Δεν μου προξένησε την παραμικρή εντύπωση ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας του κοινού απ’ τη στιγμή κι όλας της παραμονής του ανοίγματος της πόρτας. Το reunion των Sanctuary προκάλεσε συγκίνηση στους “original” αλλά και στους νέους οπαδούς του συγκροτήματος.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε άψογα και στις 20:00 κάναμε την είσοδο μας στο club. Η αρένα άρχισε γρήγορα να γεμίζει με ενθουσιασμένους οπαδούς που ήθελαν να βρεθούν όσο πιο κοντά στη σκηνή γίνεται ενώ στον εξώστη τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά αλλά όχι αναγκαστικά λιγότερο ενθουσιώδη. Μέχρι τις 21:00 όποτε και θα βλέπαμε το άνοιγμα της βραδιάς το club θα είχε γεμίσει αρκετά ώστε ο καθένας απλά να μην χρειαστεί να σπρώχνεται.
Οι Disharmony έκαναν την εμφάνιση τους και βρέθηκαν πάνω στη σκηνή για σχεδόν μισή ώρα. Το μεγαλύτερο χαρτί του group ήταν ο vocalist ο οποίος έφερε τη φωνή του σε μια αρκετά καλή φόρμα που δεν της επέτρεψε να κουραστεί. Στα μέλη της μπάντας θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει μια γενική εμφανισιακή διαφωνία αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Επίσης υπήρξε αρκετή επικοινωνία ενός ή δύο μελών με το κοινό που για τον δικό του λόγο δεν είχε “ανάψει” ακόμα αρκετά. Ομολογουμένως όμως οι Disharmony ήταν μια σωστή επιλογή. Σε αυτό συνέβαλε ο μεγάλος D βέβαια.
Μάλλον κόντεψε το μισάωρο η αναμονή μας για το μεγάλο act της Κυριακής αλλά κι αυτό ήταν μέρος της πολύ καλής τήρησης του προγράμματος η οποία τελικά φάνηκε πως μπορούσε να δώσει στους supporters ένα ή δύο κομμάτια ακόμα. Το sound check δεν κράτησε ούτε το μισό της αναμονής της οποίας επωφελήθηκαν ουκ ολίγοι αγοράζοντας από μια μπύρα για την υποδοχή των…
Sanctuary. Πολύ λίγο πριν τις 22:00 έκαναν την εμφάνιση τους πάνω στη σκηνή και η έκρηξη αδρεναλίνης του κοινού έκανε αισθητή τη τεράστια προσμονή του στη μπάντα που χαρακτήρισε αυτή τη βραδιά ως μια απ’ τις καλύτερες ολόκληρης της περιοδείας της. Ο Warrel Dane είχε δηλώσει πως μπορεί ακόμα να πιάσει τις νότες του “Refuge Denied” κι αυτό αποδείχτηκε με τη μια, χωρίς αυτό να συμβαίνει μπροστά σε κάποιον δύσπιστο.
Ο ίδιος μεταξύ των κομματιών δεν παρέλειπε να χαριτολογεί με το κοινό και να ανταποδίδει τον ενθουσιασμό που λάμβανε. Το υπόλοιπο συγκρότημα ήταν το πυροβολικό του group το οποίο έφερε σαν οπλοστάσιο του τον απίστευτο ήχο που δεν ξεθώριαζε καθόλου το μεγαλείο της κλασσικής εποχής των Sanctuary.
Τρία άτομα είχαν τη τιμή να ανέβουν στη σκηνή (μερικοί τυχεροί απ’ τους δεκάδες croud surfers) για τους οποίους το συγκρότημα θα έχει κι ένα διαφορετικό, ευχάριστο και χιουμοριστικό πάντα, σχόλιο. Στις 25 Σεπτεμβρίου παραβρεθήκαμε σε μια απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες συναυλίες της φετινής season, απ’ αυτές που πας και το φωνάζεις “ήρθα να με τρελάνετε” και αφήνεσαι και πρωτίστως, σε μια απ’ αυτές που απλά απέχουν απ’ τις παρακμές που λαβαίνουν μέρος πολύ συχνά και που μπορείς να απολαύσεις και λίγη ποιότητα παραπάνω.
Sanctuary setlist:
Eden Lies Obscured
Die For My Sins
Battle Angels
Seasons Of Destruction
White Rabbit (Jefferson Airplane cover)
The Mirror Black
Sanctuary
Future Tense
One More Murder
Soldiers Of Steel
Animal Magnetism (Scorpions cover)
Termination Force
Veil Of Disguise
encore
Long Since Dark
Taste Revenge
Κείμενο: Παναγιώτης Πετρόπουλος
Photos: Πάνος Ματθαιογιάννης
521 
