Είναι από τις σπάνιες φορές που ένα συγκρότημα παρουσιάζει τόση μεγάλη εξέλιξη και αναγνωρισιμότητα μέσα από την δουλειά του και τον επαγγελματικό τρόπο που λειτούργει και εκφράζει ελευθέρα τις ανησυχίες του και τις μουσικές του απόψεις. Σίγουρα οι ELECTRIC LITANY αποτελούν το επόμενο “next big thing” που θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν οι ίδιοι μέσα από τον νέο τους δίσκο “Under A Common Sky” και το επερχόμενο live στο Gagarin 205 στα πλαίσια προώθησης του (μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ το δελτίο τύπου).
Συστήστε μας παρακαλώ την μπάντα. Πότε ξεκινήσατε και ποια είναι η τωρινή σας σύνθεση;
Οι Electric Litany προέκυψαν γύρω στο 2007 από τον Αλέξανδρο Μίαρη και τον Richard Simic, που μαζί με τον Duane Petrovich στο μπάσο γράψαμε το πρώτο δίσκο. Στο Enduring Days You Will Overcome και στο EP Love, μπασίστας ήταν ο Αλέξης Δεληγιαννίδης. Η τωρινή σύνθεση είναι Αλέξανδρος Μίαρης, Richard Simic, Benjamin Prince και Παύλος Μαυροματάκης.
Ποιες οι βασικές μουσικές επιρροές στον ήχο των ELECTRIC LITANY;
Δεν είναι κάτι που απαντιέται εύκολα και σωστά. Μας έχουν επηρεάσει σκοτεινές μουσικές της δεκαετίας του 80, soundtrack σημαντικών για εμάς συνθετών (Rota, Johannsson, Morriocone), πολλοί Qawali μουσικοί από το Πακιστάν, κλασσική μουσική με την οποία μεγαλώσαμε ως μαθητευόμενοι μουσικοί και περίπου ένα εκατομμύριο άλλες μουσικές.
Πως προέκυψε το όνομα του συγκροτήματος, υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα πίσω από το όνομα;
Δεν υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα ή κάτι κρυφό πίσω από το όνομα. Όπως τα περισσότερα ονόματα απο γκρουπ απλά ήρθε και έμεινε, όντας το καλύτερο από τα χειρότερα προτεινόμενα.
Θεωρείτε ότι είστε μια live μπάντα ή αγαπάτε την ασφάλεια του studio;
Το στούντιο για εμάς δεν έχει ασφάλεια. Γιατί η ασφάλεια στο στούντιο τις περισσότερες φορές οδηγεί σε τετριμμένα αποτελέσματα. Μας αρέσει το στούντιο γιατί εκεί δημιουργούμε κάτι που δεν υπήρχε πριν και που θα μείνει. Μετά, στο live, καλούμαστε να το παρουσιάσουμε στο κοινό, κι αυτό είναι που πολλές φορές το κάνει διαφορετικό από αυτό που νομίζαμε ότι ήταν αρχικά. Είμαστε και τα δύο.
Υπάρχετε από το μακρινό (πλέον) 2007 και έχετε δει την εξέλιξη στον χώρο της σκοτεινής/ indie μουσικής στην Ελλάδα, θεωρείτε ότι υπάρχουν πεδία εξερεύνησης και πειραματισμού που ευνοούνται από τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στις μέρες μας;
Πάντα υπάρχουν πεδία εξερεύνησης και πειραματισμού όποιες κι αν είναι οι συνθήκες. Δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς συνθήκες θεωρείτε ευνοϊκές. Αν εννοείται την προσβασιμότητα του ιντερνέτ, η απάντηση είναι και ναι και όχι. Από την μια μεριά είναι ωραίο να μπορείς να έχεις πρόσβαση σε πολλά και ως μουσικός να μπορείς να “ανεβάσεις” την μουσική σου online, από την άλλη χαθήκαμε και χανόμαστε σαν ακροατές και σαν μουσικοί σε ένα τεράστιο κυκεώνα υπερπληροφορίας. Πότε κάτσατε χωρίς το κωλοκινητό να ακούσετε ένα δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος, τελευταία;
Σε λίγες μέρες εμφανίζεστε στο Gagarin 205 στα πλαίσια προώθησης του νέου σας album “Under A Common Sky”. Πως αξιολογείτε το βαθμό δυσκολίας απόδοσης τόσο συναισθηματικού περιεχομένου ζωντανά;
Είναι απλό, κάνεις πολλές πρόβες και παίζεις κομμάτια που έχεις γράψει και τα εννοείς.
Τελικά προτιμάτε το Λονδίνο ή την Ελλάδα; Από που θεωρείτε ότι αντλείτε έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ανησυχίες σας;
Δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη προτίμηση. Αγαπάμε και τα δύο μέρη για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Η έμπνευση είναι μια αινιγματική έννοια και δεν ξέρουμε αν υπάρχει, από που αντλείται και πότε έρχεται και φεύγει.
Δεν φοβάστε να “τσαλακωθείτε”, κάνοντας μια υπέροχη διασκευή στον Απόστολο Καλδάρα με το ”Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι”, πως προέκυψε μια τέτοια σκέψη και ποια ανάγκη για έκφραση εξωτερικεύει η συγκεκριμένη επιλογή;
Η διασκευή αυτή έγινε για συγκεκριμένο λόγο. Για συμπαράσταση στον τότε άδικα φυλακισμένο Αναρχικό Τάσο Θεοφίλου. Ας τσαλακωνόμασταν 100 φορές σιγά, εδω ένας σύντροφος μας ήταν στην φυλακή μόνο και μόνο επειδή είναι αναρχικός, εμείς νιώθουμε ότι κάναμε λίγα, και κάνουμε λίγα και για άλλους που είναι στην φυλακή.
Το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε από τον τεράστιο Απόστολο Καλδάρα, για τους ακριβώς ίδιους λόγους εβδομήντα χρόνια πριν.
Νέο album “Under A Common Sky” ποιες οι προσδοκίες σας και ποια όνειρα εκπληρώσατε κατά την δημιουργία του;
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προσδοκίες, δεν αποζητούμε ούτε views, ούτε likes. Θέλουμε να παίζουμε την μουσική μας, να γνωρίζουμε ανθρώπους και νέα μέρη και να νιώθουμε κομπλέ με τον εαυτό μας και με αυτούς που μας ακούν.
Πόσο ο Alan Parsons (Pink Floyd, The Beatles) διαδραμάτισε ρόλο στην διαμόρφωση της ηχητικής σας ταυτότητας;
Στον Parsons άρεσε ο χαρακτήρας κι ο ήχος της μπάντας ακούγοντας το πρώτο δίσκο και τα demo του δεύτερου και λόγω αυτού αποφάσισε να δουλέψει μαζί μας. Γι’ αυτό και όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε, άφησε το πεδίο σε εμάς και στον Γιώργο ελεύθερο να φτιάξουμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας και απλά λειτουργούσε σαν supervisor προτείνοντας πράγματα στο στούντιο που θα μας βοηθούσαν να καταλήξουμε εκεί που θέλουμε. Ηχητικά αλλά και μουσικά.
Το κομμάτι “Sunlight”, έχει παρουσιαστεί με ένα ενδιαφέρον video και αποτελεί προπομπό από το νέο σας δίσκο ξεχωρίζοντας πραγματικά, ποια ιστορία ξετυλίγετε πίσω από το συγκεκριμένο τραγούδι;
Νομίζω δεν υπάρχει χειρότερος κριτής νοήματος τραγουδιού από αυτόν που το έγραψε. Το βασικό μοτίβο είναι η γυναίκα ως μητέρα και αγαπημένη, η γυναίκα ως αυτή που δίνει την ζωή και αυτή που στο τέλος την παίρνει.
Εμείς σαν ROCKWAY.GR, σας ευχαριστούμε πολύ, για τον χρόνο σας, ο τελευταίος λόγος ανήκει σε εσάς. Κλείστε όπως επιθυμείτε αυτή την συνέντευξη.
Και εμείς σας ευχαριστούμε πολύ. Θα κλείσουμε με ένα ποίημα του Χρήστου Λάσκαρη που μας αρέσει.
Λαϊκό ζευγάρι.
Μπορεί να λέγεται Ολυμπία
και να μην έχει πάει στο γυμνάσιο,
να ‘ναι χοντρή
και ν’ αγοράζει βερεσέ απ’ το περίπτερο,
να μασουλάει τσίχλα
και να τραγουδάει.
Κι αυτός μπορεί να λέγεται Αποστόλης
και να μην έχει πάει στο γυμνάσιο,
να ‘χει συνήθειες λαϊκές,
να πίνει
και να κάνει μεθυσμένος έρωτα -….
κι όμως εσύ ο ανώτερος
να τους ζηλεύεις.
397 
