(Συνέχεια από το Ά μέρος).
Την λύση έδωσε η θεά Τύχη. Στo studio που ακόμα διατηρούσε ο Steve Loeb, ακόμα manager των Riot, ηχογραφούσε το demo του ένα μικρό jazz group που είχε ως μπασίστα τον Tony Moore. O studio manager Dave Harrington, που ήταν φίλος του Tony του είπε ότι μια metal μπάντα ψάχνει τραγουδιστή και έχει οντισιόν την άλλη βδομάδα και του έδωσε ένα demo του “Thundersteel”. O Moore, που εκείνη την εποχή δεν είχε ιδέα από metal, μάθαινε μια τεχνική που λεγόταν Volcano και την χρησιμοποιούσαν οι τραγουδιστές της όπερας και επιπλέον είχε το ταλέντο, οπότε όταν πήγε στην οντισιόν άφησε τον Mark άφωνο και έτσι την επόμενη μέρα ήταν ο νέος τραγουδιστής των Riot.
Drummer ανέλαβε να βρει ο Van Stavern και αυτός τηλεφώνησε στον Mark Edwards των Lion. Αρχικά ενδιαφέρθηκε και ηχογράφησε με τους Riot τα “Fight or Fall”, “Sign of the Crimson Storm”, “On Wings of Eagles” και “Bloodstreets” αλλά τελικά γύρισε στους Lion. Τελικά καλύτερα για αυτούς γιατί έγινε μέλος τους η παικτούρα Bobby Jarzombek και ολοκλήρωσε αυτός τα υπόλοιπα τραγούδια.
1988, η μαγική χρονιά! Σε αυτό το έτος κυκλοφόρησαν τα “Keeper of the Seven Keys Part II”, “Seventh Son of a Seventh Son”, “Operation: Mindcrime”, όλα αριστουργήματα! Σε αυτή τη χρονιά κυκλοφορούν και οι Riot το “Thundersteel”, για το οποίο η ιστορία θα δείξει ότι ανήκει στην ίδια κατηγορία με τα προαναφερθέν αριστουργήματα. Το Thundersteel” είναι από τις κυκλοφορίες που ακούς από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς ένα filler, χωρίς ούτε ένα περιττό riff, άρτιο από όλες τις απόψεις. Αν σου αρέσει πραγματικά το heavy metal, όταν ακούσεις αυτό το album δεν γίνεται να μην γίνει από τους αγαπημένους σου δίσκους. Έχει δύναμη, μελωδία, απίστευτη ένταση,τρομερά ρεφρέν, έχει τα πάντα!
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει έτσι το 1990 κυκλοφορεί το φανταστικό και πειραματικό για τα δεδομένα της μπάντας “The Privilege of Power”. Προς τιμή τους οι Riot δεν πήγαν στην εύκολη λύση να ηχογραφήσουν ένα “Thundersteel part II” αλλά αλλάζουν λίγο τον ήχο τους προσθέτουν κάποιες κινηματογραφικές εισαγωγές σε κάποια τραγούδια (“On Your Knees”, “Killer”), συνθέτουν για πρώτη φορά μπαλάντα (“Runaway”) και πειραματίζονται όσο μπορούν, πρόσθεσαν πνευστά και μέχρι διασκευή σε σύνθεση του Al Di Meola έκαναν (στο “Racing with the Devil on a Spanish Highway”). Επίσης τα νέα μέλη της μπάντας συμμετέχουν πιο πολύ στο γράψιμο του νέου δίσκου, για παράδειγμα ο Moore γράφει τους περισσότερους στίχους και οι υπόλοιποι γράφουν όλοι μαζί τα τραγούδια. Η τριπλέτα “Dance of Death, “Black Leather and Glittering Steel” και “Storming the Gates of Hell” είναι καταιγιστική με τον Moore να βάζει πάρα πάρα πολύ ψηλά τον πύχη για όλους τους μετέπειτα power metal τραγουδιστές.
Riot – Black Leather And Glittering Steel
Δυστυχώς οι Riot είχαν θέματα με τον επί χρόνια manager τους και παραγωγό, Steve Loeb, γιατί ανακάλυψαν ότι δεν τους πλήρωσε για τις ηχογραφήσεις του “The Privilege of Power”. Ένα ακόμα πρόβλημα είναι ότι η περιοδεία που ακολούθησε στην Αμερική ήταν χωρίς διαφήμιση, παίζανε σε πολύ μικρά μαγαζιά, δεν είχαν support και δεν πληρώθηκαν ούτε cent από το νέο τους δίσκο, ούτε λεφτά για να κοιμηθούν σε δωμάτιο ξενοδοχείου δεν είχαν. Σε αυτή την περιοδεία ξεκίνησε να παίζει μαζί τους και ο κιθαρίστας Mike Flyntz, αφού είχαν μείνει μόνο με τον Mark στις κιθάρες. Αμέσως μετά το τέλος της περιοδείας ο Van Stavern αποχωρεί λόγω ότι δεν ήθελε να παίζει κάτω από αυτές τις συνθήκες και το μπάσο αναλαμβάνει ο Pete Perez. Η μπάντα πήγε στην Ιαπωνία για μια πετυχημένη περιοδεία και μόλις γυρίσανε αποχώρησε ο Moore αυτή τη φορά για τους ίδιους λόγους που έφυγε και ο Van Stavern. Νέο μεγάλο σοκ με το συγκρότημα να πέφτει σε λήθαργο για ένα χρόνο.
Το 1991 στι τάξεις των Riot θα μπεί ο τραγουδιστής Michael DiMeo. Ο DiMeo μπορεί να είναι ο λιγότερο γνωστός από όλες τις φωνές που είχε το συγκρότημα αλλά έχει τραγουδήσει σε έξι δίσκους των Riot, έμεινε στη μπάντα περίπου 13 χρόνια και ήταν και αυτός σε άλλο επίπεδο. Σαν φωνή είναι διαφορετiκός από τον Moore και έχει μια πιο Bluesy φωνή που θυμίζει Coverdale.
Το 1993 οι Riot κυκλοφορούν το “Nightbreaker”, με την αλλαγή στον ήχο να είναι εμφανής. Πλέον δεν υπάρχουν power metal ξεσπάσματα με το “Nightbreaker” πιο απλός δίσκος, πιο rock, με τα τραγούδια να είναι προσαρμοσμένα πάνω στη φωνή του DiMeo. Άλλωστε η αγορά της Αμερικής δεν άντεχε power metal δίσκους όπως στο παρελθόν, οπότε η αλλαγή στην φιλοσοφία των Νεουορκέζων ήταν επιβεβλημένη. Φυσικά έχει γίνει πολύ καλή κιθαριστική δουλειά και υπάρχουν κομματάρες όπως “Soldier” και “Medicine Man”. Το “Nightbreaker περιλαμβάνει και το classic “Outlaw” σε επανεκτέλεση από το “Fire Down Under και διασκευές στα “Burn” (Deep Purple) και “A Whiter Shade of Pale” (Procol Harum). Η μη υποστήριξη του album με περιοδείες οδήγησε τον Bobby Jarzombek να αποχωρήσει και στη θέση του να έρθει ο John Macaluso.
Το 1994 έφερε μια πολύ άσχημη είδηση στην οικογένεια των Riot. Ο Rhett Forrester δολοφονήθηκε έξω από του σπίτι. Κάποιος πήγε να κλέψει τη μηχανή του, αυτός αντιστάθηκε και ο ληστής πυροβόλησε τον Forrester Ήταν πολύ άδικος ο θάνατος του και ο χώρος της μουσικής έχασε ένα σπουδαίο τραγουδιστή.
Επόμενος δίσκος ήταν το “The Brethren of the Long House”, κυκλοφόρησε το 1995 και ήταν concept δίσκος αφού αφορούσε τους ιθαγενείς της Αμερικής και ήταν εμπνευσμένο από τη ταινεία “The Last of the Mohicans”. Αυτός ήταν και ο τελευταίος δίσκος με τον παραγωγό και manager Steve Loeb. Παρότι είχε κάνει παραγωγή σε όλους τους δίσκους των Riot είναι αρκετά αμφιλεγόμενος, αφού αρκετά πρώην μέλη τον θεωρούν υπεύθυνο για τα δεινά του group. Στα ίδια επίπεδα με το “Nightbreaker”, το “The Brethren of the Long House” αποδείκτηκε ευεργητικός για τη μπάντα αφού κάνανε μια εκτεταμένη περιοδεία στην Ιαπωνία και ξαναπαίξανε στην Ευρώπη μετά από καιρό, ενώ και στην Αμερική δώσανε πολλά show. Tα επόμενα 5 χρόνια για πρώτη φορά θα είχαν ένα σταθερό line up και χωρίς προβλήματα θα βγάλουνε 3 αρκετά αξιόλογους δίσκους.
1997. “I’ve been telling you, you’ve been gone for so long ,I’ve been telling you, don’t you know that it’s wrong, Angel eyes, angel eyes!!! Κομματάρα από τις λίγες το “Angel eyes” που θα μπορούσε να βρίσκεται και σε κάποιο δίσκο των “Deep Purple. To “Inishmore” είναι ένα από τα πιο πετυχημένα album της εποχής DiMeo και οι συνθέσεις είναι βασισμένες πάνω σε κέλτικους και ιρλανδικούς μύθους. Πέρα από το “Angel Eyes” υπάρχουν και τα “Liberty” και “Kings Are Falling”, ενώ υπέροχη είναι και η “Irish Trilogy”. Επίσης σε αυτό τον δίσκο ξαναγύρισε ο Bobby Jarzombek στα τύμπανα.
Album νούμερο 11 για τους Riot. Το “Sons of Society” του 1999 με το οποίο το συγκρότημα δείχνει να έχει πάρει για τα καλά τα πάνω του με συνεχείς περιοδeίες σε όλο τον κόσμο. Η μπάντα συνεχίζει στο ίδιο στυλ, οι κριτικές είναι πολύ καλές για τον δίσκο και έρχεται και πρόταση για περιοδεία με τον Dio. Μετά όμως την ηχογράφηση του δίσκου ο Jarzombek ξαναφεύγει για μία ακόμα φορά από τη μπάντα και πάει στη μπάντα του Halford. Το συγκρότημα παρότι είναι στα πάνω του αδυνατεί τελικά να περιοδεύσει με τον Dio και ακυρώνει 3 μέρες πριν το tour λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Το 2002 είναι η σειρά του “Through the Storm” να κυκλοφορήσει, με τους Riot να ακούγονται κάπως κουρασμένοι. Κομμάτια όπως “Turn the Tables” και “Chains” κοσμούν το album και επίσης έχει δύο διασκευές στα “Only You Can Rock Me” (UFO) και “Here Comes the Sun” (The Beatles). Τύμπανα στο “Through the Storm” παίζει ο Bobby Rondinelli (Rainbow, Black Sabbath, Blue Öyster Cult).
Το 2003 πέθανε άλλος ένας θρύλος του συγκρότήματος, ο τεράστιος Guy Speranza. Ο Guy άφησε αυτό τον μάταιο κόσμο χτυπημένος από καρκίνο του πάγκρεας. Από τότε που άφησε τη μπάντα, δεν είχε ξανατραγουδήσει και είχε αφοσιωθεί πλήρως στην οικογένεια του, αν και του έγινε πρόταση να τραγουδήσει στους Anthrax το 1982 από τον Scott Ian.
Η επόμενη κυκλοφορία θα έρθει το 2006 και είναι το “Army of One”. Σαφώς καλύτερος από το “Through the Storm”, αλλά χειρότερος από το “Sons of Society” ,αυτό ο δίσκος είναι ο έκτος και τελευταίος με τον DiMeo στα φωνητικά. Δεν ξεχωρίζει κάποια σύνθεση ιδιαίτερα και αυτό το album δεν περιλαμβάνει και κάποια διασκευή (όπως συνήθιζαν). Τύμπανα αυτή τη φορά παίζει ο Frank Gilchriest (Virgin Steele, Liege Lord), ο οποίος μέχρι και σήμερα παραμένει ο drummer των Riot. Το “Army of One” είχε ηχογραφηθεί ήδη από το 2003 με τον DiMeo να αποχωρεί το 2004. Από το 2005 μέχρι το 2007 τους βοήθησε στις συναυλίες ο τραγουδιστής Mike Tirelli (Burning Starr, Holy Mother, Messiah’s Kiss).
Riot – Fight or Fall
Το 2008 το συγκρότημα ανακοινώνει κάτι που όλοι οι μεταλλάδες περιμέναμε τότε με ανυπομονησία, το reunion της σύνθεσης του “Thundersteel”, με το group να περιοδεύει σε όλο το κόσμο. Το reunion ήρθε την κατάλληλη στιγμή επειδή το ενδιαφέρον για το κλασσικό metal εκείνη την εποχή άρχισε να αναζοπυρώνεται και επίσης με τη βοήθεια του internet πολλά συγκροτήματα ήρθαν σε επαφή με οπαδούς από όλο τον κόσμο και κατάλαβαν ότι οι προσπάθειες τους όλα αυτά τα χρόνια δεν πήγαν χαμένες.
Αυτό το reunion μας χάρισε και έναν από τους καλύτερους δίσκους των Riot το υπέροχο “Immortal Soul” του 2011. Η αυθεντική σύνθεση του “Thundersteel” έφερε και την αύρα του στο “Immortal Soul” με τους Riot να παίζουν heavy metal πολλών οκτανίων. Η φωνή του Moore είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, ο Jarzombek κοπανάει δίχως αύριο και μαζί με τον Van Stavern συνθέτουν ένα αλάθανστο δίδυμο, όσο για τις κιθάρες φτάνουν την τελειότητα! Το album περιέχει υπέροχες συνθέσεις όπως “Riot”, “Wings Are for Angels”, “Immortal Soul” και είναι σίγουρο ότι στο μέλλον θα μνημονεύεται σαν κλασσικό. Αυτός ο δίσκος όμως ήταν το κύκνειο άσμα του Reale γιατί αμέσως μετά τη κυκλοφορία του απεβίωσε από επιπλοκές της νόσου του Crohn που είναι μια φλεγμονώδης νόσος του εντέρου. Λες και το ήξερε και ήθελε να αφήσει παρακαταθήκη άλλο ένα σπουδαίο δίσκο. Τα τελευταία χρόνια ειδικά, κάθε μέρα ήταν επώδυνη για αυτόν, παρόλα αυτά συνέχιζε να παίζει σε συναυλίες και να περιοδεύει κανονικά. Ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία του να ολοκληρώσει το δίσκο που παρότι αυτός έπαιξε ρυθμική κιθάρα μόνο σε τέσσερα τραγούδια λόγω της ήδη φθίνουσας κατάστασης της υγείας του, υπέδειξε στον Mike Flyntz ακριβώς πως να παίξει τα μέρη του και έτσι ολοκληρώθηκε ο δίσκος. Μεγάλε Mark Reale είναι σίγουρο ότι κανένας οπαδός δεν πρόκειται να σε ξεχάσει.
Ο θάνατος του Mark πάγωσε φυσικά τους υπόλοιπους Riot. Όχι μόνο έχασαν τον φίλο τους, αλλά και την ίδια την ψυχή των Riot. Και φυσικά η πρώτη σκέψη τους ήταν να διαλυθεί το συγκρότημα. Για ένα χρόνο δεν έκαναν τίποτα. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα και με την ευχή και την συνεχή παρότρυνση του πατέρα του Mark Reale, οι Don Van Stavern και Mike Flyntz αποφάσισαν να συνεχίσουν την κληρονομιά του και να ξαναφτιάξουν το συγκρότημα. Οι Moore και Jarzombek δεν ήθελαν να συνεχίσουν και στη θέση τους ήρθαν ο Todd Michael Hall (Burning Starr), μια από τις καλύτερες φωνές αυτή τη στιγμή στο Heavy metal και ο παλιόφιλος Frank Gilchriest. Επίσης δεύτερος κιθαρίστας ο νεαρός Nick Lee και τα μέρη του Mark ανέλαβε να τα παίζει ο Flyntz. Το συγκρότημα θα λεγόταν από εδώ και πέρα Riot V.
Οι Riot V δεν έμειναν μόνο στο να παίζουν τα παλιά τραγούδια αλλά αποφάσισαν να συνθέσουν και νέα μουσική. Έτσι το 2014 βγαίνει στα δισκοπωλεία το “Unleash the Fire”. Πάρα πολύ ωραίο album, συνεχίζει ηχητικά από εκεί που σταμάτησε το “Immortal Soul” και έχει και δύο τραγούδια αφιερωμένα στον Mark τα “Immortal” και “Until We Meet Again”. Επίσης υπάρχουν κομματάρες όπως τα “Ride Hard Live Free” και “Land of the Rising Sun” και φυσικά ο απόλυτος νοσταλγικός ύμνος όσων είναι πάνω από 40, το “Take me Back”.
Τελευταίος δίσκος των Riot V και αρκετά πρόσφατος είναι το “Armor of Light” του 2018 με τους Riot να παίζουν με το πόδι κολλημένο στο γκάζι και να συνεχίζουν το σερί των πολύ καλών κυκλοφοριών. Η σύνθεση παραμένει ίδια με τα τραγούδια που ξεχωρίζουν να είναι τα “Victory”, “End of the World”, και το full επικό “Angel’s Thunder, Devil’s Reign”.
Οι νέοι Riot δείχνουν ότι έχουν μέλλον και είναι σίγουρο ότι ο Mark από εκεί που βρίσκεται θα είναι χαρούμενος επειδή υπάρχουν άξιοι συνεχιστές του μουσικού οράματος του. Αυτή είναι η ιστορία μέχρι στιγμής των μεγάλων Riot και συ φίλε αναγνώστη, που ίσως δεν τους γνωρίζεις, κάνε μια χάρη στον ευτό σου και αγόρασε ένα οποιοδήποτε δίσκο, οι υπόλοιποι πιάστε μια μπύρα, βάλτε Riot στο τέρμα και απολαύστε τη μουσική τους.
Shine, shine on, through the darkness and the pain.
Shine, shine on, Warrior.
Shine, shine on, through the wind and the rain.
Shine, shine on, Warrior.
Riot – Warrior
1512 
