Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, οι Ιταλοί Lacuna Coil επανέρχονται στο προσκήνιο με το ένατο πόνημά τους, με το όνομα “Black Anima”. Σίγουρα η προηγούμενη δουλειά τους “Delirium” (2016) είχε αφήσει με ανάμεικτα συναισθήματα κυρίως τους παλαιότερους οπαδούς της μπάντας, οι οποίοι διαπίστωσαν μία πλήρη στροφή του συγκροτήματος από τις gothic metal καταβολές του “Comalies”, σε κάτι πιο aggresive και metalcore. Φυσικό επακόλουθο των παραπάνω είναι να έχουμε ένα δυσανάλογο και αντιφατικό αποτέλεσμα.
H αλήθεια είναι όμως, ότι στο “Black Anima” δείχνουν πραγματικά μία μπάντα στα καλύτερά της. Πρώτα από όλα έχουμε ένα καταπληκτικό εξώφυλλο. Σε κόκκινο φόντο σαν αίμα, έρχεται για να μας προϊδεάσει γι’ αυτό που θα επακολουθήσει, ένα album “φωτιά, απόγνωση, σκοτάδι”, έτοιμο να μας “ρουφήξει” σε μία δίνη συναισθημάτων, από όπου δεν μπορείς να ξεφύγεις.
Μετά από συνεχείς ακροάσεις, ένιωσα ότι οι LACUNA COIL δημιούργησαν ένα μικρό αριστούργημα, ένα άκρως εθιστικό αποτέλεσμα, σαν να έχεις μία ανοιχτή πληγή που δεν μπορείς να την επουλώσεις με κανέναν τρόπο. Η ατμόσφαιρα είναι “νοσηρή” και “αποπνικτική”. Αναφερόμαστε σε ένα album που είναι εξαιρετικά δομημένο από άποψη συνθέσεων, τόσο σε καθαριστικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ερμηνείας, αφού η εναλλαγή των φωνητικών από την Cristina Scabbia όσο και από τον Andrea Ferro, δημιουργούν ένα ντουέτο που σαγηνεύει και “ωθεί” σε αλησμόνητες ακροάσεις. Από την μία η αγγελική φωνή της Cristina Scabbia, μας ταξιδεύει με την ευαισθησία και την λυρικότητα της σε πτυχές της ανθρώπινης απόγνωσης και απώλειας και από την άλλη τα growling ξεσπάσματα του Andrea Ferro, στέλνουν στην κόλαση των απώτερων επιθυμιών και σίγουρα το κομμάτι των φωνητικών έχει δουλευτεί, βοηθώντας στο χτίσιμο της σωστής ατμόσφαιρας. Τα παραπάνω έχουν βέβαια διανθιστεί και από έντονα alternative και nu-metal στοιχεία, τα οποία έχουν “επιμεταλλωθεί” επαρκώς και από death πινελιές, και σίγουρα στις σκιές πλανάται μία “αρρωστημένη” διάθεση, με αναφορές σε Korn και Slipknot.
Το “Black Anima” ξεκινά με το “Anima Nera”. Η Cristina Scabbia μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό ιντερλούδιο μεταμορφώνεται σε δαίμονα, έτοιμο να σε αρπάξει στο μένος του “Sword Of Anger”, όπου ο Andrea Ferro μας οδηγεί στον κόσμο των Lacuna Coil, ένα εκρηκτικό μείγμα δυνατών κιθάρων, με ένα “δίδυμο φωτιά”, προσφέρουν μελωδικό metal, έτσι όπως το έχουν οραματιστεί. Το “Reckless” αναδεικνύει τις εξαιρετικές συνθέσεις που μπορούν ακόμη και σήμερα να μας προσφέρουν οι Lacuna Coil με ένα άκρως ενδιαφέρον κομμάτι, ενώ με το “Layers Of Time” ανεβάζουν ρυθμούς και ταχύτητες με άψογο πάντρεμα από brutal φωνητικά συνδυασμένα με την απαράμιλλη ευαισθησία της Cristina Scabbia. Ίσως το πιο heavy κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ. Θα ακολουθήσει το τραγούδι που θα μπορούσε να σταθεί στις πιο gothic στιγμές τους, αφού το “Apocalypse” έχει φτιαχτεί για να “στοιχειώσει” τα πιο απόκρυφα όνειρά μας, με ένα άκρως “κολλητικό” και εθιστικό ρεφρέν.
Σίγουρα το “Now Or Never” έχει κάτι που με τράβηξε από την πρώτη νότα του, “βάρβαρο”, πομπώδες, με κιθάρες και πλήκτρα που οδηγούν όλο και πιο βαθιά, νιώθεις την ανάσα σου να κόβεται με την “απόκοσμη” διάθεσή του. Στο “Under The Surface” πλέον είναι αργά να “σωθείς”, δέχεσαι την μοίρα σου, με μία μεταλλική πρέσα να σε οδηγεί στον απύθμενο βυθό. Για το “Veneficium” δεν έχω περιγραφή, υπάρχει μία προφητεία που πρέπει να εκπληρωθεί. Ο ορισμός της μεταλλικής ωριμότητας ξεχωρίζει αμέσως για την μελαγχολία που σου δίνει απλόχερα, ακροβατώντας μεταξύ του ανεκπλήρωτου έρωτα και της αγάπης που δεν ευοδώθηκε, χαράσσοντας ανεξίτηλα σημάδια. Ενώ το “The End Is All I Can See”, επαναφέρει το σκοτάδι με μελωδικά σημεία που υφαίνουν το τέλος και την παρακμή όλων όσων αγαπάμε. Η λύτρωση όμως θα έρθει μέσα από το “Save Me”, ίσως το πιο “εμπορικό” κομμάτι του δίσκου, με σαφείς προσανατολισμούς προκείμενου να κερδίσει το κοινό, πραγματικά μία ατμοσφαιρική μπαλάντα που θα είναι το “άρμα”, για να αποκαταστήσουν οι Lacuna Coil τις σχέσεις τους με τους ακροατές, δείχνοντας ότι δεν είναι ξεγραμμένοι. Το τέλος μας βρίσκει με το “Black Anima”, αφήνοντας υποσχέσεις, κορυφώνοντας το μεγαλείο τους με ένα δίσκο που έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα του λεγόμενου gothic metal, που έχει βαλτώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι έχουμε μία εξόχως άψογη δουλειά, με συνθέσεις “φρέσκιες” και καινοτόμες, που έχουν έρθει για να βάλουν πάλι τους Lacuna Coil στα “μεγάλα σαλόνια” του metal. Δώστε στο “Black Anima” χώρο και χρόνο και είμαι σίγουρος ότι θα σας ανταμείψει. Από την δική μου πλευρά, το album σίγουρα θα φιγουράρει υψηλά στις λίστες μου. Πραγματικά απόλαυσα την κάθε του στιγμή, αφού οι “άρχοντες της μελαγχολίας” επέστρεψαν, φτάνοντας τα όρια πιο μακριά, με στιγμές που θα μας συνοδεύουν στα πιο ιδιαίτερα “ταξίδια” μας.
https://www.lacunacoil.com/
LACUNA COIL – Layers Of Time
637 
