Ενα μουσικό ταξίδι βουτηγμένο στα blues, με Ιταλική φινέτσα.
Σε μια υπεραφθονία νέων κυκλοφοριών, οι οποίες μουσικά κινούνται σε desert/ blues/ fuzz rock ηχοτόπια και έχουν κατακλύσει την εποχή μας, τους σκληρούς μας δίσκους και γενικότερα τα μέσα αναπαραγωγής μας, καθιερώνοντας το ιδίωμα mainstream, δεν χρειάζεσαι παρά ελάχιστες ακροάσεις για να ξεχωρίσεις κάτι το διαφορετικό,το οποίο ξεφεύγει απο τα τετριμμένα και αξίζει να ασχοληθείς .
Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί και το ντεμπούτο των Ιταλών Elephant. Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας τον δίσκο και τον τρόπο που ξεδιπλώνονται τα κομμάτια και οι ιδέες του άλμπουμ, δεν προδίδονται ως πρωτάρηδες στην δισκογραφία, παρότι είναι. Για του λόγου το αληθές, η μπάντα έχει δημιουργήσει έναν θόρυβο γύρω απο το όνομά της στον μόλις ένα χρόνο ζωής και πάραυτα κατάφερε να κερδίσει το συμβόλαιό της από την Karma Conspiracy, η οποία και κυκλοφόρησε το άλμπουμ προ ολίγων εβδομάδων.
Το ιταλικό power trio καινοτομεί στα 36 λεπτά του δίσκου κι ενώ μπορεί να φαίνεται ότι χάνει σε ποσότητα, κερδίζει σε ποιότητα και πρωτοτυπία τελικά, καθότι μουσικά χρησιμοποιούν δύο μπάσα στον εξοπλισμό τους, σε συνδυασμό με τα τύμπανα, και στιχουργικά αντλούν έμπνευση από την ποίηση των William Blake, Dylan Thomas και Henry Michaux. Ο ήχος τους κινείται σε blues βαλτώδη μονοπάτια σε συνδυασμό με stoner/ fuzz στοιχεία, τα οποία ταιριάζουν άψογα και αποκτούν πραγματικά άλλη διάσταση σε συνδυασμό με τα “Neil Fallon meets Glen Danzig” φωνητικά του Giovanni Murolo, που άλλοτε αποκτούν και μια άγρια χροιά, γρυλίζοντας σαν μπετονιέρα που έχει καταπιεί χαλίκια.
‘Επειτα απο αρκετές ακροάσεις του δίσκου, οι Elephant πέρα απο το προφανές που ακούει στο όνομα Clutch φέρνουν στον νου αρκετά διαφορετικές μπάντες του ευρύτερου σκληρού και εναλλακτικού ήχου, όπως Beehoover (τεράστιοι…), Truckfighters, Danzig, κάτι απο Volbeat μέχρι και μεταγενέστερους Paradise Lost -περιόδου “One second” ως προς τις φωνητικές μελωδίες (άκου Summer blood)- καθώς και κάτι απο B.R.M.C. ( Βeat the devil’s tattoo) στο εισαγωγικό mud song.
ΈΈνα ακατέργαστο διαμαντάκι που έχει περιθώρια βελτίωσης με δέκα αξιόλογες συνθέσεις, στις οποίες αξίζει να επενδύσετε τον χρόνο σας άφοβα και πιθανότατα να αποτελέσουν το ιδανικό soudtrack για τα καλοκαιρινά (και μη) βράδια, συνοδεία με…… αυτό το αφήνω πάνω σας…!
568 
