Αν ήρθες εδώ να ακούσεις αιθέριες φωνές και ψαλμωδίες ξωτικών, γύρνα πίσω. Αν το σχεδόν “μαυρομεταλλικό” logo σε κάνει να νομίζεις πως θα ξεπαγιάσεις στο Νορβηγικό βορρά, μάλλον έχεις έρθει με λάθος ενδυμασία. Τέλος, αν πιστεύεις πως το μουντό εξώφυλλο θα σε οδηγήσει σε doom μελαγχολία, τότε μάντεψε. Όοοοοχι “Καρυωτάκη”, δε θα πάθεις κατάθλιψη. Γιατί με το grindcore death που σου “πετάνε” στα μούτρα οι Implore, απλά δε γίνεται να πέσεις σε κατάσταση ζεν. Η “πολυεθνική” μπάντα (τα μέλη της προέρχονται από διαφορετικές χώρες της Ευρώπης), η οποία δραστηριοποιείται από το 2013, πιστή στο ανά διετία δισκογραφικό της ραντεβού, κυκλοφορεί το 3ο της άλμπουμ “Alienated Despair” από την Century Media.
Στα 31 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ, ο ακροατής δέχεται μία άνευ προηγουμένου ηχητική επίθεση, με 11 τραγούδια που εξυμνούν πατέρες του “ορυμαγδού” αυτού, όπως οι Napalm Death, οι Carcass και οι Entombed. Όταν το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι είναι λίγο κάτω από τέσσερα λεπτά, τότε αντιλαμβάνεσαι τι “κλωτσομπουνίδι” πέφτει. Το άλμπουμ σε “πιάνει από τα μούτρα” και αφού σε “γρονθοκοπεί” επί μισάωρο, σε “αφήνει” με την αίσθηση της ικανοποίησης αφού ο σκοπός έχει επιτευχθεί.
Η riff-ολογία αποτελεί επιτομή του grindcore death στοιχείου με punk επιρροές, καταιγιστικό blast beating και breakdowns από “ισχυρό σκυρόδεμα”. Ο ήχος έχει αυτήν την “ξερή” παραγωγή, πράγμα που είναι ιδανικό και κάνει το άλμπουμ να ακούγεται ακόμη πιο “πνιγηρό” από ότι είναι. Πραγματικά όσο το άκουγα ένιωθα λες και έμπαινα στο προβάδικό τους και αυτοί οι 4 τύποι σαν να ήθελαν να με αρχίσουν στις κλωτσιές. Τόση οργή και ενέργεια “αναπνέει” αυτή η κυκλοφορία.
Τα πράγματα φάνηκαν από την κυκλοφορία κιόλας του πρώτου single “All Consuming Filth”, όπου οι Implore εκτός από την έμφυτη τάση για καταστροφή, δείχνουν και έναν πιο ώριμο τρόπο προσέγγισης στο songwriting. Το ίδιο συμβαίνει και στο “Parallax”, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι που έχουν ηχογραφήσει ποτέ. Ναι, ναι, αυτό το σχεδόν 4λεπτο!!! Στο άλμπουμ κάνει guest εμφάνιση στο “Never Again” και η μορφή του Tomas Lindberg (At The Gates, Disfear), ο οποίος έχει “χαρίσει” τη φωνή του σχεδόν σε κάθε παρακλάδι του ακραίου ήχου.
Η “επίθεση” δε σταματά πουθενά και για κανένα λόγο, ούτε στα “Abandoned Desires”, “All Is Not Lost Is Long Forgotten” και “ In Apathetic Isolation” τα οποία και ξεχώρισα λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα. Έχω να ευχαριστηθώ τέτοιο “ξυλίκι” από την εποχή που μας “θέριζαν” οι θρυλικοί Lock Up. Οι εξοικειωμένοι με τον ήχο, “ανοίξτε την πόρτα” και μπουκάρετε άφοβα. Οι υπόλοιποι χτυπήστε πρώτα και εισέλθετε με δική σας ευθύνη. Όπως και να’ χει, οι Implore υπόσχονται μία πολύ καλή προπόνηση με 11 γύρους ανελέητου sparring. Φορέστε τον εξοπλισμό σας και φύγαμε.
https://www.facebook.com/imploreband/
IMPLORE – Never Again
654 
