Στην ιστορία της μουσικής, συναντάς πολλών ειδών “περσόνες”. Μουσικούς, εξαιρετικούς μουσικούς, “αστέρες” που αντέχουν και αντιμάχονται το χρόνο, προσωπικότητες που καινοτομούν και επηρεάζουν δεκάδες μεταγενέστερους, μουσικές ιδιοφυΐες , μη συμβατικούς/-κές “καλλιτεχνάρες” και αρκετές άλλες “ανθρώπινες/μουσικές φυλές”.
Ο Andrew Eldritch, σίγουρα κατατάσσεται σε αρκετές από τις παραπάνω, αλλά ερωτηθείς, ίσως σου απαντούσε ότι θεωρεί εαυτόν σίγουρα μη συμβατικό. Σπουδαστής Κινεζικών & Πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Leeds, Γαλλικής & Γερμανικής φιλολογίας στο Oxford University, ερευνητής της γνωστικής επιστήμης και της τεχνολογίας των υπολογιστών, μοιάζει να μην “ησυχάζει” και να εκφεύγει του μέσου όρου. Αντισυμβατική “θεώρηση” (πέραν αμφιβολίας) και η συμπληρούμενη τεσσαρακονταετής πορεία, με μόλις 3 studio albums και μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες και “τραγούδι-αποτύπωμα” σε καρδιές και νους εκατοντάδων, το “Temple of Love”, να έχει υπάρξει μέρος απλά μιας συλλογής. Μία βόλτα και στην επίσημη ιστοσελίδα τους, θα σε πείσει για τη διαφορετικότητα και ιδιάζουσα περίπτωσή του, που κείτεται μακράν από στεγανά και τετριμμένα.
Το “Vision Thing”, εν έτει 1990, αποδείχθηκε να είναι ένας “σταθμός αποβίβασης” ενός “επιβαίνοντα ήχου”, σε μία πορεία ωρίμανσης που διακόπηκε εν μέρει, αλλά παραμένει εκεί 30 χρόνια μετά από εκείνην τη στάση.
Στέκει ρωμαλέα, σθεναρά, με συντριπτική επιβλητικότητα και στόμφο, στην πλειονότητα των τελευταίων ζωντανών εμφανίσεών τους, θυμίζοντας ότι ο χρόνος υπό συνθήκες νικάται και η τόλμη για πειραματισμό και πρόοδο, ανταμείβεται.
Συνθήκες που προέκυψαν από την παραπάνω περιγραφείσα αντισυμβατικότητα, την καινοτομία και την ωριμότητα στην τρίτη αυτή προσπάθεια της μπάντας, που είχε ανεβάσει τον ήχο και την απόδοσή της σε υψηλά επίπεδα ήδη από το “Floodland”, ενώ και το πρώτο πόνημα υπήρξε εξαιρετικό.
Σε ένα μουσικό “status quo”, που έμελε να ανακινήσει θεμέλια και να “στιγματίσει” συνειδήσεις και μουσικές πορείες, ακόμα ακόμα και ολόκληρες “βραδιές καριέρας” των DJs της εποχής, που στην δεκαετία του ’90 θα τις “στήνανε” ως άρρηκτα συνδεδεμένες με την παρουσία του “More”, του “Temple of Love” ή και των δύο μαζί, σε αρκετά στέκια της Αθήνας.
Η αύρα του “πρωτομάστορα” Eldritch, που δημιουργεί με μερική μόνο συμμετοχή των Andreas Bruhn και Jim Steinman (καίρια βέβαια στον “ύμνο” “More”), πιθανόν το πιο ώριμό τους (ένα ξεχωρίζον σίγουρα στην συνείδηση του ιδίου) και με καλλιτεχνική υπερ-ροή δημιούργημα, το συναίσθημα που μεταδίδει με μία αβίαστη ευκολία στον ακροατή και η αμεσότητα μουσικής αλλοτρίωσης του μέχρι τότε “χαρακτήρα” τους, συναρπάζει τον αποδέκτη, όντας μπροστά από την εποχή της. Η φιγούρα της Patricia Morrison, που είχε σκιαγραφήσει ένα μουσικό alter ego αισθαντικής παρουσίας και φωνητικής “αλληγορίας”, δίνει σκυτάλη στη γνωστή και μη εξαιρετέα Maggie Reilly, που πλαισιώνει με την “ενίσχυση” των δεύτερων φωνητικών μία πλειάδα μερών του δίσκου, μεταξύ των οποίων και το “More”.
Τα φωνητικά και η “μεταβίβαση ψυχισμού”, που δένουν με τη στιχουργική εναπόθεση ψυχικών αποθεμάτων, συντελούν στην μελαγχολική και ονειροπόλα (σε στιγμές) διάθεση, ρομαντικά ορμούμενη από την παλαιότερη (vintage πλέον) φαντασιογόνα εποχή.
8 κομμάτια που αποδεικνύουν περίτρανα την πρόοδο και την εξέλιξη μιας μπάντας, ικανής να συνταιριάξει εκτός του δικού της ήχου και “αλλότρια” μέχρι τότε alternative rock , rock και ηλεκτρονικά στοιχεία εκτός του goth ήχου, που είτε αρέσκονται στο να τον “οικειοποιούνται” είτε όχι, υπήρξαν αδιαμφισβήτητα σφαίρα επιρροής του.
Που παρά τις λιγότερο θετικές με τα πρότερα έργα αντιδράσεις κριτικών, στέκει σταθερά αποδεκτό στην κοινή γνώμη, αλλά και εκείνη του δημιουργού, ως αναφέρθηκε.
Το “Vision Thing”,
(“It’s a small world and it smells bad I’d buy another if I had…
For another motherfucker in a motorcade
What do we need to make our world come alive?
What do we need to make us sing?
While we’re waiting for the next one to arrive?
One million points of light One billion dollar Vision Thing”)
και το “More”
(“I don’t know
Why you gotta be so undemanding
One thing I know
I want more
D’ you get scared to feel so much?
To let somebody touch you?
So hot, so cold, so far so out of control
Hard to come by, and harder to hold
You are what you take”),
είναι τα ίσως λιγότερο “αποκολλημένα” από τη “σκιά” του παρελθόντος. Οι στίχοι που συμπληρώνουν το άρθρο, αποδεικνύουν ότι ο Eldritch, μη αποτελώντας έκπληξη σε σχέση και με τα ανωτέρω, δεν είναι ο μέσος στιχουργός, αλλά εμποτίζει με γλαφυρότητα και λυρισμό τα δημιουργήματά του, σε μία αρμονική στιχουργική και μουσική σύμπραξη.
Έχουμε το “ημίαιμο” “Detonation Boulevard”,
(“On Detonation Boulevard…
Through the angel rain
Through the dust and the gasoline
Through the cruelty of strangers
To the neon dream
Long distance information
Just tell me where the manholes steam
A little girl waits on my station
With a new machine”)
το συναισθηματικό “Something Fast”,
(“God knows everybody needs…
A hand in their decision…
Some of us are not so sure…
I seen his own held out…
For a ride on television…
I think he’s still in Baltimore…
You can stand all night…
At a red light anywhere in town…
I seen the best of men go past…
I don’t want to be the last…
Gimme something fast…”)
το “πομπώδες κομψοτέχνημα” “When You Don’t See Me”,
(“Oh, it’s kind of different when you’re there
You can lease the peace of mind
You bought a mask, I put it on
You never thought to ask me
If I wear it when you’re gone…
I don’t exist when you don’t see me I don’t exist when you’re not here
What the eye don’t see won’t break the heart
You can make believe when we’re apart
But when you leave I disappear
When you don’t see me…”)
το βασισμένο στο καταπληκτικά ελκυστικό riff “Doctor Jeep” (ουσιαστικά Detonation Boulevard’ s sibling),
το αισθαντικό στιχουργικά, αλλά και “σκληρό” συνάμα, σε μία τραγικά ειρωνική συνύπαρξη “Ribbons”,
(“Her lovers queued up in the hallway
I heard them scratching at the door
I tried to tell her About Marx and Engels, God and Angels
I don’t really know what for
But she looked good in ribbons
So just walk on in She looked good in ribbons
So just walk on in Tie a red red red red red red ribbon
Love is a many splintered thing Tie a red red red red ribbon
Don’t be afraid Just walk on in Just walk on in”)
και τέλος το αρκετά διαφορετικό, αλλά ελκυστικά όμοιο με τα υπόλοιπα, ευπαρουσίαστο “I Was Wrong”
(“In a bar that’s always closing
In a world where people shout
I don’t wanna talk this over
I don’t wanna talk it out
I was quite impressed until I hit the floor
Isn’t that what friends are for?
Pain looks great on other people
That’s what they’re for”).
Οι Sisters of Mercy, έρχονται πιθανά να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω και κυρίως το πόσο κομβικη θέση έχει το “Vision Thing”, στις καρδιές τους/μας.
Την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη {Fix Factory of Sound (26ης Οκτωβρίου 15)} και την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα {Gazi Music Hall (Ιερά Οδός 7-13, Γκάζι, Μετρό “Κεραμεικός”)}, ο Eldritch και η παρέα του, θα επισκεφθούν τη χώρα μας, σε ένα “σκοτεινό ραντεβού”, ικανό να φωτίσει ψυχές και συνειδήσεις.
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
1251 
