Το φετινό υπήρξε ένα από τα καλύτερα συναυλιακά καλοκαίρια που έχουμε ζήσει! Είδαμε καλλιτέχνες απ’ όλα τα είδη της μουσικής, συγκροτήματα που ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, απολαύσαμε αγαπημένα groups και “σιχτιρίσαμε” σε άλλα λόγω διοργανωτών (Dream Theater, Urban Festival). Εννοείται ότι “τα σπάσαμε” στην τελευταία συναυλία των “Σφαγέων” στην Ελλάδα και τους αποχαιρετίσαμε όπως έπρεπε! Έτσι τη Δευτέρα 15/7 στο Κύτταρο, οι Skid Row είχαν την δύσκολη αποστολή από τη μία να ικανοποιήσουν τους οπαδούς τους που είχαν να τους δουν 12 χρόνια και από την άλλη όλους τους υπόλοιπους που πήραν την απόφαση να τους δουν, αφού τα προηγούμενα καλοκαιρινά lives είχαν ανεβάσει αρκετά τον πήχη για φέτος.
Οι πόρτες άνοιξαν 20.30 ακριβώς και παρόλο που περίμενα στην αρχή να έχει λιγοστό κόσμο, μιας που οι διοργανωτές είχαν ανακοινώσει ότι οι Skid Row θα έβγαιναν κατά τις 22.15 και χωρίς κάποιο support, ήδη έξω από το Κύτταρο είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος, σημάδι ότι το μαγαζί θα γέμιζε. Τελικά στο μαγαζί μπήκα κατά τις 21.30, αφού πρώτα έκανα μία επίσκεψη στο απέναντι σουβλατζίδικο, γιατί ως γνωστών “νηστικό αρκούδι δεν χορεύει”. Αυτό βέβαια μου στοίχισε μία αρκετά καλή θέση, γιατί ήδη το μαγαζί ήταν κατάμεστο, τόσο κάτω όσο και στους εξώστες, οπότε χώθηκα κάπου κοντά στο δεξί μπαρ και περίμενα με ανυπομονησία την έξοδο των Αμερικανών.
Ακριβώς 22.15 τα φώτα χαμηλώνουν και υπό τους ήχους του “Blitzkrieg Bop” των Ramones στα μεγάφωνα, ανεβαίνει στη σκηνή μία από τις πιο θρυλικές μπάντες του hard rock. O κόσμος που ήδη έδειξε τις προθέσεις του σιγουτραγουδώντας “Hey! Oh! Let’s go”, με το που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του “Slave to the Grind”, μπαμ!!! “I won’t be the one left behind can’t be king of the world, If you’re slave to the grind”, τραγουδούσαν όλοι και με τη μία, μπάντα και οπαδοί έγιναν ένα. Οι Skid Row από το ξεκίνημα φάνηκε ότι εξακολουθούν να “παίζουν μπάλα” στο υψηλότερο επίπεδο, με τους μουσικούς να γουστάρουν αυτό που έβλεπαν και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Ο νέος τους τραγουδιστής ZP Theart, από την αρχή δείχνει στο κόσμο ότι μπορεί να σταθεί άξιος αντικαταστάτης του Sebastian Bach και τόσο φωνητικά όσο και σαν frontman είναι άψογος. Χωρίς να μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα, στο καπάκι “Sweet Little Sister”, με το sing-along να πηγαίνει σύννεφο και ο ZP έχει ήδη ξεκινήσει να πετάει στο κοινό παγωμένα μπουκάλια νερό, μιας και που ήδη η θερμοκασία είχε ανεβεί επικίνδυνα.
Αφού καλησπέρισε τον κόσμο που γέμισε το μαγαζί και μας είπε πόσο χαρούμενος ήταν που είναι εδώ στην Ελλάδα, η μπάντα μας “πέταξε” δύο κομματάρες, τα “Get the Fuck Out” και “Big Guns”. Στο μεν “Get the Fuck Out” οι φωνές ακούστηκαν μέχρι έξω, στο δε “Big Guns” η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τοσο καλή, που μέχρι και mosh pit μας προέτρεψαν να κάνουμε. Και ήρθε η ώρα για το “18 and Life”. Με την πρώτη νότα η τρίχα “κάγκελο” και ο κόσμος δίπλα μου να παραληρεί. Μετά το τέλος του τραγουδιού, ο ZP μας λέει ότι είναι φανερό ότι θα έχουμε μία πολύ καλή νύχτα.
Ο ήχος γενικά ήταν πολύ καλός, με ελάχιστα προβλήματα, κυρίως στα πρώτα δύο λεπτά του “Slave to the Grind” και βοήθησε να απολαύσουμε τους Skid Row. “Piece of Me”, “Livin’ on a Chain Gang” και η επιλογή-έκπληξη, το “Ghost” από το “Thickskin”. Εδώ το συγκρότημα μας ενημερώνει ότι έχει την πρώτη έκπληξη της βραδιάς για μας, με τον τραγουδιστή να αποχωρεί και να παίρνει τον λόγο το ιδρυτικό μέλος της μπάντας Rachel Bolan, εν μέσω αποθέωσης. Αφού και αυτός μας ευχαρίστησε από την πλευρά του, μας τραγούδησε το “Psycho Therapy” των Ramones.
Σειρά είχε ο ορισμός της μπαλάντας, το “I Remember You”, με τον Theart να τα δίνει όλα και όλοι να μπαίνουμε σε mode αγάπης! Σύσσωμο όλο το Κύτταρο τραγουδάει τους στίχους, με την ίδια τη μπάντα να έχει τρελαθεί, να δίνει τα χέρια στο κοινό ή να μοιράζει πένες στις μπροστινές θέσεις. Οι Skid Row δεν μας άφησαν πολύ, έτσι με το “Monkey Business” ήδη να παίζεται από τη μπάντα, από κάτω έχουμε αρχίσει να χτυπιόμαστε σαν χταπόδι. Οι Αμερικάνοι μάλιστα, σαν δεύτερη έκπληξη παίξανε μία extended version της σύνθεσης, με τους δυο “παιχταράδες”, Dave “The Snake” Sabo και Scotti Hill να τζαμάρουν μαζί και να μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό με την δεξιοτεχνία τους. Πραγματικά εκπληκτική εκτέλεση! “Makin’ a Mess” στη συνέχεια, με τον ZP Theart να τραβάει τα βλέμματα παίζοντας παιχνίδια με το κοινό. Η συναυλία πλησιάζει στο τέλος της και ήρθε η ώρα για το άτυπο encore και τί encore, μιας που περιλάμβανε το “In a Darkened Room” και το έπος “Youth Gone Wild”. Και στα δύο τραγούδια έγινε χαμός και ειδικά στο “Youth Gone Wild” άπαντες χοροπηδούσαν και τραγουδούσαν δυνατά τους στίχους, με τα γνωστά “ooooo” να ακολουθούν τη βασική riffαρα του ύμνου και όσοι είμασταν λίγο μεγαλύτεροι, να ξανανιώθουμε έφηβοι. “They call us problem child, we spend our lives on trial, we walk an endless mile, we are the youth gone wild!!!”
Έτσι τελείωσε ένα φανταστικό live, με κόσμο και συγκρότημα να τα δίνουν όλα και με το setlist να είναι αρκετά δυνατό (μακάρι να παίζανε και το “Quicksand Jesus”!). Η διοργάνωση ήταν καλή, με το χρονοδιάγραμμα να τηρείται με ακρίβεια. Μοναδικό μειονέκτημα ήταν η θερμοκρασία του χώρου, που παρόλο που το Κύτταρο είχε πολύ καλό εξαερισμό και έξω δεν έκανε ζέστη, μέσα στο μαγαζί τα επίπεδα της θερμοκρασίας είχαν ανεβεί αρκετά. Ίσως να ήταν καλύτερα ένας εξωτερικός χώρος, αλλά και πάλι είναι γνώμη μου, ότι στους Skid Row ταιριάζουν καλύτερα αυτοί οι συναυλιακοί χώροι. Μία άλλη λύση θα ήταν σε κλειστούς χώρους το καλοκαίρι να έμπαινε λιγότερος κόσμος από όσο είναι το max της χωρητικότητας, για να αποφεύγονται τα όποια “παρατράγουδα” και ο κόσμος μέσα να είναι πιο άνετος. Όσον αφορά τους Αμερικάνους, κατάφεραν και έστησαν ένα φοβερό πάρτυ και απόδειξαν ότι παραμένουν ένα πολύ μεγάλο συγκρότημα. Μακάρι να ξανάρθουν γρήγορα! Επίσης με αυτή την σύνθεση, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν ένα album που θα αρμόζει στο βαρύ όνομα των Skid Row!
Skid Row setlist:
Slave to the Grind
Sweet Little Sister
Get the Fuck Out
Big Guns
18 and Life
Piece of Me
Livin’ on a Chain Gang
Ghost
Psycho Therapy (Ramones cover)
I Remember You
Monkey Business
Makin’ a Mess
In a Darkened Room
Youth Gone Wild
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη
648 
