Μετά από υποθέσεις, πιθανότητες, ευχές, προτροπές και εικασίες, έφτασε επιτέλους η νύχτα που οι ανήσυχοι μουσικοί από το «Νησί» θα φανέρωναν στο ελληνικό κοινό τον πλήρη οπλισμό τους, και ουσιαστικά τη δική τους αλήθεια επί σκηνής. Η ιστορία “TesseracT” και metal κοινό της χώρας μας είναι ήδη περίεργη, πονεμένη, και ίσως περισσότερο από όλα άδικη. Όμως επειδή όλα κάποια στιγμή έχουν ένα τέλος και αυτή είναι μια ξεχωριστή στιγμή ευδαιμονίας και όχι περιττής γκρίνιας, ας αφοσιωθούμε ολοκληρωτικά στο συναρπαστικό μέρος της ιστορίας μας.
Με δεδομένη τη σωστή πληροφόρηση της διοργανώτριας εταιρίας, ο κόσμος κατέφθασε έγκαιρα στο «Κύτταρο», για να τιμήσει με την παρουσία του το πλήρες μενού της νύχτας. Η πρώτη άμεση και γρήγορη διαπίστωση ήταν, πως κόντρα στις προβλέψεις πολλών –και τις δικές μου- οι σμιλευτές του μοντέρνου προοδευτικού ήχου θα τύγχαναν μιας υποδοχής που τους αξίζει. Μαζί με αυτούς, ιδιαίτερα τιμητική είναι η παρουσία και στους δικούς μας, εγχώριους μουσικούς, που ανέλαβαν επάξια να μας ξεναγήσουν στα πρώτα ηχητικά πεδία αυτής της ξεχωριστής νύχτας.
Λίγο μετά τις οχτώ, η πιο αυτονόητη, για τον γράφοντα, επιλογή να συνυπάρξει στο μουσικό λογαριασμό με τους άγγλους, οι Mask Of Prospero, μας συστήνουν τη μουσική τους, και ουσιαστικά το πρώτο τους άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το 2018 με τον τίτλο “The Observatory”. Το κουιντέτο που έχει την αξιοσημείωτη ιδιαιτερότητα να στήνει τη ρυθμική βάση του με μια κοπέλα, την καταπληκτική Ελένη στα τύμπανα, έδειξε απόλυτα προετοιμασμένο να πιάσει την συγκυρία από τα μαλλιά, όπως ταυτόχρονα έδειξε πως ήδη έχει αποκτήσει πολλούς φίλους.
Με έναν ήχο που ευτυχώς άμεσα, μετά το πρώτο τραγούδι, μας ανέδειξε ισότιμα τις κιθάρες, και από τότε υπηρέτησε σωστά τις ανάγκες των τραγουδιών, το γκρουπ έφερε στη ζωή με σημαντικό δέσιμο αλλά και πάθος τον συνδυασμό επιβλητικών τεχνικών ριφ και ατμοσφαιρικών μερών. Η ροή των τραγουδιών κράτησε πραγματικά το κοινό κοντά στη μπάντα, και σε αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε και η μουσική τους κατεύθυνση που προσεγγίζει εκφράσεις και απόψεις από γκρουπ όπως φυσικά οι TesseracT, Monuments, Textures, και αυτό μάλλον το τολμούν ελάχιστοι ακόμα στην ελληνική σκηνή. Παράλληλα, υποστηρίζουν την κατεύθυνση αυτή και με την ανάλογη αισθητική και σκηνική παρουσία. Χωρίς να χάσουν στιγμή τον έλεγχο, κορύφωσαν την εμφάνισή τους με τη συγκινητική αφιέρωση στον πρόσφατα χαμένο Μάκη Τσαμκόσογλου, κημπορντίστα και ψυχή των Mother Of Millions, και έκλεισαν σε γενική αποθέωση.
Mask Of Prospero setlist:
1. Dust In The Sky
2. Drown In Grey
3. Portrait
4. Frozen In Time
5. The Observatory
6. Ignorance
7. This Road Leads To Desolation
8. In Exile
9. The Way Back Home
Μετά τις καθιερωμένες αλλαγές στη σκηνή, λίγο μετά τις εννιά, οι μάλλον φρέσκοι και σχετικά άγνωστοι Calyces, με τον Μάνθο Στεργίου των Tardive Dyskinesia, στέκονται απέναντι στο κοινό που έχει πυκνώσει κι άλλο, ενώ η ζέστη στο χώρο έχει γίνει αφόρητη. Ηχητικά, έχουμε μια επανάληψη της μεταβατικής διαδικασίας των “Prospero”, με παροδικό θύμα αυτή τη φορά, τη φωνή του Spyreas Sid, που δεν ακουγόταν στα δυο πρώτα τραγούδια. Παρά το γεγονός πως η επιλογή τους αρχικά ακούγεται περίεργη, η μουσική τους παλέτα είναι ευρύτατη και πολύ ενδιαφέρουσα. Περισσότερο από το τρίτο τους τραγούδι όταν ο ήχος ήταν πια πολύ ισορροπημένος και ευδιάκριτος, άκουσα να συνεργάζονται αρκετά ετερόκλητα στοιχεία στα τραγούδια τους.
Με ενδιαφέροντες ρυθμούς και άμεσες μεταβάσεις αλλά και σε στιγμές περιέργους συνδυασμούς ρυθμικών και φωνητικών, άπλωσε αρκετούς υπαινιγμούς από το αμερικάνικο, εναλλακτικό προοδευτικό rock, με κάποιες ακόμα και avant garde πινελιές στο συνολικό αποτέλεσμα. Το δεύτερο μέρος του σετ τους στηρίχτηκε σε περισσότερο βατά και χαρακτηριστικά τραγούδια, με περισσότερο προσφιλείς φωνητικές μελωδίες, που μεταφέρονταν όμορφα πάνω στα ρυθμικά μέρη τους.
Προσωπικά, θέλω να ακούσω τη στουντιακή προσέγγιση όσων άκουσα ζωντανά, βρήκα την αισθητική τους ενδιαφέρουσα, και τον τρόπο που χειρίστηκε ο frontman τους, ο Spyreas Sid των δυο μικροφώνων, πολύ ιδιαίτερο. Δεν παραθέτουμε το αντίστοιχο setlist, καθώς οι ίδιοι προτίμησαν να μην δημοσιοποιηθούν ακόμα οι τίτλοι των τραγουδιών, λέγοντας απλά πως όλα τους θα περιλαμβάνονται στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, με τη διαδικασία της ολοκλήρωσης να είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Όσο οι δείκτες του χρόνου πλησιάζουν στη στιγμή της νύχτας που όλοι οι στριμωγμένοι θεατές περιμένουν, τόσο οι προσδοκίες προσέλευσης ξεπερνιούνται, για να καταλήξουμε σε ένα sold out show. Η υποδοχή είναι εκκωφαντική και αποθεωτική, το βλέπεις ξεκάθαρα και στους πέντε, υπάρχει η εντύπωση της έκπληξης. Αυτό βέβαια δεν δύναται μόνο του να ψαλιδίσει οτιδήποτε από όλα αυτά που αποτελούν τους TesseracT επί σκηνής. Απλά, για μια μοναδική στιγμή στην φορτισμένη, αμοιβαία αντιπαράθεση με το κοινό, υπάρχει η αναπάντητη ερώτηση: ο κόσμος ξάφνιασε περισσότερο το γκρουπ, ή το γκρουπ τον κόσμο…
Οι τύποι είναι από τις περιπτώσεις που όσα βίντεο κι αν έχεις διατρέξει με μανία και επιμονή στο «σωλήνα», μόνο στην άμεση επαφή αποκαλύπτουν το συνολικό τους μέγεθος μπροστά σου. Οπλισμένοι με ένα σετ στιβαρό, πολυποίκιλο που καλύπτει όλη την ιστορία τους, είναι μπροστά σου, μια απίθανη εκτελεστική μηχανή που σε αφήνει αποσβολωμένο. Το πρώτο άμεσο συμπέρασμα είναι πως αγαπούν πραγματικά τη μουσική που έχουν κάνει και μπορούν να βυθίζονται μέσα σε αυτή κατ’ επανάληψη σα να απολαμβάνουν τον εαυτό τους μέσα από μεγεθυντικό φακό.
Πάνω από την αρμονική, συνολική υποστήριξη της φύσης της μουσικής τους με τη στάση τους και τη δράση τους ζωντανά, υπάρχει και ο … Daniel Tompkins. Αν ψάξω να βρω κάτι να καταλογίσω στη χτεσινή βιβλική του εμφάνιση, αν προσπαθήσω να εντοπίσω κάτι «εκτός ελέγχου» αυτό θα είναι μια αποσπασματική παρορμητική απόκλιση από την θέρμη και την όμορφη τρέλα του κόσμου. Φωνητικά, υπήρχαν στιγμές που σε έκαναν ν’ αναρωτιέσαι πόσα αποθέματα αναπνοής και ικανότητες εκτόξευσης σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα μπορεί να έχει ένας τόσο κινητικός και εκφραστικός frontman. Δύσκολο να παραθέσεις κορυφές στη χτεσινή, μόνιμα highlight παρουσία του, αν και οι ερμηνείες του στα τραγούδια του “Altered State” και ιδιαίτερα οι μεγάλες στιγμές στο αριστούργημα “Retrospect”, δύσκολα θα σβήσουν από τις μνήμες μας.
Με τους τρεις υπέροχους δαίμονες της μουσικής τους να παλεύουν σε συναρπαστικές μάχες, την αγωνιώδη, ανθρώπινη φωνητική σπηλιά του Tompkins, το ευρύχωρο, κινηματογραφικό ambience που τόσα χρωστά στο «6ο μέλος» που λείπει από τη σκηνή, τον Aiden O’ Brien, και το βιβλικό κτήνος της τεχνικής που έχει υποταχθεί και επικυρωθεί από τους δυο προηγούμενους, και βρυχάται πειθαρχημένα, σοφά, και με τρομακτική ακρίβεια, οι TesseracT μας τράβηξαν με πολυτέλεια σε ένα άλλο μουσικό οροπέδιο. Όταν εκεί συναντάς τον εαυτό σου αναγεννημένο, δυνατότερο, ευρύτερο και πεπεισμένο πως τα όριά σου είναι πιο μακριά από εκεί που σου έμαθαν να κοιτάζεις, όλα πια έχουν συμβεί.
Πίσω από αυτή την υπερβατική πληρότητα που φέρνει το φινάλε του “Juno”, υπάρχει φυσικά η δύναμη της συγκυρίας να δεις αυτό το μοναδικό γκρουπ όπως πρέπει, την περίοδο που οι τύποι αυτοί έχουν ακόμα τη φλόγα δυνατή μέσα τους. Αν θέλω να κρατήσω κάτι σαν εσωτερικό αντίλαλο από τα λεπτά μετά το τέλος, καθώς ο κόσμος βγαίνει από το «Κύτταρο», είναι οι εκφράσεις στα πρόσωπα και οι αποσπασματικές φράσεις δίκαιας υπερβολής.
Τα έχουμε ξαναπεί, πέρα από κάθε σύγκριση.
TesseracT setlist:
1. Concealing Fate, Part 1: Acceptance
2. Concealing Fate, Part 2: Deception
3. Concealing Fate, Part3: The Impossible
4. Luminary
5. Of Mind-Nocturne
6. Survival
7. Dystopia
8. Hexes
9. Phoenix
10. Smile
11. Of Matter- Proxy
12. Of matter- Retrospect
13. King
14. Juno
Tesseract, Luminary – live in Athens 2019
Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος
Βίντεο: Δημήτρης Ζαμπός
870 
