Αν σκεφτεί κανείς πως η διαδρομή των Αυστραλών Teramaze, του «μωρού» ουσιαστικά του κιθαρίστα/συνθέτη Dean Wells, μετρά ήδη 26 χρόνια, μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε πια να αλλάξει τη μοίρα τους και να διευρύνει το κοινό που θα περιμένει ανυπόμονα την επόμενη δουλειά τους.
Στο 6ο τους άλμπουμ, που βρίσκει τον βασικό συνεργάτη και τραγουδιστή, Bret Rerekura, να επιστρέφει στο μικρόφωνο μετά την απουσία του στον προκάτοχο “Her Halo”, του 2015, συνεχίζουν να σμιλεύουν μια μουσική που στέκεται ανάμεσα σε μια υπό έλεγχο τεχνική και μια προσφιλή μελωδικότητα.
Η βασική φιλοσοφία του Wells σαν συνθέτης (που σταδιακά στην καριέρα του περιόρισε σημαντικά τα thrash στοιχεία που παρουσιάζονταν στις πρώιμες ηχογραφήσεις τους) είναι τραγούδια δομημένα με συνέχεια στις μελωδίες, που αναδεικνύουν το θέμα και το συναίσθημα. Σε ολόκληρο σχεδόν το “Are We Soldiers” η επιδίωξη της μελωδικής/μελαγχολικής διάθεσης πετυχαίνεται με μια σχεδόν “keys-driven” ηχητική κουρτίνα, που σπρώχνει έξυπνα το αποτέλεσμα στον τόπο της προσωπικής ομολογίας.
Αισθητά επιδραστική στην ομορφιά των συνθέσεων είναι η λειτουργία του Rerekura, που ακούγεται ανανεωμένος, γεμάτος ιδέες και εξαιρετικά εκφραστικές φωνητικές μελωδίες, και συνεργάζεται ιδανικά με τα προσθετικά φωνητικά του Wells. Ο δε Wells, συνθετικά τελειομανής, εργατικός και επίμονος στη λεπτομέρεια, στήνει όμορφα ρυθμικά χαλιά που δεν υπολείπονται συχνά και σε δύναμη, όπως για παράδειγμα στο φινάλε του ομότιτλου.
Σε ένα πλούσιο άλμπουμ με δέκα τραγούδια πολύ κοντά το ένα στο άλλο σε συνθετική συνέπεια και έκφραση, ο Wells έχει φροντίσει αλλού να απλώσει τις ιδέες του με σύνεση αλλά και μια επιπλέον προσφορά ποικιλομορφίας και δεξιοτεχνίας. Ο τυπικός progster, που θέλει και τη διάρκεια και τον πλούτο, θα γοητευτεί από την πορεία των “Control Conquer Collide”, “Orwellian Times”, και “Depopulate”. Ο πιο άμεσος και μελωδικός ακροατής θα φυλακιστεί άμεσα στην έναρξη του άλμπουμ με τα εξαιρετικά “Fight Or Flight” και “Are We Soldiers”, ενώ θα γυρίσει συχνά στο πιασάρικο “From Saviour To Assassin”.
Ένα μεγάλο όπλο του άλμπουμ που θα δελεάσει τους μουσικούς, είναι η σπουδαία δουλειά του Wells και στα leads, δίνοντας σεμινάριο ουσίας, συναισθήματος και ενσωμάτωσης ενός σόλο στο συνολικό πλάνο του τραγουδιού. Μαζί με την εξαιρετική παρουσία των υπόλοιπων ακούμε ένα γκρουπ με θαυμαστές εκτελεστικές ισορροπίες που έχει πετύχει σημαντικά τον στόχο να σεβαστεί το πνεύμα και το συναισθηματικό στόχο των τραγουδιών.
Με δεδομένη τη δυσκολία να βρουν οι Αυστραλοί δικαιοσύνη μέσα σε ένα κοινό που δέχεται σεβαστούς όγκους σύγχρονου prog metal από πιο αναγνωρισμένα ονόματα, οι Teramaze ξαναλάμπουν στο σκοτάδι τους. Κι αν θέλαμε να μείνουμε στο πνεύμα των ημερών, θα ρίχναμε δικά τους ψηφοδέλτια σε σπίτια που ακούγονταν γκρουπ όπως Seventh Wonder, DarkWater, και φυσικά Dream Theater.
Teramaze – Fight Or Flight
470 
