Το κουιντέτο από το Όσλο, μετά από εννιά χρόνια ζυμώσεων, παρουσιάζει το πρώτο του άλμπουμ. Αναζητώντας τη θέση τους ταυτόχρονα σε διαφορετικά πεδία ακροατών, αφήνουν την ταμπέλα progressive να τυλίξει την ευρύτητα της κατεύθυνσης και του ήχου τους.
Οι ίδιοι δηλώνουν γοητευμένοι ισόποσα ανάμεσα στην περιπέτεια της σύγχρονης προοδευτικής σκηνής, αλλά και τη διαχρονική ηχητική γοητεία της ποπ κουλτούρας. Βάζοντας τα δικά τους σημεία αναφοράς, κάνουν ιδιαίτερη μνεία στους A-Ha, Muse και Leprous. Με τους τελευταίους άλλωστε, αλλά και τους επίσης συμπατριώτες τους Circus Maximus και Enslaved, εμφανίστηκαν στο γνωστό Roskilde Festival στη Δανία.
Όσο κι αν η σταδιακή ένταξή μας στο “Meta” πραγματοποιείται με το παραπάνω από φιλικό και προσιτό “Seismic”, που δημιουργεί μια πρώτη εντύπωση εύπεπτης αξιοπρέπειας, η συνέχεια ανοίγει την βεντάλια των επιδράσεων. Με μια ολοκληρωμένη εκτίμηση της συνολικής διαδρομής, η καταλυτική επίδραση στην πρώτη απόπειρα των νεαρών Νορβηγών, είναι αναμφισβήτητα οι Leprous.
Πράγματι, λοιπόν, το σημαίνον βάρος έχει δοθεί στον ιδιαίτερο ήχο που αναπαράγει το γκρουπ, ο οποίος ταυτόχρονα συνοδεύεται από τις τέλεια συντονισμένες συμπράξεις του ρυθμικού υπόβαθρου με την κιθάρα και τα πλήκτρα. Η συγκεκριμένη τακτική κατευθύνει σχεδόν συνολικά τα τραγούδια του άλμπουμ. Φυσικά, πάνω από αυτό το συμπαγές χαρμάνι ρυθμών και ήχων, ίπταται η ιδιαίτερη φωνή του Fredrik Bergersen Klemp. Ο τύπος είναι ένας ερμηνευτής με την ευρύτητα των σύγχρονων συναδέλφων του, κυρίως στην Ευρώπη, που μπορούν με τον τρόπο τους να συμπεριλάβουν εντυπώσεις και άλλων ιδιωμάτων, προσφέροντας στο συνολικό αποτέλεσμα μια ενδιαφέρουσα και ελκυστική διαφοροποίηση. Το φαλτσέτο του αλλά και οι ιδιότυπες μελωδίες του ανοίγουν την πρόταση των Maraton, και αποτελούν σοβαρό λόγο να κερδίσουν τελικά ακροατές από παράπλευρους χώρους.
Το “Meta” δεν έχει μεταπτώσεις στο επίπεδό του, καθώς η δουλειά στη λεπτομέρεια παραμονεύει με μικρές διακριτικές εκπλήξεις για τον παρατηρητικό ακροατή, την ίδια στιγμή με την απόλαυση της μελωδίας. Ιδιαίτερα, οι συντονισμοί και τα παιχνίδια του μπάσου με τα τύμπανα συχνά εντυπωσιάζουν, χωρίς να επιβαρύνουν τη ροή του ρυθμού.
Υπάρχει μια αμυδρή εντύπωση πως όσο κατευθυνόμαστε προς το τέλος, οι Νορβηγοί επιδεικνύουν μια μεγαλύτερη ευελιξία και εναλλαγή στη φόρμουλα τους, περισσότερο στο ντελικάτο “The Manifest Content”, στο “Mosaic” με το όμορφο δράμα των φωνητικών να ακροβατεί στους βιδωμένους ρυθμούς, ενώ το φινάλε του “Spectral Friends” επιφυλάσσει μια ώριμη πληρότητα στην εξέλιξή του.
Είτε σαν κύβος παρηγοριάς σε όσους δεν αντέχουν άλλο τον πνιγμό των Muse σε στουντιακά τεχνάσματα, ή σαν επιπλέον δόση στους φίλους των Leprous με στερητικά, οι Maraton, στην πραγματικότητα, είναι άλλη μια σημαντική προσθήκη στη μοντέρνα ευρωπαϊκή σκηνή του προοδευτικού ήχου. Έχοντας δώσει το στίγμα τους με ένα ντεμπούτο φρέσκο και συνθετικά ενδιαφέρον, μοιάζουν ήδη έτοιμοι να μας δώσουν τον επόμενο καρπό με ενισχυμένη την δική τους φωνή και έκφραση.
581 
