Dropkick Murphys, Frank Turner (3/6/2019) Gazi Music Hall

“Θα πας πάλι να τους δεις;” με ρώτησαν. Δεν απάντησα.

Δεν απαντάω ποτέ σε χαζές ερωτήσεις. Όταν έχεις περάσει τέλεια μαζί τους δυο φορές, δεν σκέφτεσαι την τρίτη, απλά πας!

Αν και Δευτέρα, το Gazi music hall γέμισε ασφυκτικά για να διασκεδάσει και πάλι με τους celtic punk ρυθμούς των Βοστονέζων Dropkick Murphys. Χωρίς την παραμικρή ταλαιπωρία, έφτασα με μπίρα ανά χείρας στον εξώστη και κάθισα μάλιστα. Σε “σκυλάδικο” ήμουν αφού, είπα να δω πώς τα περνούν οι συμπολίτες μου τα Σάββατα.

Η έκπληξη της βραδιάς, Frank Turner βγήκε στη σκηνή την καθορισμένη ώρα και αυτό που παρακολουθήσαμε είναι ό,τι καλύτερο έχω δει από έναν μόνο του άνθρωπο. Έχοντας και αυτός punk rock παρελθόν, εδώ και πολλά χρόνια, έχει κυκλοφορήσει 7 albums και αυτό ήταν 2374ο περίπου, live του. Με μια ακουστική κιθάρα να συνοδεύει την δυνατή του φωνή και με μεγάλα όπλα το ταλέντο του ως τραγουδοποιός και την μοναδική του επικοινωνία με το κοινό, δημιούργησε μια φοβερή ατμόσφαιρα που θα μου μείνει αξέχαστη.

Πολύ καλό χιούμορ, ενέργεια δυναμική και ιδιαιτέρως μεταδοτική, καλός ήχος και όμορφα τραγούδια, ο Frank με έκανε τελικά να εγκαταλείψω τη θέση μου και να τον χειροκροτήσω όρθιος.

Συγκινητική η προσπάθεια του να τραγουδήσει το “Eulogy” σε ελληνικό στίχο, με το συνεργάτη του να του κρατάει τους στίχους σε ρόλο αναλογίου. Όπως μας είπε ο ίδιος, το έχει τραγουδήσει σε πάρα πολλές γλώσσες, αλλά τα ελληνικά του φάνηκαν τα πιο δύσκολα. Στο τέλος, δήλωσε πως θέλει να ξαναέρθει και αν μεταφράσω το χειροκρότημα του κόσμου θέλουμε και εμείς! Ακούτε;

Setlist
——-

If Ever I Stray

1933

Get Better

The Opening Act of Spring

Try This at Home

The Ballad of Me and My Friends

Be More Kind

Eulogy

The Road

The Next Storm

Photosynthesis

Recovery

I Still Believe

Οι Dropkick Murphys βγήκαν μετά από ένα διάλειμμα περίπου μισής ώρας με το εμβατήριο “Cadence To Arms” και την bagpipe (εμείς οι βλάχοι το λέμε γκάιντα) να βάζει φωτιά εξ αρχής στο κοινό. Το “Boys are back” έκανε τους χουλιγκάνους να βγάλουν τα λαρύγγια τους με την μπάντα να θερίζει τη σκηνή, με πλέον δυο ελεύθερους μικροφωνιστές, αφού ο Ken Casey άφησε τις μπασιστικές του αρμοδιότητες στις πλάτες του Kevin Rheault και κάνει παρέα στον αλήτη, Al Barr.

To κέλτικο γλέντι συνέχισε με τα “Prisoner’s Song” και “Famous for Nothing”, ενώ κορυφώθηκε με το “Johnny, I Hardly Knew Ya”, το οποίο έριξε περισσότερο καύσιμο στη φωτιά της συναυλίας. Αφού συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από το δεύτερο τους album “The Gang’s all here” δεν μπορούσαν παρά να παίξουν το ομώνυμο κομμάτι και το “The Fighting 69th”, αλλά προς απογοήτευση μου από το ντεμπούτο “Do or Die” ακούσαμε μόνο το “Caught in a Jar”…ούτε καν τον ύμνο του μπαριστικού καυγά “Barroom Hero”.

Από όσα φάνηκαν, οι Βοστωνέζοι επέλεξαν λίγα από τα πολύ γρήγορα και φασαριόζικα κομμάτια τους και η setlist δεν με ικανοποίησε σε βαθμό να θέλω να κατεβάσω ένα μπουκάλι Jameson μόνος μου. Αν και πολύ κινητικοί στη σκηνή και με πολύ καλό ήχο, αν δεν καθόσουν στο ίσογειο, τέρμα πίσω, εμένα προσωπικά δεν μου μετάδωσαν την ενέργεια που θα ήθελα να λάβω. Υποκειμενικά είναι βέβαια αυτά και ίσως να τους αδικώ με πολύ υψηλές προσδοκίες.

Ακούσαμε όμως τα “The State of Massachusetts”, “Citizen C.I.A.”, “The Fields of Athenry”, “The Irish Rover”, το “You’ll Never Walk Alone” δυο μέρες μετά την κατάκτηση του Champion’s League από τη Liverpool και φυσικά το “Rose Tattoo”, κατά το οποίο γέμισε ο αέρας οθόνες (αυτή η μάστιγα).

Ευτυχώς, το encore με σήκωσε πάλι στις μύτες και θέλησα να τα κάνω όλα γύρω μου λίμπα, με τα “Going Out in Style”, “I’m Shipping Up to Boston”, “Until the Next Time”, ενώ το κλείσιμο με διασκευή του “Dirty Deeds Done Dirt Cheap” των AC/DC έκανε το καλύτερο φινάλε με τη σκηνή να γεμίζει λαό.

Αφήστε με να γκρινιάζω, στο τέλος πάντα τους αγαπάω και θα θέλω να ξαναγυρίσουν. Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα!!! (με επηρέασε το μέρος;;;;)

Setlist
——-

Cadence to Arms

The Boys Are Back

Prisoner’s Song

Famous for Nothing

Johnny, I Hardly Knew Ya

Sandlot

The Fighting 69th

The Gang’s All Here

The Walking Dead

Don’t Tear Us Apart