Πόσες φορές, σε έχει συνεπάρει η “πλοκή” των τραγουδιών ενός album από ένα group που ακούς για πρώτη φορά; Πόσες φορές, έχεις μεταφερθεί στα ‘80s από τη μουσική μιας μπάντας; Η αίσθηση, πάντως, είναι ανεπανάληπτη. Οι Holy Dragons, δείχνουν να το γνωρίζουν καλά αυτό και στο νέο τους δίσκο με τίτλο “Unholy And Saints” το εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
Οι heavy/power metallers από το Καζακστάν παρακαλώ, εδώ και 25 περίπου χρόνια τροφοδοτούν το heavy metal στερέωμα με τη δική τους αίσθηση για το τι σημαίνει και πως παίζεται αυτή η μουσική. Έχοντας μια αρκετά πλούσια δισκογραφία, με 17 albums και κάποια demos, singles και ep’s, είναι γνώστες πλέον του τι θέλει ο οπαδός να ακούσει και στο τελευταίο τους πόνημα “Unholy And Saints” δίνουν μία ξεχωριστή “πινελιά” κάνοντας το ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Οι Holy Dragons, είναι ένα group που “μεγαλούργησε” στα ‘90s-‘00s με το χαρακτηριστικό ‘80s ήχο και με αρκετά στοιχεία της εποχής τους, και φυσικά με τη καλύτερη πηγή έμπνευσης για τέτοιου είδους μπάντες, τη φαντασία. Το διαφορετικό που μπορώ να εντοπίσω στο νέο τους εγχείρημα, είναι η αίσθηση του concept δίσκου που αποπνέει ακούγοντάς το album.
Θέλοντας να αποκρυπτογραφήσεις το δίσκο σε πρώτο άκουσμα, καταλαβαίνεις ότι “χωρίζεται” σε πέντε ενότητες που όμως συνδέονται πολύ επαγγελματικά μεταξύ τους χωρίς να θεωρείς ότι διαφέρουν μουσικά και στιχουργικά. Αυτό από μόνο του, ενισχύει την άποψη για ένα κάποιου είδους concept album που σιγά-σιγά σου γίνεται “χειροπιαστή” απόδειξη (μάλλον “ακουστική”, πιο πολύ θα έλεγα). Είναι τρομερό δε, το πόσο εμπνευσμένη μπορεί να είναι η “πλοκή” των κομματιών του δίσκου που σε κρατάει καθηλωμένο για όσο διαρκεί αυτή η προσπάθεια των Holy Dragons. Ακόμη και η παραγωγή, ταιριάζει απόλυτα στο ‘80s feeling που θέλει να περάσει η μπάντα στο κοινό ενώ φαίνεται ότι ουδόλως τους ενδιαφέρει να γίνουν εμπορικοί παρά μόνο να παίξουν αυτό που γουστάρουν εδώ και τόσα χρόνια.
Το album μουσικά, συνδυάζει εξαιρετικά επικά, power, heavy, rock ‘n’roll “συστατικά” και σου δίνει την εντύπωση ότι όλα αυτά εκτυλίσσονται ως μία ενιαία “ιστορία” που παρακαλάς να μη τελειώσει αλλά να συνεχίσει να παίζει ακόμα και μετά το τελευταίο κομμάτι. Το επικό “Ravens Of Odin”, ακολουθείται από το power-ίζων “Fly Your Guitar” και το rock ‘n’roll ποίημα “The Hall Of Shame” προηγείται του heavy “The Elf” που είναι μία ωδή-tribute στο τεράστιο Ronnie James Dio. Το κλείσιμο του δίσκου, “Free Digital Hell”, είναι ένα κλασικό mid tempo “διαμάντι” δείχνοντας την “απόσταση” της μπάντας από το μοντέρνο ήχο.
Ιδιαίτερη “μνεία”, πρέπει να γίνει και για τις ικανότητες της μπάντας που κατάφεραν να φέρουν είς πέρας μία τέτοια “αποστολή” που μόνο εύκολη δεν είναι. Τρομερές ερμηνείες από το Chris “Thorheim” Caine, που σε κάνει να ανατριχιάζεις σε πολλά σημεία του δίσκου ενώ και οι υπόλοιποι δίνουν ρεσιτάλ παιξίματος κρατώντας την αδρεναλίνη σου στα ύψη και τη περιέργεια “ζωντανή” ως το τέλος του album. Είναι σημαντικό για εμάς που αγαπάμε αυτή τη μουσική, να βλέπουμε ότι ακόμα υπάρχουν μπάντες που το λέει η καρδιά τους και γουστάρουν αυτό που κάνουν.
Νομίζω, ότι οι Holy Dragons δε θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν κάτι “καλύτερο” από αυτό εδώ το αριστούργημα. Για μένα, πρόκειται για ένα album-σταθμό της μπάντας που τις δίνει έναυσμα να “ακουμπήσει” κοινό από όλο το φάσμα του metal. Και να είστε σίγουροι, ότι δε θα μείνετε παραπονεμένοι. Οι Holy Dragons, θα σας δώσουν μια ευχάριστη “ιστορία” που δύσκολα θα ξεχάσετε. Απλά, ακούστε το…
625 
