Παραδοσιακά, η Iταλική hard rock σκηνή φημίζεται για τις τεχνικές και συνθετικές αρετές των σχημάτων που βγάζει, τα οποία έχουν πάντοτε έναν έντονο prog χαρακτήρα στον ήχο τους, όσο κι αν προσπαθούν να τον “παραλείψουν” ή να τον μετριάσουν στις περιγραφές που δίνουν στα δελτία τύπου.
Μία τέτοια περίπτωση είναι και οι Veuve, οι οποίοι μπορεί να αυτό-χαρακτηρίζονται ως μία ακόμα heavy psych stoner μπάντα, αλλά ο ήχος τους έχει περισσότερο μία progressive βάση με αρκετές Indie-ψυχεδελικές πινελιές, ώστε να προσεγγίσουν το stoner ιδίωμα.
Το τελευταίο τους ολοκληρωμένο δισκογραφικό έργο, υπό τον τίτλο “Fathom”, κυκλοφορεί από τα τέλη της Άνοιξης με πολλές υποσχέσεις, ενώ οι Ιταλοί δραστηριοποιούνται ως σχήμα από το 2014 στο χώρο, έχοντας άλλη μία ολοκληρωμένη δουλειά το “Yard” (2016) και δύο αξιόλογα EPs, έχοντας κερδίσει την αναγνώριση του κοινού της γείτονος.
Η μουσική, μας κερδίζει από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα. Καλοδουλεμένες λούπες, ανάλαφρα και λυρικά riffs, περιπλέκονται κάτω από μία προοπτική καλειδοσκοπίου, με αρκετά προσεγμένο fuzz, δημιουργώντας μια αέρινη post-rock κατάσταση, η οποία ακούγεται ευχάριστα.
Εντούτοις, θεωρώ ότι το όλο εγχείρημα “χωλαίνει” στα φωνητικά, τα οποία κινούνται σε κάτω του μετρίου, από εκτελεστικής άποψης επίπεδα, παρά το γεγονός ότι η στιχουργική και γενικότερα η τραγουδοποιία είναι σε αρκετά καλά standards. Είναι στιγμές που ο μέσος κι όχι ο ιδιαίτερα απαιτητικός ακροατής θα μπορούσε κάλλιστα να αναφωνήσει “μα γιατί; Αφού το πάνε τόσο καλά;”.
Οι τέσσερις πρώτες συνθέσεις του album ξεχωρίζουν δίχως άλλο, παρά την 7λεπτη κατά μέσο όρο διάρκειά τους και άνετα το “Taste Of Mud” και το “Death Of The Cosmonaut” θα μπορούσαν να κοσμήσουν τις λίστες μας, αλλά και να δώσουν αρκετή τροφή/υλικό, από τον τρόπο με τον οποίο δομείται η συνθετική τους, σε εκκολαπτόμενες μπάντες. Από εκεί και μετά τα περισσότερα στοιχεία τους επαναλαμβάνονται, δίχως όμως να γίνονται κουραστικοί.
Σε γενικές γραμμές το “Fathom” μας κέρδισε μουσικά και συνθετικά και η αίσθηση που αποκομίζουμε είναι ότι το hard rock των Veuve εκπροσωπεί μία “αέρινη” πλευρά του “σκληρού” ήχου, αλλά τα φωνητικά παραείναι “άνευρα” και “υποτονικά”. Σαν να πηγαίνουμε το αυτοκίνητό μας σ’ αυτά τα απαστράπτοντα συνεργεία που μοιάζουν με ιατρεία, με τους μάστορες να καταπιάνονται με τη μουτζούρα, αλλά το γράσο δεν φαίνεται να ποτίζει τα χέρια τους.
Θα αναμένουμε επόμενα νέα από τους Ιταλούς, προς το παρόν το ταπεινό μας 6αράκι για το τελευταίο τους πόνημα είναι μία χαρά, όσον αφορά ένα καλό καλοκαιρινό album.
https://veuve.bandcamp.com/album/fathom
VEUVE – Death of the Cosmonaut
699 
