She Wants Revenge, Melldrop (29/8/2019) Gagarin 205

September 1, 2019 Δημήτρης Μαρσέλος LIVE REPORTS Comments Off

Για κάποιους μόλις ξεκίνησε η σεζόν, για μένα μόλις τελείωσε! Το καλοκαίρι τελειώνει συναυλιακά στο δικό μου μυαλό με τον Αύγουστο, αν και λόγω της επικείμενης επισκέψεως μου στο Σαλονικιώτικο Street Mode, το καλοκαίρι θα πάρει παράταση ως το τέλος του Σεπτεμβρίου.

Αλλά για να μην το παρακάνουμε, οι She Wants Revenge, πρώτοι επισκέπτες του Gagarin 205 μετά τις καλοκαιρινές διακοπές του χώρου, έκλεισαν ημερολογιακά το καλοκαίρι για μένα, με μια εμφάνιση που ανέμενα με αγωνία.

Έχοντας μεγάλη συμπάθεια στους Αμερικανούς εδώ και αρκετά χρόνια (αν και οι ίδιοι δεν είναι απόλυτα συνεπείς, δισκογραφικά εννοώντας), αλλά και ο τρόπος που βάζουν το post-punk στην alternative rock των ‘00s που με κάνει να τους κατατάσσω σε μια λίστα, στην οποία βρίσκει κανείς και τους Interpol, με έκανε να θέλω να γίνω θεατής και μάρτυρας τούτης της βραδιάς. Και αυτή ήταν μια ελεϊνά μεγάλη πρόταση!

Την βραδιά άνοιξαν λίγο μετά τις 9.30, οι συντοπίτες μας Melldrop, οι οποίοι με της σειρά τους τίμησαν την παρακαταθήκη των Smiths και Joy Division, με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία και μια ροπή στην σκηνή του Manchester (βλέπε Stone Roses, Inspiral Carpets). Ορεξάτοι στη σκηνή και με πολύ ικανοποιητικό ήχο, θεωρώ πως ήταν απόλυτα σωστή επιλογή για την έναρξη της νύχτας.

Αφού πέρασε αρκετή ώρα από το τέλος του setlist των Melldrop, οι She Wants Revenge εμφανίστηκαν στη σκηνή, παρακαλώντας να μην καπνίζουμε γιατί τους δυσκολεύει τις αναπνοές και ίσως αυτό μικρύνει την διάρκεια της συναυλίας. Δεν ξέρω κατά πόσο συγκινήθηκαν αρκετοί, μιας που στο τέλος, η ατμόσφαιρα ήταν ομιχλώδης!

Ξεκίνησαν με τα “Killing Time” και “These Things” από το ομώνυμο τους ντεμπούτο, το οποίο έλαβε τη μερίδα του λέοντος στην λίστα, και με χαρά διαπίστωσα πως ο ήχος ήταν άψογος από την πρώτη στιγμή. Το “Take The World” πήρε τη σκυτάλη, αλλά η κίνηση των μουσικών στη σκηνή ήταν περιορισμένη και αυτό δεν συμπλήρωνε θετικά την εξαιρετική εκτέλεση των κομματιών.

Εξαιρούνται βέβαια, οι στιγμές κατά τις οποίες ο Justin Warfield δεν κρατούσε την κιθάρα του και μπορούσε τουλάχιστον να κουνάει τα χέρια του και να δίνει ένα, έστω περιορισμένο, ενδιαφέρον οπτικά (τα εφέ καπνού δεν βοηθάνε από μόνα τους).

Το αγαπημένο μου “Little Stars” ευτυχώς ήταν μέρος της παράστασης και γενικά, τα τραγούδια που επιλέχθηκαν είχαν όλα μεγάλη αποδοχή από το κοινό που σχεδόν γέμισε το Gagarin 205. Ένα επίσης, θετικό και όμορφο να το βλέπεις είναι πως ο Justin έχοντας δει πως είχε παραβιαστεί το φωτογραφικό 3-song-rule από πλευράς τους, κάλεσε τους φωτογράφους και πάλι να πάρουν τις θέσεις τους, δείχνοντας έτσι το απαραίτητο σεβασμό στο λειτούργημα τους (οι περισσότεροι σας διαβεβαιώνω πως δεν αμοίβονται).

Στα highlights της βραδιάς θα προσθέσω και τις εκτελέσεις των “Red Flags and Long Nights”, “Written in Blood” και “Tear you Apart” που είναι το απόλυτο hit τους και το έναυσμα να ξαναβγούν στο δρόμο μετά από αρκετά χρόνια. Το άκουσμα του κομματιού στη σειρά American Horror Story αναβίωσε το ενδιαφέρον προς το πρόσωπο τους και τσουπ, τους είδαμε και στην Αθήνα.