Με την έναρξη της καινούργιας χιλιετίας, η σκηνή της rock και metal μουσικής άρχισε να φθίνει και να χάνει την αίγλη της. Τότε, εμφανίστηκαν αρκετά groups που με έναν ήχο πιο μοντέρνο κατόρθωσαν να κρατήσουν τη φλόγα άσβεστη και τη σκηνή ζωντανή. Σε αυτή την κατηγορία των groups, φαίνεται πως ανήκουν οι Lowcaster, αφού το νέο τους πόνημα “Flames Arise” μπορεί να έχει στοιχεία από το χρυσό παρελθόν, είναι όμως εμπλουτισμένο με έναν σύγχρονο, μοντέρνο ήχο.
Οι Αμερικανοί stoner metallers, ιδρύθηκαν μόλις το 2014 στο San Francisco της California, γνωστή και ως bay area, όπου υπήρξε η “φωλιά” του US metal, βγάζοντας αρκετά μεγάλα ονόματα με πρώτο και καλύτερο τους παγκόσμιους πλέον Metallica. Η πρώτη επίσημη κυκλοφορία της μπάντας, είναι το “The Vapor Sea” του 2017, για να φτάσουμε αισίως στο 2019 και το δεύτερο χτύπημα με το “Flames Arise”.
Οι Lowcaster, δε φαίνεται να στηρίζονται σε ένα συγκεκριμένο είδος για να δημιουργήσουν το δικό τους ήχο, με αποτέλεσμα οι επιρροές τους να μην είναι ευδιάκριτες από το πρώτο άκουσμα και από κάποιον που δεν έχει εντρυφήσει στο group. Αυτό που μπορείς να καταλάβεις μόνο, είναι το μοντέρνο του ήχου τους με κάποιες stoner προεκτάσεις.
Ακούγοντας το “Flames Arise”, διαπιστώνεις ότι πρόκειται για ένα πολυποίκιλο album, που ακροβατεί μεταξύ heavy, doom, progressive και atmospheric metal, “περικυκλωμένο” από ένα φάσμα μοντέρνου metal ήχου. Σίγουρα έχει τις βάσεις του στη bay area σκηνή, αλλά δε φανερώνει σημάδια απομίμησης, παρά μόνο ένα βελτιωμένο, σύγχρονο stoner σύνολο. Ίσως σου θυμίσει κάτι από τους αγαπητούς Metallica (στα φωνητικά κυρίως), αλλά ποιο group τη σήμερον ημέρα δεν έχει επηρεαστεί από δαύτους, ε;
Ακόμη ένα εντυπωσιακό στοιχείο του δίσκου, είναι η διάρκεια των κομματιών με συνέπεια και στην ποσότητα (μόνο 7 τραγούδια, τα δύο instrumental). Κάποιοι θα πουν έλλειψη ιδεών, κάποιοι άλλοι ιδίωμα του είδους. Προσωπική μου άποψη, τίποτα από τα δύο. Ίσως έχει να κάνει με τα συναισθήματα που βίωνε η μπάντα εκείνη την περίοδο, γι’ αυτό και οι εναλλαγές στο ρυθμό, στον ήχο και στην ατμόσφαιρα μέσα στα κομμάτια. Σίγουρα, το να γράψεις ένα τραγούδι 9:30 λεπτών δε φανερώνει έλλειψη ιδεών, όπως και πολλές stoner μπάντες έχουν κομμάτια μικρότερα των 4 λεπτών. Συγκλίνει όμως, στο γεγονός ότι η μπάντα βρίσκεται εν μέσω ανάμικτων συναισθημάτων τα οποία εξωτερικεύει με αυτόν το μουσικό τρόπο.
Το “Flames Bemoan The Tide”, ξεκινάει με ένα nu metal riff για να πάει σε πιο progressive μονοπάτια και να γυρίσει εκ νέου σε ένα groov-άτο κλείσιμο. Το “Pilian”, θυμίζει heavy άσμα με κάποιες doom στιγμές στα μέσα του, ενώ το “Extramuros” είναι ένας σύγχρονος stoner ύμνος. Το “Flames Arise”, βρίθει μουσικής πολυπλοκότητας και συνθετικού οίστρου και είναι το album που οι Lowcaster εξελίσσουν τον ήχο τους, κάνοντας το βήμα παραπάνω. Είναι αδύνατο να μη νοιώσεις δέος, με το ατμοσφαιρικό/progressive ύφος του “Shore Up The Ashes” και τη stoner/doom-ίλα με το “Dust”.
Τελικά, το “Flames Arise” είναι στην ολότητά του ένας δίσκος που αφήνει το “στίγμα” του στη σημερινή metal σκηνή. Είναι ένα album-σταθμός για το group, και κάτι από το οποίο θα “πιαστούν” για μία καλύτερη συνέχεια. Είναι “οργισμένο”, βγάζει ενέργεια, έχει και τις στιγμές χαλάρωσης. Είναι ίσως η καλύτερη εκδοχή του σημερινού metal κόσμου.
https://www.facebook.com/lowcastermusic/
Flames Bemoan the Tide
687 
