EXHORDER: “Mourn The Southern Skies”

Λοιπόν παιδιά! Να σηκώσει το χέρι όποιος θυμάται τους Exhorder. Μάλιστα!! Λίγοι, απ’ ότι “βλέπω”. Για τους υπόλοιπους λοιπόν, μία μικρή αναδρομή.

Οι Exhorder δημιουργήθηκαν το 1985 στους “άγιους βάλτους” της Λουιζιάνα και με ένα demo “Get Rude” (1986) και δύο full length “Slaughter In The Vatican” (1990) και “The Law” (1992), έπαιξαν υψηλού επιπέδου thrash και άνοιξαν το δρόμο για την καθιέρωση του επονομαζόμενου groove metal (γνωστή η “κόντρα” για το ποιος έκοψε πρώτος το νήμα), το οποίο έγινε αργότερα συνώνυμο των Pantera. Η αλήθεια είναι ότι ο ήχος των Pantera σίγουρα επηρεάστηκε από τους Exhorder, ειδικά από το εκπληκτικό ντεμπούτο τους (άκου μέχρι και τα φωνητικά και θα καταλάβεις), αλλά όπως έχει πει παλιότερα και ο Kyle Thomas: “Οι Pantera αξίζουν όλη την αναγνώριση που λαμβάνουν, καθώς δούλευαν πολύ σκληρά ακόμα και όταν ήταν επιτυχημένοι”.

Το 1993 έρχεται η διάλυση της μπάντας και μετά από δύο σύντομες προσπάθειες επανασύνδεσης, δύο ιδρυτικά μέλη (οι μοναδικοί από το original line-up) ο Kyle Thomas (vocals) και ο Vinnie LaBella (guitars), αποφασίζουν το 2017 να ενεργοποιήσουν ξανά τη μπάντα. Μαζεύουν λοιπόν μία κλίκα “σεσημασμένων” μουσικών και στο πλαίσιο του άτυπου “όλοι οι παλιοί βγάζουμε άλμπουμ μετά από 20 χρόνια” σεναρίου, βάζουν πλώρη για το τρίτο τους άλμπουμ. Όλα καλά μέχρι εδώ με τις συστάσεις; Πάμε τώρα και στο “ψητό”.

To “Mourn The Southern Skies” (Nuclear Blast), έρχεται 27 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία τους δουλειά και πρέπει να είμαι επιφυλακτικός. “Don’t be my friend”, γιατί η “παλιά φρουρά” ξέρει πολύ καλά τη δουλειά της. Από την έναρξη κιόλας με το “My Time”, μας υπενθυμίζεται τί ακριβώς είναι οι Exhorder και το “φτύσιμο στα μούτρα” είναι μόνο η αρχή. Η ενέργεια περισσεύει σε όλο το team, από τον Sasha Horn (drums) και τον βετεράνο Jason VieBrooks (bass), μέχρι τον νεοφερμένο Marzi Montazeri (guitars), που “κολλάει” άψογα με τον Vinnie. Τα δε φωνητικά του Kyle, χωρίς να έχουν την ίδια οργή του παρελθόντος (λογικό), έχουν μία ωριμότητα που τα κάνει να φαντάζουν το ίδιο “βαριά” με πριν.

Το άλμπουμ περιέχει κομμάτια που θα ικανοποιήσουν κάθε λογής αυχένα. Τα groove-άτα “Asunder”, “Hallowed Sound”, “Rumination” δεν μπορεί να μη σε ωθήσουν έστω σε ένα foot tapping βρε αδερφέ! Τα speed junkies θα πάρουν τη “δόση” τους, συν τοις άλλοις και με το “Beware The Wolf”, αλλά και με τη νοσταλγικά, εξοντωτική επανεκτέλεση του “Ripping Flesh”, από το demo του ’86, στην οποία συμμετέχει ο αυθεντικός ντράμερ Chris Nail. To groovy DNA της μπάντας δεν μπορεί να χαλιναγωγηθεί ούτε στα “All She Wrote”, “Yesterday’s Bones”, με το βασικό riff να “ζυγίζει” όσο ένα ποταμόπλοιο στον Μισσισσιππή. Το τέλος σε βρίσκει από εκεί που ξεκίνησες, “χωμένο” στους “βάλτους” της Λουιζιάνα, με το έρπον riff του “Mourn The Southern Skies” να βρίσκει τους Exhorder ίσως από εκεί που σταμάτησαν, με το “(Cadence Of) The Dirge” από το “The Law” (1992).

Συμπερασματικά, οι Exhorder κάνουν μιία αξιοπρεπέστατη επιστροφή, από αυτές που θα λες στο μέλλον ότι δεν έγινε άσκοπα. Δεν ανακαλύπτουν τη φωτιά (έχουν βάλει το λιθαράκι τους στο metal οικοδόμημα στο παρελθόν), αλλά δείχνουν ότι η φωτιά “καίει” ακόμη μέσα τους. Οι παλιοί τους οπαδοί περίμεναν πως και πως την επιστροφή τους. Οι καινούριοι, ας τους ανακαλύψουν τώρα, αφού όπως φαίνεται ποτέ δεν είναι αργά.

https://www.facebook.com/ExhorderNOLA/

EXHORDER – “My Time”

618
About Νίκος Κορέτσης 83 Articles
Ο Νίκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα το σωτήριο έτος 1980. Η πόλη των “τρελών νερών” επηρέασε κατά κάποιον τρόπο το χαρακτήρα του αλλά και τις μουσικές του προτιμήσεις, με τις οποίες ήρθε σε επαφή, στην “τρυφερή” ηλικία των 7 ετών, με τα τρία πρώτα άλμπουμ των Metallica. Από το 1990 όμως και μετά άρχισε να γίνεται πιο ενεργός ακροατής, έχοντας ακούσματα σταδιακά από όλο σχεδόν το φάσμα του σκληρού ήχου θεωρώντας εαυτόν “συλλέκτη ακουστικών εμπειριών”. Επειδή όμως η open minded αισθητική έχει και ένα όριο, ο Νίκος δεν ακούει τα πάντα (όπως ακούς να λένε πολλοί) αλλά heavy metal μόνο, με ιδιαίτερη προτίμηση στα ιδιώματα που βρίσκονται κάτω από την “ταμπέλα” του Thrash και Death “πολυχώρου”.