Σε μία χρονιά που οι γίγαντες του symphonic/power metal Rhapsody Of Fire επανήλθαν με νέο album, οι ελπιδοφόροι Ancient Bards επίσης, όπως και αρκετοί άλλοι μικροί και μεγάλοι στο χώρο, οι Edenbridge έρχονται να προστεθούν σε αυτήν τη λίστα με το νέο τους δίσκο “Dynamind”, κάνοντας ακόμη πιο ποιοτικό το υπάρχον υλικό.
Οι Αυστριακοί symphonic/power metallers, δημιουργήθηκαν πριν 19 χρόνια με την αλλαγή της νέας χιλιετίας, αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον της σκηνής που εδώ και σχεδόν 20 χρόνια υπηρετούν. Η μουσική τους κληρονομιά, φτάνει στα 9 studio albums, 3 live albums, μία συλλογή, ένα box set και αρκετά singles, που δείχνουν τη συνεχή διάθεση της μπάντας να δημιουργήσει το δικό της status στο symphonic power χώρο. Το “Dynamind” είναι το νέο πόνημα της μπάντας και αν και κατέχει τον αριθμό 13 (γρουσούζικο νούμερο, για τους προληπτικούς) σίγουρα θα φέρει αρκετή “τύχη” στο group, αφού πρόκειται για μία εξαιρετική προσπάθεια.
Οι Edenbridge, κινήθηκαν εξαρχής στα symphonic/power μονοπάτια που χάραξαν οι Nightwish, οι Rhapsody Of Fire, οι Epica και πολλές άλλες μπάντες χρησιμοποιώντας τα γυναικεία φωνητικά, αφού με την έναρξη του 2000 αρκετές μπάντες το έκαναν πράξη. Αυτό όμως που θεωρώ ότι βοήθησε το group όλα αυτά τα χρόνια (καθότι έχουμε δει πολλά groups να πρωτοτυπούν κάποια στιγμή, αλλά να χάνονται κάπου στη συνέχεια), είναι η ισορροπία μεταξύ symphonic και power ήχου, μελωδίας και δύναμης.
Το “Dynamind”, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ξεχωρίζει τόσο για τις καλοδουλεμένες συνθέσεις του, όσο και για την ισορροπία του συμφωνικού και δυναμικού “χαρακτήρα” του ήχου του. Η μαγευτική φωνή της Sabine Edelsbacher, ακούγεται τόσο μελωδική και τόσο “οργισμένη”, παθιασμένη όσο απαιτεί η κάθε σύνθεση, δίνοντας τον τόνο και το ύφος που πρέπει σε κάθε κομμάτι. Έτσι, θα δεις τις εναλλαγές του ύφους από το δυναμικό power “The Memory Hunter”, στο συναισθηματικό “Tauerngold” και στο αρκετά συμφωνικό κλείσιμο του δίσκου, το ομώνυμο “Dynamind”. Αυτή η ισορροπία, είναι που κάνει τη διαφορά σε αυτό το album και ακούγεται πιο ώριμο από ποτέ.
Όσον αφορά στα κομμάτια καθεαυτά, ο ιθύνων νους της μπάντας Lanvall φαίνεται ότι έχει δουλέψει αρκετά πιο προσεκτικά, τα έχει φέρει πιο κοντά στην πραγματικότητα αποτάσσοντας για λίγο το φανταστικό, με αποτέλεσμα να γίνουν πιο “εύπεπτα” στον ακροατή και να ακούγονται πιο “ανθρώπινα”, δίνοντας ακόμη ένα συν στο δίσκο. Τα “Live And Let Go”, “All Our Yesterdays” και το επικό 12λεπτο “The Last Of His Kind”, πόσο πιο όμορφα και “ανθρώπινα” νομίζετε θα μπορούσαν να ακουστούν, όσο εδώ σε αυτό το album; Δε χρειάζεται να απαντήσετε. Απλά ακούστε τα και νιώστε τα σα να τα ζείτε.
Ιδιαίτερη μνεία, πρέπει να γίνει για το “On The Other Side”, όπου οι Lanvall και Sabine έβαλαν όλη τη μαεστρία τους, με συνέπεια να βγει ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Ένας ύμνος, που θυμίζει μία διασταύρωση Nightwish και Ιρλανδικού folk κομματιού, δίνοντας έναν πιο επαναστατικό χαρακτήρα, στο τραγούδι πρωτίστως και έπειτα στο album. Σίγουρα, ένα από τα highlights του “Dynamind”.
Καταλήγοντας, δεν ξέρω αν το “Dynamind” είναι το καλύτερο album των Edenbridge, σίγουρα όμως είναι ένα ιδιαίτερο album για τη μπάντα και την πορεία της από εδώ και πέρα. Και αυτό, γιατί θα πρέπει να συνεχίσει να εκπλήσσει και τον εαυτό της, δημιουργώντας κάτι ξεχωριστό κάθε φορά όπως και πριν. Θα πρέπει να ξεφύγει από τα στενά όρια των πηγών έμπνευσής της και να προσθέτει νέα για να κρατάει το κοινό σε αγωνία, σε διέγερση. Το “Dynamind” το πετυχαίνει 100% αυτό και ας ελπίσουμε σε ανάλογη συνέχεια. Νομίζω ότι οι Edenbridge, μπορούν να “βρουν την άκρη”.
https://www.facebook.com/EdenbridgeOfficial/
EDENBRIDGE “On The Other Side”
697 
