Η νέα δουλειά των Machine Head, όποτε και να έβγαινε, ήταν σίγουρο πως θα αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης. Λογικό, μιας και η ανοδική πορεία της μπάντας, με το αποκορύφωμα που ονομάζεται “The Blackening” να ανεβάζει τον πήχη σε πολύ υψηλά επίπεδα, είχε κάνει σύσσωμο τον κόσμο του metal να παραμιλάει και να προσμένει καρτερικά για το επόμενο βήμα.
Το “Unto the Locust” έχει βαριά κληρονομιά λοιπόν, μιας και διαδέχεται την καλύτερη δισκογραφική στιγμή του σχήματος. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά οι Machine Head δεν είναι από τα group που βασίζονται σε μανιέρες και επαναπαύονται στις δάφνες του παρελθόντος. Το έχουν αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν πως δεν τους νοιάζει απαραίτητα το τι θα πει ο κόσμος, αρκεί να νιώθουν οι ίδιοι καλά με το αποτέλεσμα. Για αυτό και η σχεδόν δεκαοκτάχρονη πορεία τους χαρακτηρίζεται από την ποιότητα των κυκλοφοριών τους και όχι από την ποσότητα ή τη συχνότητα υποβολής νέου υλικού.
Οι Machine Head σκέφτηκαν αρκετά έξυπνα (και) σε αυτήν την περίπτωση, αποφεύγοντας να κυκλοφορήσουν ένα άτυπο δεύτερο μέρος του “The Blackening”, χωρίς βέβαια να του γυρίσουν και εξ ολοκλήρου την πλάτη. Δεν είναι ούτε ένα βήμα μπροστά, ούτε πίσω. Δε σκέφτεσαι ποτέ έτσι, όταν πρόκειται για ένα τέτοιο συγκρότημα! Είναι απλά διαφορετικό, αλλά πάντα “Machine Head” και περικλείει όλα τα στοιχεία που κάνουν τα κεφαλάκια μας τόσα χρόνια να κουνιούνται ρυθμικά και με στόμφο. Και οι επτά συνθέσεις του “Unto the Locust” έχουν θέση στο δίσκο, δημιουργώντας ένα σύνολο που άλλες μπάντες του χώρου θα ονειρεύονταν να γευτούν έστω μια φορά. Η διάρκεια των κομματιών κυμαίνεται από έξι έως οκτώμισι λεπτά, συνεχίζοντας το σερί που ξεκίνησαν από το “Through the Ashes of Empires” και φυσικά δεν κουράζουν καθόλου. Τι; Αν είναι καλύτερο από τον προκάτοχό του; Δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο! Δισκάρα ήταν και το προηγούμενο, όπως ακριβώς και αυτό! Και κακά τα ψέματα… δεν περιμένατε ούτε εμένα, ούτε κανέναν άλλο να επιβεβαιώσει πως η νέα κυκλοφορία των Machine Head θα μπει στο top ten της χρονιάς. Το συγκρότημα αποτελεί σταθερή αξία και όσες αράδες και εάν γραφτούν, δεν πρόκειται να περιγραφεί επαρκώς η συμβολή αυτού του group στο σύγχρονο metal.
543 
