Το καλοκαίρι ήρθε ξαφνικά και βίαια! Όπως ακριβώς η μουσική των Pro-Pain. Στο υπόγειο του An Club όμως, η θερμοκρασία ήταν ιδανική για να μπορείς να χοροπηδάς χωρίς να πεθάνεις από θερμοπληξία.
Ο κόσμος αραιός στο ξεκίνημα με τους Skybinder να βγαίνουν στις 21:40 και να παίζουν με όλη τους την ψυχή. “Σουηδικές” κιθάρες, με τα απαραίτητα metalcore breakdowns και με τα 5 μέλη τους να κινούνται όσο περισσότερο μπορούν, οι Skybinder με ευχαρίστησαν και μάλιστα, μου φάνηκε πολύ συντομότερο το set τους, από όσο ήταν. Νέα μπάντα, πολύ ενεργή συναυλιακά και θα περιμένω το ντεμπούτο τους “Trauma And Trial” για να τους παρακολουθήσω πιο στενά.
Λίγα λεπτά μετά τις 22:00, οι βετεράνοι thrashcorers The Crucifier βγήκαν για πολλοστή φορά στο γνώριμο τους χώρο. Ορεξάτοι, όπως πάντα, με τον κιθαρίστα τους να έχει ανοικτό το πουκάμισο και να επιδεικνύει τα πλούσια ελέη του και τον frontan τους, Ηλία με 20 χρόνια περίπου παρουσία στον underground χώρο να “ξερνάει” στίχους (αν έχεις Iphone, δεν θα κολακευτείς). Δυστυχώς όμως, δεν είχαν τον ήχο σύμμαχο και αυτό έκοβε από την απόλαυση μας. Μας έπαιξαν παλαιό και νεότερο υλικό τους και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας κάνουν να κουνηθούμε, αλλά όπως προείπα, ο ήχος, από τα τύμπανα ειδικά, δεν ερχόταν όπως θα έπρεπε στα αυτιά μας.
Μετά από αρκετή προσμονή και ετοιμασίες, ο Gary Meskil και οι Pro-Pain ανέβηκαν στη σκηνή με άγριες διαθέσεις. Η “σκυλίσια” φωνή του Gary και ο “χορευτικός” NYHC ρυθμός της μουσικής τους, ξύπνησαν το An και με το άκουσμα του “Stand Tall” λίγα λεπτά μετά την έναρξη, άρχισαν τα πρώτα σπρωξίδια. Έχοντας μοιράσει την setlist ισόποσα σχεδόν σε όλες τους τις κυκλοφορίες, μπορεί να μην έπαιξαν ύμνους σαν τα “Pound For Pound” και “Truth Hurts”, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να παραπονιέται από τον τρόπο που έπαιξαν.
Ο Gary συνεχώς μας υποκινούσε να φωνάζουμε και να χοροπηδάμε και σύντομα έγιναν τα πρώτα circle pits, stage dives, αν και η “αρένα” δεν είχε αρκετό κόσμο για να γίνει “έγκλημα”. Περνούσαμε όμως, τόσο ωραία που αυτές οι λεπτομέρειες είναι απλά να είχαμε να λεγάμε.
Χαμός στα “In For The Kill”, “Death Wish”, “Make War (Not love)” με τους Pro-Pain να αποδεικνύουν και πάλι πως το stage είναι ο φυσικός τους χώρος!
Ακούσαμε “Now way Out”, “Neocon”, “Fuck It” και πολλά άλλα, αλλά δυστυχώς η εμφάνιση τους ήταν σύντομη (ξεπερνώντας για λίγο τα 60 λεπτά), αλλά αν μη τι άλλο, γεμάτη, τόσο ώστε δεν μας άφησε απωθημένα και όλοι φύγαμε χαμογελαστοί για μια τελευταία μπίρα κάπου δίπλα.
Το set τους τελείωσε με το εξαιρετικό “Johnny Black” και τα “Sucks To be You”, “State of Mind”.
Ο ήχος ευτυχώς, είχε διορθωθεί και δεν υπήρξε τίποτα να εμποδίσει τον οδοστρωτήρα των Aμερικανών!
O Gary μας ευχαρίστησε πάλι που ήρθαμε στο Αn Club και αστειευόμενος είπε πως “χρειάστηκαν 9 χρόνια για να ξεφορτωθώ το hangover που μου δημιουργήσατε την προηγούμενη φορά που ήρθα”.
Και αν ρωτήσεις. ΝΑΙ, ήταν οι Pro-Pain που αγαπήσαμε!
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη
616 
