Μια κατηγορία ακροατών που ποτέ δεν κατάλαβα είναι αυτοί που προτιμούν μόνο γνωστά ονόματα και δεν μπαίνουν στον κόπο να ακούσουν μπάντες “που δεν τις ξέρει ούτε η μάνα τους”. Οκ, ίσως δεν έχουν όρεξη να ακούνε ένα συνεχές μπαράζ από αδιάφορές μετριότητες, αλλά έτσι στερούνται και την μεγαλύτερη απόλαυση που μπορεί να νιώσει ένας μουσικόφιλος, μια απόλαυση που μου προσέφεραν οι Esoctrilihum όταν έβαλα να τους ακούσω επειδή ήμουνα περίεργος για το παράξενο όνομα και εξώφυλλο, την αίσθηση του να βάζεις ένα δίσκο και μετά από λίγο να διαπιστώνεις με το σαγόνι στο πάτωμα πως η φράση που περιγράφει την κατάσταση σου απόλυτα είναι “έχω φάει σκατά”.
Παιδί του μοναδικού μέλους Asthâghul, αγνώστων λοιπών στοιχείων πέραν της Γαλλικής καταγωγής, οι Esoctrilihum κατά σατανική σύμπτωση ανήκουν στην ίδια γενική συνομοταξία με την προηγούμενη μπάντα που με τάισε σκατό σε ανύποπτη φάση, τους Sulphur Aeon, οπότε ας τους πούμε blackened death metal, αν και ο όρος δεν αρκεί κατ’ εμένα. Ναι, τα riff είναι ισοπεδωτικά και τα φωνητικά κάφρικα, αλλά οι συνθέσεις δεν φοβούνται να παίξουν με παραδοσιακό μεσογειακό μαυρομέταλλο, είναι γεμάτες πλήκτρα, samples και στρατηγικά τοποθετημένα σημεία με φινλανδικό kantele, ενώ πραγματικά απορώ πως κατάφερε ο τρελός Γαλάτης να χωρέσει τόσα πολλά ηχητικά στρώματα σε κάθε κομμάτι. Αν προσθέσεις το γεγονός πως αυτό είναι το 4ο(!) full άλμπουμ της μπάντας μέσα σε 2 χρόνια, το συμπέρασμα είναι πως ο τυπάς περνάει από την κατηγορία του παραγωγικού στην κατηγορία “ο άνθρωπος δεν είναι καλά”.
Θα μου πεις βέβαια ποιο ισορροπημένο άτομο θα κατάφερνε να αποδώσει τόσο άψογα τέτοια παραισθησιογόνα Lovecraftian αισθητική, πρέπει προφανώς να υπάρχει και μια δόση Εριχ Ζαν προκειμένου να υπάρξει τέτοιο απόκοσμο αποτέλεσμα ακόμα και όταν μιλάμε για avantgarde death metal δεδομένα. Όπως και να έχει, δεν είμαι ψυχίατρος του Asthâghul, ούτε σπιτονοικοκύρης του για να με απασχολεί η μυρωδιά από θειάφι, σαν ταπεινός ακροατής το μόνο που έχω να ευχηθώ είναι ο Yog Sothoth να τον έχει καλά να μας προσφέρει τέτοια αριστουργήματα.
633 
