Για όσους είναι φίλοι της Neurot Recordings (ιδρυμένη από τα μέλη των Neurosis πίσω στις μέρες της κυκλοφορίας του απύθμενου κάλλους “Times Of Grace” LP), το “εκρηκτικό” τρίο από το Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας που ακούει στο όνομα Deaf Kids, μάλλον του είναι ήδη γνώριμο, καθώς χαίρουν άκρας εκτίμησης από τον ίδιο τον Steve Von Till.
Αν και έχουν γράψει χιλιόμετρα τα τελευταία οκτώ (8) χρόνια με εννέα κυκλοφορίες (και ένα remix άλμπουμ), το δύσμορφο και θορυβώδες απαύγασμά τους, χαίρει κυρίως underground εκτίμησης, με ένα μεγάλο δε μέρος της όμως να προέρχεται από τη χώρα μας.
Το ηχητικό τους ταξίδι έχει γνωρίσει πολύ πιο διαφορετικούς προορισμούς από το μονολιθικό hardcore του “6 Heretic Anthems For The Deaf” EP. Μέχρι τη βίαιη έκσταση του “Configuração do Lamento” του κοντινού 2017 όπου και τους είχα ακολουθήσει, οι (θεωρητικά) ευδιάκριτες και πιο “εύπεπτες” συνθέσεις του παρελθόντος, έδωσαν τη θέση τους σε μια ζωντανή, παλλόμενη, ηχητική μάζα, τέτοια που ρουφά τον πνιγηρό αέρα με φονική χάρη.
Οι πρώτες τρεις κυκλοφορίες του συγκροτήματος ακολουθούν μία έκφραση σκληροπυρηνικής μουσικής, η οποία, αν και δεν προσφέρει κάποιο στοιχείο το οποίο να ανανεώνει την προσέγγιση, είναι ωστόσο πάρα πολύ απολαυστική. Στα ώτα μου ξεχωρίζει το πρώτο full length τους, “Upper Hand”, στο οποίο παρουσιάζεται η πλήρως ώριμη μορφή αυτής της πρώτης εποχής των DEAFKIDS.
Το επτάιντσο (7’’) “Over The Days/Somewhat Damaged”), ξαφνικά κατεβάζει τις ταχύτητες, δημιουργώντας μία πιο τελετουργική μορφή του προηγούμενου ήχου. Αυτή η μικρή ανάπαυλα δεν μπορεί παρά μόνο να θεωρηθεί ως η ηρεμία πριν την καταιγίδα…
…καθώς από το ερχόμενο split “Deafkids & Timekiller”, το σκηνικό αλλάζει άρδην, με τις ταχύτητες να ξεπερνούν τα όρια, προκαλώντας ίλιγγο και προετοιμάζοντας το έδαφος για τον “ορυμαγδό” που αποτελεί την εμπροσθοφυλακή του ήχου τους.
Άξιο αναφοράς είναι ότι η μετάλλαξη αυτή του τρόπου με τον οποίο το συγκρότημα αντιλαμβάνεται τη σύνθεση, υποστηρίζει πληρέστερα το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν εξ αρχής. Παρά την “ωμή” δύναμη και τη “στη μάπα σου” λογική του HxC, αντιλαμβάνονται την ανάγκη του να γίνει ένα βήμα πίσω, ώστε ο ακροατής να καταφέρει να λάβει καλύτερα την πληροφορία. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από έναν φόρτο πληροφορίας ο οποίος “οχλαγωγεί”. Πλέον η γνώση έχει γίνει ο αυτοσκοπός και όχι το μέσο για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε καιρούς τεράστιας ελευθερίας διακίνησης της πληροφορίας, συμβαίνει το παράδοξο του να φυλακίζεται ακόμα περισσότερο ο νους του ανθρώπου, σε έναν ατέρμονο στίβο απόκτησης της πιο πρόσφατης ενημέρωσης. Πλέον επιτυχία είναι να (μπορείς να) γνωρίζεις περισσότερα από τον πλησιέστερο άνθρωπο ανά πάσα στιγμή.
Αυτό προσπαθούν να απεμπολήσουν και οι DEAFKIDS, απαιτώντας την πλήρη προσοχή μας στο δεύτερο full length εγχείρημά τους. Μία ευγενική, συνάμα αδιαπραγμάτευτη απαίτηση της προσοχής μας. Οι ήχοι του “Configuração do Lamento”, παρά το d-beat και την “τραχιά” ατμόσφαιρα που δημιουργούν, θυμίζουν πολύ δυσοίωνα το θόρυβο που μας περιβάλλει ανενόχλητος σε καθημερινή βάση. Ταυτόχρονα, μέσα από τις tribal εξάρσεις του, θρηνεί την αποκοπή μας από τη φυσικότητα και τον πιο ανέμελο τρόπο ζωής. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι εθελοτυφλεί μπροστά στην τραγωδία της ανισότητας και της φυλακής των παθών του σύγχρονου ανθρώπου.
Φέτος, στο “Metaprogramação”, τα μέλη “απασφαλίζουν” και “σπέρνουν τον όλεθρο”, με τις συνθέσεις να προκαλούν αναφυλαξία και να υπενθυμίζουν τη σπατάλη του χρόνου η οποία είναι δίχως προηγούμενο, αφού φαίνεται πως το μήνυμα δεν έγινε αντιληπτό και το είδος μας επιδίδεται σε ουροβορικές συμπεριφορές, σχεδόν ανήμπορο πλέον να διαφύγει της ίδιας του της φαυλότητας.
Μέχρι αυτό το σημείο που έχουμε φτάσει, θα έχετε παρατηρήσει πως έχω γράψει το όνομα του συγκροτήματος με ποικίλους τρόπους. Αυτό είναι επειδή θα τους συναντήσετε στο διαδίκτυο με όλες αυτές τις γραφές, αλλά κυρίως επειδή ταιριάζει και στην εκάστοτε περίοδο που διανύει.
Αν πρόκειται για την πρώτη σας επαφή, μην παραλείψετε να μελετήσετε τις πληροφορίες που αναγράφονται για το συγκρότημα στη σελίδα τους στον ιστοχώρο της Neurot.
Με πάνω από τριακόσιες (300) ζωντανές εμφανίσεις στο ενεργητικό τους και με δύο Ευρωπαϊκές περιοδείες, η τριάδα από τη Νότιο Αμερική έρχεται αυτήν την εβδομάδα, την Πέμπτη 10/10 (αυτός θα είναι και ο προσωπικός μου βαθμός για την εμφάνιση), στο Ναό (Temple, μην ξεχνιόμαστε), μαζί με τη συνοδεία των εγχωρίων Allochiria και Μαύρο Γάλα. Οι οιωνοί είναι σίγουρα θετικοί, για μία ζωντανή εμφάνιση η οποία θα μοιράσει την εκκωφαντική λειτουργία της με μεγάλη επιτυχία.
Επισκεφθείτε την εκδήλωση στο Facebook για όλες τις τελευταίες πληροφορίες:
https://www.facebook.com/events/500134124157781/
921 
