Ακόμα και χωρίς το πλαίσιο της δεύτερης εμφάνισης του Γάλλου υπεραστέρα της αναβίωσης της synth-driven μουσικής και της γενικότερης επαναφοράς της ατμόσφαιρας των ‘80s, οφείλουμε στον James Kent ένα αφιέρωμα στο θρύλο που έχει δημιουργήσει μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Το παρελθόν του σε διάφορα σχήματα της ευρύτερης σκηνής του black metal είναι παρόν κυρίως στην αισθητική των εξωφύλλων του και στη σκοτεινή διάθεση των συνθέσεών του, κατά τ’ άλλα οι δημιουργίες του απέχουν παρασάγγας από τον κόσμο αυτού του ήχου.
Έγινε γνωστός κυρίως μέσα από την cult έκρηξη του Hotline Miami (όσοι δεν έχετε έλθει σε επαφή με αυτό το retro shotter, μη χαραμίζετε άλλο χρόνο, μια απίστευτη εμπειρία σας περιμένει), οπότε η underground φήμη του εκτοξεύτηκε σε δυσθεώρητα ύψη. Σε ευχαριστίες προς τους δημιοργούς του, κυκλοφόρησε το «Miami Disco» από το «Sexualizer» EP του ως φόρο τιμής που προώθησαν την τέχνη του σε ένα ευρύτερο κοινό.
Με τέσσερις full length κυκλοφορίες και επτά extended plays από το 2012 έως σήμερα, ο κατά κόσμον Perturbator έχει αποδείξει με την απόδοση και την ποιότητά του πως δεν είναι απλά άλλος ένας συμμέτοχος στην επαναφορά του synthwave στη μουσική πραγματικότητα, αλλά μία ισχυρή δημιουργική οντότητα, η οποία μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στον άνθρωπο που έχει συνδέσει τη δεκαετία του ’80 με το όνομά του όσο κανείς άλλος, τον John Carpenter (αν και ο Carpenter είναι μίλια μπροστά σε όλους τους τομείς). Η συνεργασία τους στο «Complete Domination» από το «Dangerous Days» LP του Perturbator είναι ενδεικτική του σεβασμού που τρέφει ο «μεγάλος» προς τον «μικρό».
Προσωπική μου αγαπημένη κυκλοφορία του Γάλλου synth-master αποτελεί το «New Model» EP (διαβάστε ΕΔΩ το review μας), το οποίο έχει έναν αναμφίβολα σκοτεινότερο και πιο industrial τόνο από τις προηγούμενες, προκλητικές, σχεδόν ερωτικές συνθέσεις του. Το «Vantablack» είναι μία από τις κορυφές του άλμπουμ, και σίγουρα το πιο εύκολο κομμάτι για να καλέσεις αμύητα ώτα στις ηλεκτρονικές παρασπονδίες του Kent. Ακόμα και από το «Venger» του εξαιρετικού «The Uncanny Valley».
Μιλώντας για αυτό, είναι ίσως η πεμπτουσία του άριστα δομημένου άλμπουμ, αφού στην πάνω από μίας ώρας διάρκειά του, ρέει αβίαστα όπως ο ηλεκτρισμός που τρέχει μέσα στον εξοπλισμό που παίρνει ζωή στα χέρια του φίλτατου Perturbator. Χορευτικό, με την κατάλληλη δόση αναλγησίας, προκλητικό, χωρίς όμως να γίνεται αχρείαστα χυδαίο. Η απόλυτη ισορροπία σύγχρονης αντίληψης και παλαιομοδίτικης εσάνς, η οποία κάνει τα ρετρό-φουτουριστικά αριστουργήματα τόσο επικίνδυνα θελκτικά.
Ζωή δεν παίρνει μόνο ο εξοπλισμός του από αυτόν, αλλά και ο ίδιος αφήνει την μηχανική του υπόσταση να λάβει έλεγχο στη συνείδησή του. Δεν είναι τυχαία η φήμη ότι είναι μισός άνθρωπος, μισός συνθεσάιζερ…
Οι συναυλιακές του εμφανίσεις, με την εκτεταμένη χρήση φωτορυθμικών δίνουν την απόλυτη αίσθηση ότι ο θεατής ζει σε κάποια ταινία την οποία ο Carpenter δεν έχει γράψει ακόμα.
Την Τετάρτη, 16/10, στο χώρο του Gagarin 205, η επιστροφή του μάγου του synthwave είναι γεγονός (διαβάστε ΕΔΩ το report μας από την προηγούμενη – πρώτη επίσκεψή του στην χώρα μας). Με εναρκτήριο λάκτισμα από The Algorithm, το πιο εκκωφαντικό live ηλεκτρονικής μουσικής είναι εδώ για να συναρπάσει έναν κόσμο ο οποίος είναι ήδη παγωμένος αντιγράφοντας πιστά τις μηχανές τις οποίες ο ίδιος εφηύρε για να επεκτείνουν τις ικανότητές τους. Ίσως το να μιλήσει στη νέα μας γλώσσα να προσφέρει κάποιου είδους επίλυση των γορδίων συναισθηματικών δεσμών μας.
646 
