Οι LEPROUS με το τρίτο δίσκο τους κάνουν πολλούς οπαδούς του Prog metal να νιώθουν περήφανοι και ικανοποιημένοι από το ηχητικό αποτέλεσμα. Χωρίς να κουράζουν, χωρίς να γίνονται προβλέψιμοι και κυρίως χωρίς να συνθέτουν δήθεν δαιδαλώδεις ενορχηστρώσεις όπως κάνουν κατά κόρον άλλοι συνάδελφοι τους, οι LEPROUS βάζουν υποψηφιότητα για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς!
Ετούτοι εδώ οι Νορβηγοί παίζουν και αποδίδουν σε άριστο βαθμό αλλά αυτό για ένα καλό progressive συγκρότημα είναι αναμενόμενο, εκείνο που τους κάνει συναρπαστικούς είναι ο φονικός συνδυασμός μεταλλικών ταχυτήτων, μελωδικών ακροβασιών και ποιητικών ρυθμών. Οι ερμηνευτικοί χαμαιλεοντισμοί του Einar Solberg είναι άκρως γοητευτικοί αφού η βαρβαρότητα και ο θυμός διαδέχονται την λυρικότητα και την ευαισθησία. Όσοι βιαστούν να τους παρομοιάσουν με διάφορα νέα ή παλιά συγκροτήματα του είδους (Pain Of Salvation, King Crimson, Pink Floyd, Tool, Devin Townsend, Opeth) θα πέσουν στην παγίδα να συγκρίνουν και να ξανασυγκρίνουν ενώ οι Νορβηγοί έχουν την δική τους μουσική σφραγίδα και δεν μπορούν να μπουν στη ζυγαριά. Η καλλιτεχνική ποιότητα του “Bilateral” πραγματικά εντυπωσιάζει ειδικά όταν υπάρχουν τραγούδια όπως τα “Forced Entry”, “Mb Indifferentia”, “Thorn”, “Cryptogenic Desires”, το εκπληκτικό “Painful Detour” και το φανταστικό ομότιτλο κομμάτι που γκρεμίζει κάθε δύσπιστη άποψη για το άλμπουμ. Οι LEPROUS κερδίζουν σίγουρα πολλούς νέους οπαδούς με το “Bilateral” και είναι η χρυσή τους ευκαιρία να ηγηθούν και να ανέλθουν στην κορυφή της prog σκηνής. Άλλωστε βαρεθήκαμε να ασχολούμαστε με τους βασιλιάδες του είδους (Dream Theater) και τα άπλυτα τους, καιρός είναι οι βόρειοι πρίγκιπες να κάνουν την υπέρβαση και να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους. Α, να μη ξεχάσω το εξώφυλλο του δίσκου που σχεδίασε ο Jeff Jordan (Mars Volta) είναι ένα μικρό αριστούργημα.
589 
