Φινλανδία. Η χώρα που εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια για τον συνδυασμό μουσικής ατμόσφαιρας με “θολή” την ετικέτα rock ή metal, φωνητικά στην αιθέρια γλώσσα της και απόλυτο focus στην μελωδία και την μελαγχολία.
Αυτός είναι ο καλύτερος ίσως τρόπος να περιγράψεις με λέξεις το σχήμα των Janne Lunnas και Mikko Häkälä, του συνθετικού πυρήνα και ντουέτου εγχόρδων πίσω από τους Alase.
Ο Janne και ο Mikko ξεκίνησαν πριν περίπου 4 χρόνια να προωθούν την μουσική τους με λίγο ανορθόδοξο τρόπο. Ενώ το υλικό τους ήταν αρκετό πριν από το 2018 για ένα ολοκληρωμένο album, το δίδυμο αποφάσισε να μας χαρίζει τα τραγούδια του μέσω του YouTube και το Bandcamp του ως μεμονωμένες δουλειές, χωρίς πρόθεση (μέχρι πέρυσι τουλάχιστον) για γκρουπάρισμα αυτού του υλικού σε μορφή EP ή LP.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, μας γνώρισαν μερικές από τις πιο ομορφές τους μελωδίες, τραγούδια όπως το “Vielä” και το “Kidukset”.
Οι Alase λειτουργούν ανορθόδοξα ακόμα και στο θέμα των φωνητικών, μια που λειτουργούν σαν μία κανονικά επανδρωμένη “μουσική μηχανή μελωδιών”, που σε κάθε σχεδόν τραγούδι, επιλέγουν ένα διαφορετικό τραγουδιστή να τους ακολουθήσει και να ντύσει τις νότες τους.
Εκτός από τον Markus Hirvonen, που θεωρώ πως είναι και ο πιο κατάλληλος για τον ήχο τους και ίσως πρέπει να μονιμοποιηθεί, από τις συνθέσεις περνούν και οι Jani Ala-Hukkala (των πολύ καλών Callisto), Juha Simola (των επίσης πολύ καλών Owler) και Mikko Kotamäki (των μοναδικών Swallow The Sun).
Μέσα στο 2019 λοιπόν, οι Alase αποφάσισαν να μας δώσουν ένα ολοκληρωμένο album, στην μορφή που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε, σε digital και CD format, με τίτλο “Vastaus”.
Από την μία, θεωρώ τίμιο και απλόχερο εκ μέρους τους το ότι το tracklist δεν περιέχει μερικά από τα τραγούδια με τα οποία γνωρίσαμε τον ήχο τους εδώ και αρκετά χρόνια διαδικτυακά, δίνοντάς μας ακόμα περισσότερα καινούργια. Από την άλλη, κάποια από αυτά τα τραγούδια που δεν συμπεριλήφθηκαν στο “Vastaus”, είναι μερικά από τα καλύτερά τους και θα έπρεπε να υπάρχουν στο album (τα “Vielä”, “Utopian hellimät” και “Kidukset”, πραγματικά θεωρώ πως είναι ύμνοι τους), αντίθετα με κάποια άλλα νεότερα που θα μπορούσαν να λείπουν.
Στα θετικά, το ότι το CD είναι διπλό και περιέχει ως bonus όλα τα τραγούδια που δεν “χώρεσαν” στο “Vastaus”.
Μουσικά, το σχήμα ακροβατεί ανάμεσα στο μελαγχολικό rock των συντοπιτών τους ShamRain και φτάνει μέχρι το δυναμικό και μελωδικό όριο των Swallow The Sun και των Katatonia, χωρίς το doom στοιχείο, αλλά με εμπλουτισμό από post και alternative στοιχεία. Τα ατμοσφαιρικά κουπλέ, οι ηφαιστειακές εκρήξεις μελωδικών ρεφραίν και κυρίως η κιθαριστική δουλειά του ιδρυτικού δίδυμου, είναι τα κύρια συστατικά των Alase και του “Vastaus”.
Στα αρνητικά η παραγωγή στα τύμπανα, την οποία βρίσκω πολύ ξερή και κουραστική, σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα και την πανέμορφη ατμόσφαιρα, και η ανισότητα ανάμεσα στο “βασικό” album και το “bonus”, μια που τελικά, τα καλύτερά τους τραγούδια βρίσκονται στο δεύτερο. Αφού όμως μας προσφέρουν τα πάντα σε μία κυκλοφορία διπλού CD στην τιμή του ενός, δεν παραπονιέμαι.
Κάτι μου λέει πως θα ακούσουμε αρκετά το όνομα Alase στο προσεχές μέλλον του ατμοσφαρικού, μελαγχολικού, Σκανδιναβικού ήχου.
Και θα ξέρουμε πως τους δώσαμε σημασία από την αρχή, γιατί το αξίζουν.
www.alaseband.com
www.facebook.com/alaseband
www.instagram.com/alaseband
www.youtube.com/alaseband
https://spoti.fi/2YYPrkj
https://alase.bandcamp.com
677 
