Η φωτιά στην Ολλανδική Gelderland πλέον δεν σιγοκαίει αλλά έχει φουντώσει, αφού η τοπική black σκηνή όχι απλά δεν μειώνει ταχύτητα αλλά παίρνει όλο και περισσότερη φόρα.
Με μέλη από τους συνήθεις ύποπτους της περιοχής (Fluisteraars, Nusquama, Heidevolk) οι Knoest προστίθενται στην τοπική πανίδα και χωρίς να ξεφεύγουν από την γενικότερη εσάνς των συγχωριανών τους προσθέτουν λίγο διαφορετικό χρώμα.
Εξηγώ, η Ολλανδική σκηνή σε μεγάλο βαθμό έχει υιοθετήσει έναν πιο οργανικό ήχο, με μια ροπή στις folk μελωδίες, την ψυχεδέλεια, θεματολογίες γύρω από φύση, παραδόσεις, αγροτιά, συναισθήματα κλπ (σε αντίθεση με τους σπαθιά, βίκινγκς, σατανάς βόρειους και ανατολικούς γείτονες τους) και οι Knoest δεν ξεφεύγουν και πολύ, αλλά μουσικά αφήνουν τα ατμοσφαιρικά και post-black μονοπάτια και ξεσκονίζουν τους παλιούς δίσκους των Isengard, Bathory και σε λιγότερο βαθμό των πρώιμων Borknagar, ενώ παίζουν και με κάποιες διακριτικές πινελιές από Urfaust.
Επικό black δηλαδή, απλό και λιτό με καταπληκτική ατμόσφαιρα και μελωδίες και άψογα, αποκλειστικά καθαρά, φωνητικά, ενώ θεματολογικά τα 4 κομμάτια του δίσκου παίρνουν τα ονόματα τους από τα 4 στάδια μιας ημέρας τα οποία και υμνούν, το πρωί και την ανατολή (Ochtend), το μεσημέρι-απόγευμα (Middag), όταν βραδιάζει (Avond) και την βαθιά νύκτα (Nacht).
Όχι, δεν είναι κάτι περίτεχνο και η περιγραφή του δεν προϊδεάζει για κάτι ιδιαίτερο αλλά για κάποιο λόγο το “Dag” είναι απίστευτα κολλητικό, απόδειξη του ότι όσο απλοϊκή και να είναι μια συνταγή στα χέρια ενός καλλιτέχνη πάντα ξεχωρίζει. Ιδανικό για όσους γουστάρουν το metal τους να μυρίζει λιβάδι, δάσος και αναμμένο τζάκι.
725 
