Επιστροφή και για τους The Slayerking, την παρέα του φίλτατου Ευθύμη Καραδήμα (Κύριος με κάππα κεφαλαίο πάνω απ΄ όλα – για την ιστορία και την πορεία του στα μουσικά metal δρώμενα αυτού του “πέους που κρέμεται από τα Βαλκάνια” δεν θα αναφέρω τίποτα, αν σου λέει κάτι το όνομα Nightfall δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο), οι οποίοι επανέρχονται με το δεύτερό τους album “Tetragrammaton”, τρία χρόνια μετά το επίσης πολύ καλό (και εντελώς διαφορετικό) debut “Sanatana Dharma”.
Με στιχουργική θεματολογία που πηγάζει από προαιώνια θέματα μεταξύ της πάλης της Πίστεως και της συμπάθειας προς τον Οξαποδώ (νταξ, δεν θα το συζητήσουμε τώρα αυτό) – με μια – δυο εξαιρέσεις στις οποίες θα αναφερθώ παρακάτω – ο Ευθύμης μέσω των The Slayerking παρουσιάζει ίσως το καλύτερο υλικό που μετουσίωσε σε μουσική ever, τουλάχιστον όσο αναφερόμαστε σε υλικό που ανήκει στον χώρο του doom. Xωρίς να απομονώνει τις επιρροές του (το αντίθετο, είναι κραυγαλέα αποτίμηση tribute σε ένα συγκεκριμένο ηχοτόπιο του ρεύματος), τις εξελίσσει και τις επαναπροσδιορίζει. Και ποιές είναι αυτές οι επιρροές; Πνευματικώς αλλά και εκτελεστικώς οι Tiamat του μεγάλου Johan Edlund και με πολλές λοξές ματιές στους Celtic Frost και τους Candlemass (και όλων πάνω κάτω των σχημάτων που έδρασε ο Leif Edling).
Πέρα από την συνθετική ισχύ των κομματιών και το υψηλό απομνημονευτικό απόβαρο τους, αναμενόμενα στο εκτελεστικό κομμάτι ο ακροατής θα συναντήσει αργοκίνητο doom metal, θεόσκληρο, ογκώδες, άμεσο, με ροή που έχει μηδενικές κοιλιές ενισχύοντας ένα θεατρικότροπο χρώμα που υπάρχει σαν background αιθέρας στο σύνολο του album.
Η φωνή του Ευθύμη έχει καθαρίσει αρκετά και η ερμηνεία του θυμίζει… τον ίδιο, με την εκφραστική τάση που εφήρμοζε στο “Electronegative” EP των Nightfall. Ρυθμικώς, ως μπασίστας, αναμενόμενα συνθέτει ένα συμπαγές δίδυμο με τον Γιώργο Καρλή (drums), δίνοντας έναν πυκνό ιστό πάνω στον οποίον ο κιθαρίστας Κώστας Κυριακόπουλος κεντά τις μελωδίες των κομματιών πάνω στις βαρύτατες δομές πάνω στις οποίες είναι χτισμένα τα κομμάτια. Σε σχέση με τις δονήσεις που παράγει, θα χαρακτήριζα το “Tetragrammaton” ως ένα album με διττή φύση.
Από τη μια η πτυχή που παρουσιάζεται από το intro “To Your Darkness” κιόλας, το οποίο δίνει με στιχουργική απολυτότητα το συναισθηματικό υπόβαθρο που ακολουθεί και από εκεί και πέρα η σεκάνς γρανιτένιου doom. Riffολογία που κινείται στα χνάρια των σύγχρονων Candlemass στο “Bless Those Who Weep and Sell Their Tears to Unbelievers”, εξαιρετικό το Sabbath-ικό “We Crucified the Pilgrims They Believed in You”, το “Story of the Snake Who Grew Legs and Became a Lizard -The Slayerking” το οποίο προσεγγίζει ως και post ηχοτόπια (παρά το πολύ σκληρό υπόβαθρό του), το “Umbra, Penumbra and Antumbra – Evil Eye” με Celtic Frost-ική χροιά (και ένα φωνητικό “μανιφέστο” προσυλητισμού προς τον Dark Lord), μονολιθικό early 90’s doom στο “Where I Saw You Last Time Bleeding – Revelation” με την ευφάνταστη ακουστική γέφυρα του όπως και το “Under the Spell of Alice and Her Virgin Sin – The Expulsion”, στην εισαγωγή του οποίου εμφανίστηκε το AOR πνεύμα του Dan Swanö με την γλυκιά εισαγωγή του πριν γυρίσει σε ένα θέμα που μου θύμισε Coroner της μεσαίας περιόδου τους.
Το έτερο συνθετικό πρόσωπο, ως αυτόφωτες οντότητες (οι εξαιρέσεις που ανέφερα ανωτέρω), εμφανίζεται σε κομμάτια όπως το “My Love Has Died on the Vine”, κομμάτι που θα έλεγα ότι η βασική του αφετηρία είναι το ψυχεδελικό 70’s blues και με “ερωτική” θεματολογία (από αυτήν που θέλεις να τρίβεις στη μάπα της πρώην σου – ενίοτε κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με τη γλώσσα του λιμανιού, n’est pas?) με πανέμορφο επίλογο και το επίσης πολύ μελωδικό “Queen of Sheba Undresses Before Pulsating Chords” (να μην έχεις μια ντάμα να το χορέψεις αδερφέ μου, η δικιά μου είναι με τον γκόμενο γαμώτο…) – αλλά και το outro “Out of Your Darkness”, ο ακουστικός επίλογος με τον οποίο κλείνει αυτό το θαυμάσιο album.
Τελικώς, είμαι άκρως ικανοποιημένος με τη νέα δημιουργία του Ευθύμη Καραδήμα και των μουσικών συνοδοιπόρων του. Αξιοπρεπές, καλοδουλεμένο metal, ένα εξαιρετικό δείγμα ψυχοπαλευτικής μουσικής. Το “Tetragrammaton” αποτελεί έναν θαυμάσιο όσο και πλήρη ορισμό αυτού που αποκαλούμε “doom metal” εν έτει 2019 o οποίος αποδίδεται με ευπρέπεια, ενδιαφέρον και διάνθιση με κάποια στοιχεία που το καθιστούν ένα ιδανικό μείγμα σκότους, απαισιοδοξίας και λυρισμού. Οι εγκέφαλοι ανάλογης συμβατότητας ας προστρέξουν.
https://www.facebook.com/TheSlayerking/
THE SLAYERKING – We Crucified the Pilgrims They Believed in You (LIVE)
724 
