά αυτή τη φορά είπαμε να είμαστε γενναίοι, να εξερευνήσουμε και να επεκτείνουμε τα όριά μας. Να επιστρέψουμε σε αυτό το στυλ μόνο με τέσσερα τσέλο και ντραμς. Σε αυτό τον “σκοτεινό” και “ωμό επιθετικό” ήχο όπως είπες που είχαμε στο παρελθόν. Έτσι μπορέσαμε να δημιουργήσουμε πολλούς περισσότερους ήχους απ’ότι πριν. Όλα αυτά που περιέγραψες πριν, βρίσκονται στο άλμπουμ.
Για το τέλος, ποια τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον; Τι επιφυλάσσει αυτό για τους Apocalyptica;
Σαν μπάντα εστιάζουμε οπωσδήποτε στο νέο άλμπουμ το οποίο έχει φυσικά τελειώσει αλλά και στην περιοδεία που θα ακολουθήσει. Φυσικά θα κάνουμε και κάποια κομμάτια με κάποιες συνεργασίες όπως είπα. Σε τρεις εβδομάδες από τώρα θα φύγουμε για το Λος Άντζελες για να ηχογραφήσουμε κάποια vocal tracks, πράγμα το οποίο είναι συναρπαστικό. Κύριο μέλημά μας όμως παραμένει η γνωριμία με νέο κοινό που ίσως θα μας βλέπει για πρώτη φορά. Και αυτό γιατί σε αυτήν την περιοδεία κυρίως παίζαμε σε classical venues και λόγω του ετερόκλητου κοινού, ίσως τώρα “συστήσαμε” τη μουσική μας και σε νέο κόσμο. Ίσως τώρα καταφέραμε να έρχονται και σε rock clubs αφού ο σκοπός όπως είπαμε είναι ο κόσμος, μέσω της μουσικής, να έρχεται πιο κοντά.
Λοιπόν Mikko, θέλω να σε ευχαριστήσω για την πολύ όμορφη κουβέντα που είχαμε και να ευχηθώ ότι καλύτερο για το μέλλον τόσο σε εσένα όσο και στους Apocalyptica. Ελπίζω να σας ξαναδούμε το συντομότερο.
Και εγώ σε ευχαριστώ. Ελπίζω να περάσεις καλά στο live και ελπίζω και εγώ να επιστρέψουμε στην Ελλάδα σύντομα.
1024 
