Είπα να ακούσω και κάτι από Πουέρτο Ρίκο μεριά. Μερικές φορές ψάχνοντας στα πιο απίστευτα σημεία, μπορείς να βρεις κρυμμένα “διαμάντια”. Οι Calamity, με τους οποίους θα ασχοληθούμε, δεν είναι μία τέτοια περίπτωση. Τουλάχιστον όχι ακόμα.
Δημιουργήθηκαν το 2009 και ξεκίνησαν ως μία cover band στους Metallica, με το όνομα Silent Scream. Μετά από λίγο καιρό, αλλάζουν το όνομά τους σε Hush και λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου τους EP “Let ’em burn” (2014), κατασταλάζουν στο σημερινό Calamity. Το 2015 κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους “Imminent Disaster” και πλέον 4 χρόνια μετά παρουσιάζουν το δεύτερο “παιδί” τους, το “Kairos” (Independent Release).
Τί είπα πιο πάνω; Ότι ξεκίνησαν με το να διασκευάζουν Metallica; Ε, αυτή τη “ρετσινιά” δεν την έχουν βγάλει από πάνω τους. Τους ακούς σε όλο το άλμπουμ. Είναι εκεί, από τα riffs μέχρι τα φωνητικά, τα οποία θυμίζουν τον νεαρό κ@vlwμeνq ξανθό “λέοντα” που όλοι αγαπήσαμε. Κατά περιόδους σου περνάει απ’ το μυαλό και λίγη δόση από Rage, Havoc, Testament, Exodus, αλλά γενικά οι ‘tallica έχουν τον πρώτο λόγο.
Αυτό δε θα με χαλούσε καθόλου αν τα τραγούδια είχαν μία συμπαγή δομή και συνοχή. Ενώ τεχνικά είναι άρτια, σου δίνεται η εντύπωση ότι έχει γίνει “συρραφή” πολλών ιδεών σε κάθε κομμάτι, με αποτέλεσμα άλλες να προκαλούν ενδιαφέρον και άλλες να κουράζουν. Αν συνυπολογίσουμε ότι τα τραγούδια είναι μεγάλα σε διάρκεια (για θρας μιλάμε), τότε καταλαβαίνει κανείς ότι στο τέλος κάθε κομματιού, σου μένει μία μπερδεμένη αίσθηση.
Με 2 τραγούδια, από τα 9 συνολικά, να μου “κρατάνε” το ενδιαφέρον, δεν το λες και καλό ποσοστό για παραπάνω ακροάσεις από το “υποχρεωτικό”. Ενδεικτικά θα αναφέρω τα “The truth” και “Overuled”. Οι λιγάκι πιο “θαρραλέοι”, μπορούν να προσέλθουν. Εγώ σαν πιο παραδοσιακός, παίρνω το ντεμπούτο τους (το οποίο προσωπικά με ικανοποιεί περισσότερο), χαράζω ρότα ευθεία για Παναμά και μετά δεξιά πάνω στην “ασφάλεια” του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο.
https://www.facebook.com/CalamityPR
563 
