CHILDREN OF THE SUN: “Flowers”

Οι Children of the Sun είναι ένα Σουηδικό rock συγκρότημα και το “Flowers” είναι το πρώτο τους full length album. Όπως προδίδει και το όνομά τους, ο δίσκος τους είναι εμπνευσμένος από ιερά τέρατα όπως Janis Joplin και Jimi Hendrix, με το πνεύμα του θρυλικού Woodstock να “διαποτίζει” τη μουσική τους.

Το νεαρό, οκταμελές συγκρότημα, αποτελείται από έξι γυναίκες και δύο ανδρες και έχει κυκλοφορήσει ακόμα ένα EP το 2018 με το όνομα της μπάντας σαν τίτλο, ενώ την ίδια χρονιά βγήκε πρώτο σε μουσικό διαγωνισμό στη χώρα τους. Το “Flowers”, περιλαμβάνει επτά τραγούδια που στην πλειοψηφία τους δεν ξεπερνάνε τα τέσσερα λεπτά και διαρκεί περίπου τριανταπέντε.

Αρχικά, στα θετικά του δίσκου είναι ο  αναλογικός και ρετρό ήχος, που έχει αυτό το ’70s feeling που προσπαθούν να πετύχουν οι Children of the Sun. Ένα άλλο θετικό του δίσκου είναι οι όμορφες μελωδίες και τα χορωδιακά φωνητικά που συντροφεύουν την τραγουδίστριά τους,η οποία αν και έχει συμπαθητική φωνή, δεν νομίζω ότι κάνει τη διαφορά για το group.  Επίσης, ο πληκτράς του group είναι αξιοπρεπέστατος, σημαντικό για μπάντες που αντλούν την έμπνευσή τους από τις δεκαετίες του ’60 και ’70.

Από την άλλη, οι συνθέσεις τους παρότι είναι “ευκολοχώνευτες” δεν σου μένουν εύκολα στο μυαλό, με το μεγάλο τους πρόβλημα να είναι ότι είναι σχετικά “άνευρες”. Ειδικότερα στις κιθάρες, η σύγκριση με άλλα συγκροτήματα όπως οι Blues Pills, δείχνει ότι πρέπει να δουλέψουν και άλλο σε αυτόν τον τομέα. Καλύτερο τραγούδι είναι το εναρκτήριο “Her Game” και το επτάλεπτο “Beyond the Sun”, το οποίο ξεκινά χαλαρά και έχει ωραία κορύφωση στο τέλος.

Οι Children of the Sun, έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους να δουλέψουν και να παρουσιάσουν ένα δίσκο που θα ξεπερνάει το “Flowers”, που σαν δίσκος δεν ήταν κακός, αλλά δεν είχε αυτό το κάτι που θα τον κάνει να ξεχωρίσει ανάμεσα στις πολλές κυκλοφορίες που υπάρχουν εκεί έξω.

https://www.facebook.com/Childrenofthesuun/  

631
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.