Και ενώ ο καιρός έχει αρχίσει να θυμίζει φθινόπωρο, μία “καυτή” Σαββατιάτικη βραδιά προμηνυόταν. Και αυτό γιατί οι φοβεροί και τρομεροί Orange Goblin, κατέφθαναν με άγριες διαθέσεις στην Αθήνα και στο Fuzz Club. Γνωστοί για τα εκρηκτικά τους shows και το εμπνευσμένο stoner metal τους, ήταν ό,τι έπρεπε για να περάσει όμορφα και αυτό το Σαββατόβραδο. Μαζί τους θα εμφανιζόταν και οι Sadhus The Smoking Community, μία Ελληνική συνεχώς ανερχόμενη μπάντα στο χώρο του sludge/doom metal και με πολύ δυνατή σκηνική παρουσία. Έτσι, η βραδιά γινόταν αυτομάτως άχαστη για τους λάτρεις του συγκεκριμένου ήχου και γι’ αυτούς που ήθελαν κάτι διαφορετικό.
Οι πόρτες άνοιξαν χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση, ενώ ο κόσμος συνέχιζε να έρχεται στο venue μέχρι και λίγο πριν το ξεκίνημα των Αθηναίων sludge/doomsters. Φτάνοντας λίγο πριν τις 21:00 στο Fuzz, είδα αρκετά γνωστά πρόσωπα, και μπαίνοντας μέσα παρατήρησα αρκετή κινητικότητα αφού οι οπαδοί των Orange Goblin μαζεύτηκαν από νωρίς, δίνοντας την ευκαιρία στους Sadhus να τους κερδίσουν.
Έτσι, χτυπώντας το ρολόι 21:15 οι Έλληνες metallers ανέβηκαν στη σκηνή με περίσσιο θάρρος και θράσος και ξεκίνησαν το show τους. Ομολογώ ότι δεν τους είχα ξαναδεί, αλλά από τις πρώτες νότες έδειχναν να ξέρουν τι κάνουν και μάλιστα το απολάμβαναν, με αποτέλεσμα αυτό να έχει αντίκτυπο στους θεατές που τους τίμησαν με την παρουσία τους. Περιττό να πω ότι το ξεκίνημά τους ήταν κάτι παραπάνω από δυνατό. Σε γράπωνε κατευθείαν από το λαιμό και σου έδινε την εντύπωση ότι αυτοί είναι οι headliners. Υπό τους ήχους των “Bamboola” και “Flesh”, ήδη τα πρώτα κεφάλια άρχισαν να κουνιούνται με “πρωτομάστορα” τον τραγουδιστή της μπάντας που έδωσε το καλύτερο έναυσμα στους παρευρισκομένους.
Η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη, κάτι που έκανε το κοινό να ευχαριστιέται και να γουστάρει και φυσικά τις μπύρες να πηγαινοέρχονται τακτικά. Τα “Hypper Roller” και “Lazarus” έφεραν και τα πρώτα moshpits μαζί τους, ενώ ο τραγουδιστής του group έδινε ρεσιτάλ σκηνικής παρουσίας χωρίς να σταματά ούτε δευτερόλεπτο. Τα “Sobbing Children” και “Foondamentalist”, σκόρπισαν ενθουσιασμό στο πλήθος με τις πρώτες σειρές να τα σιγοτραγουδούν κιόλας. Για πότε έφτασαν να παίζουν το τελευταίο κομμάτι κανείς δε κατάλαβε, πράγμα που αποδείκνυε ότι οι θεατές περνούσαν ένα ευχάριστο βράδυ Σαββάτου. Το “Colombian Boat Blues”, σήμανε και το τέλος του show των Sadhus The Smoking Community, εν μέσω επιδοκιμασιών και παρατεταμένου χειροκροτήματος. Αν μη τι άλλο, οι Αθηναίοι metallers έδειξαν γιατί επιλέχθηκαν να βρίσκονται εκεί, παραδίδοντας μαθήματα ακομπλεξάριστης ζωντανής εμφάνισης και πηγαίου sludge/doom metal. Μία από τις καλύτερες εμφανίσεις Ελληνικής μπάντας που έχω παρακολουθήσει.
Sadhus The Smoking Community setlist :
Bamboola
Flesh
Hypper Roller
Lazarus
Sobbing Children
Foondamentalist
Colombian Boat Blues
Στο διάλλειμα μεταξύ support και headliner, υπήρχε η ευκαιρία για σύντομο κουτσομπολιό και για την καθιερωμένη βόλτα στο merch stand για τίποτα “καλούδια”. Χωρίς καθυστέρηση και με το ρολόι να δείχνει 22:30, οι Άγγλοι θρύλοι του stoner metal πάτησαν τη σκηνή του Fuzz και για περίπου 90 λεπτά απέδειξαν τα λεγόμενα με έναν αδιανόητο τρόπο. Εξαιρετικός ήχος, τρομερή κίνηση στη σκηνή, ένα “best of” setlist και την “τρέλα” (με την καλή έννοια βέβαια) που διακατέχει τον Ben Ward, τον τραγουδιστή της μπάντας, να φαίνεται σε όλες τις κινήσεις του, όλα έδειχναν ότι αυτή η εμφάνιση θα μας μείνει αξέχαστη. Τα “Scorpionica” και “The Filthy & The Few”, ήταν οι πρώτες “ριπές” των Orange Goblin και από εκεί και έπειτα το πόδι δεν ξέφυγε καθόλου από το “γκάζι”. Η μπάντα έδειχνε σε εξαιρετική κατάσταση και ο Ben Ward έβγαζε μία αστείρευτη ενέργεια πάνω στη σκηνή.
Προλογίζοντας το νέο δίσκο, ο ταλαντούχος performer “έδειξε” το πολύ καλό “Sons Of Salem” στο οποίο έγινε ο χαμός και εν συνεχεία σειρά πήρε το “Saruman’s Wish”, δείχνοντας με το καλημέρα τη διάθεση του group για ένα show που δύσκολα θα ξεχαστεί. Επόμενο κομμάτι το “Renegade” και με το κοινό πλέον να βρίσκεται σε κατάσταση “νιρβάνα” το “The Fog” έπεσε σαν “κεραυνός εν αιθρία”. Οι Άγγλοι metallers έχοντας καταφέρει να μεταφέρουν τη δική τους “τρέλα” στον κόσμο, το μόνο που έμενε ήταν να γίνουν ένα με τους οπαδούς και με τα “The Wolf Bites Back” και “Some You Will, Some You Lose”, όχι απλά το πέτυχαν αλλά φάνηκε να δημιουργείται μία ιδιαίτερη σχέση αγάπης Ελληνικού κοινού και Orange Goblin. Η τρομερή ερμηνεία του Ben στο “Stand For Something”, μας έκανε να καταλάβουμε ότι η μπάντα πέρα από την ενέργεια και το πάθος μπορεί να βγάλει και συναίσθημα και να “τσαλακωθεί”. Το punk-ικο “Your World Will Hate This”, ανέβασε εκ νέου τη διάθεση, για να ακολουθήσει το “Blue Snow” με το stoner ύφος και να φέρει τον ήχο στα επιθυμητά επίπεδα.
Και εκεί που πίστευες ότι πλέον δεν υπάρχουν άλλες εκπλήξεις, να σου η διασκευή στο θρυλικό “No Class” του Lemmy και της παρέας του, που έσπειρε τον πανικό στις τάξεις των θεατών. Το “Cities Of Frost” επανέφερε την τάξη και το “They Come Back (Harvest Of Skulls)”, με την αναπαραστατική ερμηνεία του Ward, έφερε τον τρόμο στους χαμένους από τα συνεχή “χτυπήματα” παρευρισκόμενους. Και ενώ η βραδιά έφτανε προς το τέλος της, τόσο οι Orange Goblin “ανέβαζαν ταχύτητα”. Τα “The Devil’s Whip” και “Quincy The Pigboy”, έδειξαν που μπορεί να φτάσει το group σε peak απόδοσης και με τους οπαδούς να τα δίνουν όλα από κάτω, η εικόνα ήταν το κάτι άλλο. Αφού η μπάντα ευχαρίστησε το κοινό, τους διοργανωτές και φυσικά “παρακάλεσε” σε μία μελλοντική κλήση για να ξαναέρθει, έκλεισε την εμφάνισή της με το αριστούργημα “Red Tide Rising”, όπου ένα τεράστιο moshpit στήθηκε και το ξύλο “έπεφτε βροχή”.
Έπειτα από αυτήν την εμφάνιση, θεωρώ ότι όσα ακούγονται και γράφονται για το κουαρτέτο από την Αγγλία, ανταποκρίνονται μόνο στα μισά από αυτά που θα ζήσεις σε ένα live του group. Τρομερή ενέργεια, αστείρευτο πάθος και πολύ “τρέλα”, από αυτήν που απαιτείται και γουστάρει ο οπαδός να βλέπει στην αγαπημένη του μπάντα, είναι μερικά μόνο από αυτά που θα δεις στα lives των Orange Goblin. Τα υπόλοιπα, καλά θα κάνεις να βρεθείς σε ένα και να τα ζήσεις από κοντά. Θα μείνεις πλήρως ικανοποιημένος!
Orange Goblin setlist:
Scorpionica
The Filthy & The Few
Sons Of Salem
Saruman’s Wish
Renegade
The Fog
The Wolf Bites Back
Some You Win, Some You Lose
Stand For Something
Your World Will Hate This
Blue Snow
No Class (Motorhead Cover)
Cities Of Frost
They Come Back (Harvest Of Skulls)
The Devil’s Whip
Quincy The Pigboy
Red Tide Rising
Καθώς επέστρεφα, κάνα δυο ιδέες περιτριγύριζαν το μυαλό μου. Πρώτον, πόσο εύκολα μπορείς να αλλάξεις γνώμη για ένα group από τις ζωντανές του εμφανίσεις και δεύτερον ότι τελικά ο οπαδός αυτό που θέλει δεν είναι η ποσότητα των lives, αλλά η ποιότητα. Να μπορεί να γίνει ένα με τη μπάντα και να γουστάρει που πέρασε το βράδυ του εκεί, όσο και αν είναι το χρηματικό αντίτιμο.
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
614 
