25 χρόνια στο κουρμπέτι οι δημοφιλείς (τουλάχιστον στη χώρα μας) Αμερικανοί death metallers Nile, μια μπάντα που διατήρησε σε σταθερά επίπεδα την ποιοτική δισκογραφική της πορεία, χωρίς σκαμπανεβάσματα (οκ, το “At the Gate of Sethu” του 2012 ίσως και να σηκώνει κουβέντα αλλά είναι μεμονωμένη στιγμή).
Τέσσερα χρόνια λοιπόν μετά το αρκετά καλό “What Should Not Be Unearthed”, οι Nile επανέρχονται με άλλον έναν χείμαρρο υπερτεχνικού death metal. Προσηλωμένοι σε θεματολογία που εστιάζει στην Αιγυπτιακή μυθολογία οι Nile ακολουθούν την πεπατημένη, σε μια death πτυχή που εν πολλοίς όρισαν οι ίδιοι.
Ένας ορυμαγδός από riffs σε ένα σύνολο κομματιών που στην πλειοψηφία τους κινούνται σε ογκώδεις mid tempo ρυθμούς. Το album είναι πολύ βαρύ και ανήκει στα “δύσκολα”. Το εστιακό επίκεντρο του “Vile Nilotic Rites” εντοπίζεται στην δύναμη. Με ήχο που τσακίζει κόκκαλα, οι deathsters συνθετικά δεν έχουν να προσφέρουν κάτι συνταρακτικό και θα έλεγα ότι κινούνται εκ του ασφαλούς. Πολύ λίγες “κορυφές” που θα μεταβάλουν τις συναισθηματικές στάθμες ανάμεσα στα κομμάτια με ένα προβλέψιμο μοτίβο, εν πλήρη απουσία μελωδικότητας. Ο δε κιθαρίστας / τραγουδιστής Karl Sanders ακούγεται θηριώδης, επαρκέστατος στο ρόλο του ενώ ο “δικός” μας Γιώργος Κόλλιας δίνει τα ρέστα του πίσω από το drum kit.
Το βασικό κριτήριο (κατ ‘εμέ) σ’ αυτού του είδους τις κυκλοφορίες (με δεδομένο την αψεγάδιαστη εκtελεστική ερμηνεία των μελών) είναι το πόσο αξιομνημόνευτο υλικό περιέχει και σίγουρα σ’αυτόν τον τομέα απαιτεί την απόλυτη προσοχή του ακροατή αν δεν θέλει να χάσει την μπάλα, θέλει χρόνο για να αφομοιωθεί και απευθύνεται κυρίως στους λάτρεις της ηχητικής αποτύπωσης της εκτελεστικής δεινότητας των μελών.
Μανιασμένο το “Oxford Handbook of Savage Genocidal Warfare”, συμπαθητικά τα “Where is the Wrathful Sky” και “We are Cursed” τα οποία έχουν κάποιες συμβατικές στιγμές όπως και ο ακουστικός αμανές “Thus Sayeth the Parasites of the Mind”.
Το “Vile Nilotic Rites” απευθύνεται σε λάτρεις του διαρκούς σφυροκοπήματος, αυτούς που λατρεύουν μπάντες σαν τους Meshuggah και τις λοιπές σαλεμένες οντότητες του σύγχρονου death metal καθώς και αυτούς που γεννήθηκαν με έναν μετρονόμο να λειτουργεί μέσα στο κεφάλι τους. Οι “ορθόδοξοι” και οι “κουπλέ-ρεφρέν-solo-κουπλέ-ρεφρέν-τέλος” ακροατές δύσκολα θα συγκινηθούν αλλά σαν δίσκος του συγκεκριμένου ρεύματος είναι αρκετά καλός για να τον πεις ανέμπνευστο. Τσεκάρεις και κρίνεις φίλε αναγνώστη.
https://www.facebook.com/nilecatacombs
NILE – Vile Nilotic Rites
875 
