Σίγουρα πρωτεύοντα ρόλο στο να σε κερδίσει ένα album, παίζει η μουσική και τα φωνητικά. Ακολουθούν οι στίχοι, η ατμόσφαιρα και για κάποιους και το πόσο progressive ή αν θέλετε πόσο πιο μπροστά είναι από την εποχή του. Οι Sprague Dawley και το “Whisper In The Dark”, είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα κερδίζοντάς σε από την πρώτη κιόλας νότα.
Οι Φινλανδοί alternative/hard/grunge rockers, ιδρύθηκαν το 2008 και έχουν να επιδείξουν μόλις δύο albums μέχρι σήμερα, τα “Redefine Me” και “Missing Piece”, το 2014 και 2017 αντίστοιχα. Το “Whisper In The Dark” είναι η τρίτη τους απόπειρα και σίγουρα η πιο ενδιαφέρουσα μουσικά, αλλά και πιο heavy.
Οι Sprague Dawley βασίζονται στο alternative/grunge rock, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κινούνται αποκλειστικά σε αυτά τα όρια. Ο ήχος τους, μπορεί να χαρακτηριστεί άνετα και ως ένα “μωσαϊκό” διαφορετικών ηχητικών ιδεών, με κάποια hard rock, heavy metal και progressive metal στοιχεία να κάνουν την εμφάνισή τους στην alternative/grunge βάση του group.
Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, το “Whisper In The Dark” έχει αυτό το κάτι που σε “τραβάει” όλο και πιο βαθιά στη μουσική του “φάση”. Σίγουρα η μουσική και τα φωνητικά είναι αυτά που σε κερδίζουν αρχικά, αλλά μία πιο λεπτομερής ακρόαση βγάζει στην επιφάνεια ακόμα περισσότερα ατού του δίσκου. Ο συνδυασμός διαφορετικών μουσικών στρωμάτων, όπως alternative, grunge, progressive και hard rock, μαζί με την ψυχεδελική ατμόσφαιρα που η μπάντα “έντυσε” το album, σου δίνουν την αίσθηση ενός concept album που όσο βαθύτερα ψάχνεις τι πραγματεύεται, τόσο περισσότερο αυτό σε κερδίζει. Το γεγονός δε ότι πραγματεύεται ένα κομμάτι του σημερινού κόσμου, τον πόνο, κάνει το δίσκο αμέσως κομμάτι του εαυτού μας, σίγουρα το “soundtrack της ζωής μας”.
Το “Whisper In The Dark” ξεκινά αρκετά heavy, με τα “Genocide” και “Hypocrite God” να μας δείχνουν τη heavy πλευρά της μπάντας, περνάει στην πιο progressive φάση του group με τα “Stand In Line” και “Death That Follows Their Trails” και καταλήγει στην alternative/grunge ταυτότητα των Sprague Dawley με τα “Ashes And Ropes” και “Blood Red Stone”. Ακόμα, τη σκοτεινή ψυχεδελική ατμόσφαιρα του “All In Vain”, διαδέχεται το αρκετά progressive και φωτεινό “The Grand Escape”. Αυτό που κάνει εντύπωση, είναι ότι όλα τα κομμάτια είναι ιδιαίτερα ποιοτικά και αν έπρεπε να διαλέξεις κάποιο ως την κορυφαία στιγμή, σίγουρα το δίλημμα θα ήταν τεράστιο.
Δεν ξέρω αν μέχρι το τέλος του έτους βγει κάτι ανάλογο, αλλά το “Whisper In The Dark” είναι το album της χρονιάς στο χώρο του. Η μουσική του, τα φωνητικά, οι συνθέσεις, η ατμόσφαιρα, είναι σα να βγήκαν από άλλο πλανήτη, από το καλύτερο “παραμύθι”. Δε νομίζω ότι η μπάντα θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι καλύτερο από αυτήν τη μουσική “πανδαισία”, που το συγκεκριμένο album σου προσφέρει. Ένα must-have κομμάτι, για κάθε δισκοθήκη. Θα κερδίσει ακόμα και τον πιο δύσκολο ακροατή, φτάνει να του δώσετε την ευκαιρία που αναζητά.
https://www.facebook.com/Sprague-Dawley-473123302747437/
Sprague Dawley – The Grand Escape
772 
