Στο τέλος της δεκαετίας των ’90s, το alternative rock “παρέδιδε το στέμμα” της δημοτικότητας σε μία πιο “σκληρή” μουσική σκηνή, αυτή του nu metal. Εν έτει 1999, κυκλοφόρησαν μερικά από τα “διαμάντια” του είδους. Το “Issues” των KORN, το “Significant Other” των Limp Bizkit και φυσικά το ομώνυμο album των Slipknot. Την ίδια χρονιά, ηχογραφήθηκε και το ντεμπούτο των Disturbed, ονόματι “The Sickness”. Τελικά όμως, κυκλοφόρησε την 7η Μαρτίου του 2000 και έγινε ένα από τα πιο εμπορικά, επιτυχημένα metal albums της δεκαετίας των ’00s.
Οι Disturbed δημιουργήθηκαν το 1997 και έδωσαν δεκάδες συναυλίες πριν την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους. Αυτές τους έδωσαν το δέσιμο που χρειαζόντουσαν αλλά και τους οπαδούς τους, οι οποίοι περίμεναν με ανυπομονησία την στιγμή που θα κρατούσαν το CD αυτό στα χέρια τους (την εποχή εκείνη ήταν το κύριο format για την ακρόαση μουσικής).
Την παραγωγή και την μηχανική του ήχου του “The Sickness”, ανέλαβε ο σχετικά άγνωστος (τότε) Johnny K. (αργότερα ανέλαβε παραγωγές για albums των SOiL, Machine Head, 3 Doors Down, Sevendust, Megadeth κ.α.), ο οποίος κατάφερε να βγάλει έναν αξιοζήλευτο, δυνατό, υπέρ-ογκώδη αλλά πεντακάθαρο ήχο. Ο οποίος ήχος, έκανε την μπάντα να ξεχωρίζει κάθε φορά που τα τραγούδια της παιζόντουσαν στο ραδιόφωνο ή σε κάποιο rock club, κι ακόμα το κάνει.
Το άλλο στοιχείο που αμέσως ξεχώρισε τους Disturbed από την “σωρό” των nu metal συγκροτημάτων της εποχής, ήταν η φωνάρα του τραγουδιστή τους, David Draiman, ο οποίος τραγουδούσε “φωναχτά”, σε ευφάνταστα ρυθμικά μοτίβα, είτε με γρέζι είτε μελωδικά, τους οργισμένους στίχους του. Ενώ συχνά, ενδιάμεσα από αυτούς, κραύγαζε παθιασμένα και ταιριαστά επιφωνήματα, τα οποία ανέβαζαν την πώρωση του ακροατή κατακόρυφα.
Φυσικά και η υπόλοιπη μπάντα αποτελούντο από ταλαντούχους μουσικούς που δημιουργούσαν “βίαια” κύματα ενέργειας και δεν άφηναν κανέναν ακροατή ασυγκίνητο.
Ο κιθαρίστας τους Dan Donegan επέλεξε σε αυτό το album να αφήσει στην άκρη τα solos (“που για αυτά τον αποφεύγαν” (sic) που λέει κι ο Γιοκαρίνης) και να επικεντρωθεί σε ρυθμικά, απλά αλλά επιδραστικά, επαναλαμβανόμενα, “κοφτά”, heavy riffs που θα κάνανε κάθε οπαδό τους στις συναυλίες τους, όχι μόνο να επιδίδεται σε headbanging αλλά και να κάμπτει ταυτόχρονα την μέση του, χορεύοντας τον χορό που έκανε διάσημο ο Jonathan Davis.
Ο “τυμπανιστής” τους Mike Wengren, παρέδωσε εδώ μαθήματα groovy drumming, εκμεταλλευόμενος τον φανταστικό ήχο και σε σημεία των τραγουδιών ακουγόντουσαν οι “μπότες” από τα τύμπανά του σαν κανονιοβολισμοί, ενώ τα ταμπούρα σαν αυτόματα όπλα. Ακολουθούμενος, τέλος, από τον μπασίστα Steve Kmak, ο οποίος παρόλο που απέδιδε καλά απολύθηκε από την μπάντα τρία χρόνια αργότερα λόγω της προβληματικής συμπεριφοράς του.
H “Αρρώστια” ξεκινά με το “Voices”, το οποίο έγινε το τρίτο single από το εν λόγω album. Ό,τι έπρεπε για εναρκτήριο κομμάτι, με την μπάντα να επιδίδεται ταυτόχρονα σε επίδειξη δυναμικής και ικανότητας.
Δεύτερο κομμάτι, το “The Game”, το οποίο ακόμη παίζουν στις συναυλίες τους, με ένα refrain που “παίρνει κεφάλια”. Το “Stupify” που ακολουθεί, ήταν το τραγούδι με το οποίο τους έμαθα βλέποντας το video-clip του. Ο πανέξυπνος τρόπος με τον οποίο τραγουδά τους αντί-ρατσιστικούς του στίχους ο David Draiman και τα ηλεκτρονικά effects που ακούγονται σε όλη την διάρκεια του, το έκαναν να ακούγεται “φρέσκο” και κολλητικό.
Ο δίσκος αυτός φτάνει στο αποκορύφωμά του με το επόμενο τραγούδι όμως, το “πιο-κλασικό-banger-πεθαίνεις”, “Down With The Sickness”. Το τραγούδι που μπορεί να ζωντανέψει και το πιο νεκρό ακροατήριο, το πιο γνωστό στην ιστορία τους και αυτό που χρησιμοποιήθηκε (περισσότερο από τα άλλα singles του δίσκου) σε ταινίες, σειρές, αθλητικές εκπομπές, video games, ως εισαγωγή παλαιστών σε rings και σε κάθε έξαλλο rock party του κόσμου. Από την tribal εισαγωγή και το επιφώνημα “oh-WAH-AH-AH-HA” μέχρι το τέλος της, η σύνθεση αυτή βγάζει τα πιο ζωώδη ένστικτα του ακροατή, οδηγώντας τον σε ασταμάτητο sing-along και την ανάγκη να επιδοθεί σε “good friendly violence”, με οποιονδήποτε βρίσκεται στο πλάι του.
Τί πιο ταιριαστό λοιπόν για επόμενο τίτλο τραγουδιού, από το “Violent Fetish” που ακολουθεί και συνεχίζει την ροή αδρεναλίνης ακατάπαυστα. Το πιο (κυριολεκτικά) “χοροπηδηχτό” τραγούδι που έχουν γράψει οι Disturbed είναι το “Fear”, ενώ το mid-tempo “Numb”, επιτρέπει στον ακροατή να πάρει τις απαραίτητες ανάσες καθώς φανερώνει επιρροή από Tool, ιδιαίτερα στο κουπλέ και στο τελείωμά του. Έπειτα, είναι η σειρά για τους (πατέρες του nu metal) KORN, να τιμηθούν ως επιρροή στο “Want” και φτάνουμε στην πιο “αδύναμη” στιγμή του δίσκου, που δεν είναι άλλο από το “Conflict”. Το skip-άρουμε και συνεχίζουμε στην διασκευάρα που κάνανε στο “Shout” των Tears for Fears. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αυτή η διασκευή έμαθε σε μια νέα (τότε) γενιά, τους TFF με τον ίδιο τρόπο που έμαθε στους νέους, προ τετραετίας, τους Simon and Garfunkel, η διασκευή τους στο “Sound Of Silence”.
Τα επόμενα δύο τραγούδια “Droppin’ Plates” και “Meaning Of Life” που κλείνουν τον δίσκο, είναι τυπικά τραγούδια Disturbed, τα οποία αν και θεωρούνται μέτριες συνθέσεις για αυτούς, άλλοι nu-metallers μουσικοί θα ήθελαν πολύ να τα έχουν γράψει.
Το “The Sickness” αν και δεν είναι το καλύτερό τους LP (κατά την ταπεινή μου άποψη αυτόν τον τίτλο αξίζει to “Ten Thousand Fists” του 2005), ήταν αυτό το οποίο είχε την μεγαλύτερη απήχηση. Έγινε 5 φορές πλατινένιο στις Η.Π.Α., με πωλήσεις που ως το 2011 είχαν ξεπεράσει τα 5 εκατομμύρια αντίτυπα, χώρια του υπολοίπου πλανήτη. Τους έκανε διάσημους και κατάφερε να κάνει ακόμη και επικριτές του ήχου της σκηνής τους, να τους παραδεχθούν για την ικανότητά τους. Μετά την κυκλοφορία του, ακολούθησε περιοδεία 22 μηνών, η οποία τους έφερε από την μικρή σκηνή του Ozzfest στην κύρια και μέσα σε ένα χρόνο να παίζουν δίπλα σε μεγαθήρια της metal σκηνής όπως οι Pantera, με τους οποίους συνδέθηκαν και φιλικά.
Η συνέχειά τους υπήρξε εξαιρετική, με κάθε album τους από τα επόμενα πέντε, να ντεμπουτάρει στην κορυφή του αμερικανικού Billboard Chart και τους ίδιους να περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλαδίτσα μας… Κάτι που άλλαξε το Release Athens Festival, το οποίο θα τους φιλοξενήσει για πρώτη φορά σε μία μεγαλειώδη συναυλία ( https://www.rockway.gr/nea/item/22615-disturbed-release-athens-2019 ), που θα λάβει χώρα στην “Πλατεία Νερού” στις 30/6/2019, όπου αυτή η υπέρ-επιτυχημένη και σπουδαία μπάντα, θα ταρακουνήσει για τα καλά τους χιλιάδες Έλληνες οπαδούς της!
“Get up! Come on! Get down with “The Sickness”!”
833 
