NAD SYLVAN: “The Regal Bastard”

Έχοντας μια φιλόδοξη επιδίωξη να ολοκληρώσει, σφραγίζοντας παράλληλα και την αφηγηματική εξέλιξη μιας μουσικής τριλογίας που άρχισε με το άλμπουμ “Courting The Widow”, του 2015, και συνεχίστηκε με το “The Bride Said No”του 2017, ο σουηδός συνθέτης και ερμηνευτής κλείνει τον κύκλο με το “The Regal Bastard”.

Για όσους δεν γνωρίζουν τον Nad, τα πολυτελή φωνητικά του ένσημα περιλαμβάνουν μπάντες όπως οι Unifaun, Agents Of Mercy, ενώ ήταν η φωνή των Genesis στη live μπάντα του Steve Hackett.

Συνθετικά, όπως έχει διασφαλίσει και με τα προηγούμενα μέρη της τριλογίας του, ο σουηδός μουσικός, στηριγμένος σε μια ευρεία βάση του παραδοσιακού progressive rock χώρου, έχει τις προθέσεις και τις ικανότητες, αλλά και τον αντίστοιχο μουσικό πλούτο να αφηγηθεί την ιστορία του με τα πιο αναπλαστικά και φυσικά ηχοχρώματα. Με μια περιζήτητη μουσική ομάδα να υποστηρίζει τη διαδικασία της ηχογράφησης στο στούντιο, με χαρακτηριστικές τις παρουσίες των Tony Levin, Nick D’ Virgilio και φυσικά αυτή του Steve Hackett, μεταξύ άλλων, πετυχαίνει να μας μεταφέρει εικόνες και εντυπώσεις με μια υποδειγματική και υπέροχα φυσική ροή ήχων.

Έχοντας, λοιπόν, μια έντονη αίσθηση του μέτρου αλλά και της ικανότητας να αφομοιώσει funk, pop αλλά και πιο ρυθμικά στοιχεία σε μια έντονα αφηγηματική τακτική, που ουσιαστικά περιέχει την πρωταγωνιστική κόντρα του νεοκλασικού, κινηματογραφικού χαρακτήρα με το προοδευτικό rock, ο Sylvan βρίσκει απόλυτα στόχο.

Όπως κάθε σκοτεινή ιστορία τρόμου που σέβεται τη φύση της, έτσι και το τρίτο αυτό μέρος μας συστήνεται με το υποβλητικό “I Am the Sea”, να μας ρουφήξει με το κύμα του στην καρδιά της μουσικής του. Η παραμυθένια απόχρωση που ευπρόσδεκτα έχουμε δεχτεί, ενισχύεται άμεσα με το σχεδόν λαογραφικό “Oahu”. Σε φωτεινότερα ρυθμικά υπόβαθρα και απολαμβάνοντας, ελέω και της υποδειγματικής παραγωγής, τα παιχνίδια του rhythm section, τα “Whoa (Always Been Without You)” και “Meet Your Maker”, μας οδηγούν μέχρι το ομότιτλο θηρίο του άλμπουμ.

Το δωδεκάλεπτο “The Regal Bastard” μοιάζει να έχει συγκεντρώσει τον πλούτο και τη δύναμη όλου του άλμπουμ μέσα στις στροφές της ιστορίας του, αλλά για μια ακόμα φορά ο Sylvan, άρχοντας του μέτρου και της ροής, μοιάζει με τον οδηγό που στον δύσκολο δρόμο θα εξομαλύνει τις στροφές και θα σε βοηθήσει να απολαύσεις τη θέα: ένα υπέροχα θεατρικό μουσικό αφήγημα που οδηγείται και από την ερμηνεία του σε μια μυστική γοητεία.

Η ιστορία ολοκληρώνεται με το νοσταλγικό “Leave Me On These Waters” , που εμπεριέχει μια ισχυρή εντύπωση από Elvis Costello στις αντηχήσεις του, και το εξόδιο του “Honey I ‘m Home”, έναν ρυθμικό instrumental επίλογο που εμφανώς κλείνει με την εντύπωση του αίσιου τέλους.

Δυο αυτόνομες επιπλέον συνθέσεις συνοδεύουν την κυκλοφορία αυτή. Το “Diva Time” είναι ένα σκοτεινό τραγούδι με δυνατές φωνητικές γραμμές, ενώ το “The Lake Isle Of Innisfree” είναι μια αρκούντως αξιοσέβαστη μελοποίηση του αντίστοιχου ποιήματος του W. B. Yeats.

Η γοητευτική και μυστηριώδης ιστορία των βαμπίρ ολοκληρώνεται, λιγότερο ορχηστρικά και κινηματογραφικά από το δεύτερο μέρος της, αλλά με την ίδια δημιουργική ευστοχία. Το παραμύθι του Sylvan είναι απολαυστικό ως και το φινάλε του, και πέρα από τα αυτονόητα που συναντά κανείς σε μουσικούς αυτών των απαιτήσεων, όπως ο απίθανος ήχος και οι εμπλουτισμένες εκτελέσεις, θα κρατήσουμε το πιο ουσιαστικό και δυνατότερο δώρο όλων, την αυτόνομη απόλαυση της μουσικής.

Σε αυτό το πλήθος της σύγχρονης μουσικής προσφοράς, είναι μάλλον άδικο για την ικανότητα του Nad Sylvan να αγνοείται, ειδικά από ακροατές που βρίσκονται κοντά στον ήχο αυτό. Κάποιες φορές, δεν είναι κακό να αρχίζεις έστω από το τέλος.

Nad Sylvan – Lead Vocals, Electric & Acoustic Guitars, Keyboards, Piano
Steve Hackett – Guitar
Guthrie Govan – Guitar
Anders Wollbeck – Keyboards & Programming, Co-producer
Tony Levin – Electric Bass
Jonas Reingold – Bass
Nick D’Virgilio – Drums, Percussion
Sheona Urquhart – Lead & Backing Vocals, Choir (track 7)
Jade Ell – Lead & Backing Vocals, Choir (track 7)
Tania Doko – Lead & Backing Vocals, Choir (track 7)
Nick Beggs – Choir (track 7)

547

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…