Εξ’ Ιταλίας ορμώμενοι οι 1782 και από τις πρώτες νότες τους μπορείς να μαντέψεις τι “καπνό” φουμάρουν, μια μαντεψιά που επιβεβαιώνεται πλήρως όταν ακούσεις ολόκληρο το άλμπουμ: ακόμα μία μπάντα που είναι κατά 90% κλώνος των Electric Wizard.
Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγα απλά “άντε πάλι” και θα τους αγνοούσα αλλά οφείλω να αναφέρω πόσο κρίμα είναι αυτή η περίπτωση αφού αυτό το 10% απόκλιση είναι πιο τελετουργικά και άτονα περασματάκια που ξεφεύγουν στα αρκετά λιγότερο περπατημένα, και πολύ περισσότερο ενδιαφέροντα πλέον μονοπάτια των Saturnalia Temple. Δυστυχώς τα διαλείμματα αυτά τελειώνουν γρήγορα και η μπάντα επιστρέφει στην “κακής ποιότητας χόρτο” κανονικότητα.
Καταλαβαίνω πως για τη μπάντα (και κάθε παρόμοια μπάντα) αυτό που παίζουν είναι προϊόν αγάπης προς ένα συγκεκριμένο ύφος και νιώθω και λίγο τύψεις όταν κράζω, αλλά και εγώ σαν ακροατής έχω και κάποιες απαιτήσεις για να μου τραβήξεις το ενδιαφέρον και να επενδύσω, και σε περιπτώσεις όπως οι 1782 προτιμώ να επενδύσω τα λεφτά μου σε μπύρες. Πραγματικά ρε παιδιά, σαν πιστός doomster που αγαπάει την σκηνή, έχω καταντήσει να εκλιπαρώ: όχι άλλο κάρβουνο.
1150 
