Ακόμα μία χρονιά, ακόμα ένα “Voices Of The Mist” festival. Η τέταρτη έκδοση του festival, που αφορά συγκροτήματα με γυναικεία φωνητικά μόνο, είχε ένα “γεμάτο” line-up, για να ικανοποιήσει το μεγαλύτερο φάσμα του ακροατηρίου. Θες brutal φωνητικά, θες μελωδικά, θες συμφωνικά, από όλα είχε ο “μπαξές”, που λέει και μία λαϊκή ρήση.
Από νωρίς στις επάλξεις λοιπόν, έφτασα στην ώρα μου στο venue, για να παρακολουθήσω από την αρχή αυτή τη γιορτή του metal. Οι πόρτες άνοιξαν, με καθυστέρηση μόλις 10 λεπτών και οι λίγοι “πιστοί” μπήκαν στο “ναό”. Το merch ήταν έτοιμο, το soundcheck είχε γίνει και το festival ήταν έτοιμο να ξεκινήσει.
Πρώτη μπάντα στη σκηνή, οι Lachrymose. Μία μπάντα, που η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξαναδεί, αλλά είχα ακούσει αρκετά καλά λόγια. Οι Θεσσαλονικείς gothic/heavy metallers, είχαν το δύσκολο έργο, να “ζεστάνουν” το λιγοστό κοινό για τη συνέχεια. Η μπάντα, προσπάθησε με περισσή ενέργεια και αρκετό πάθος να το καταφέρει αυτό, αλλά νομίζω λόγω ζέστης, οι θεατές ήταν λίγο “ζαλισμένοι”. Μέσα σε περίπου 40 λεπτά, έπαιξαν τα “Nepenthe”, “This Sickness”, “Darkside Waltz”, “Black Funeral”, “In A Reverie” και “The Unseen” από το τελευταίο EP τους και έβαλαν το δικό τους “λιθαράκι” σε αυτό που θα ακολουθούσε. Οι Θεσσαλονικείς metallers, είχαν το πάθος, έβγαλαν αρκετή ενέργεια και κίνηση στη σκηνή, αλλά το πλήθος δε βοήθησε και πολύ όντας αρκετά “άνευρο”.
Lachrymose setlist :
Nepenthe
This Sickness
Darkside Waltz
Black Funeral
In A Reverie
The Unseen
Μέσα σε λίγα λεπτά, η σκηνή ήταν έτοιμη να υποδεχτεί την επόμενη μπάντα, τους Αθηναίους Nochnoy Dozor. Γύρω στις 19:45, οι ambient/experimental ήχοι του group ακούστηκαν και μία “σκοτεινή” ατμόσφαιρα “καταπλάκωσε” το Temple. Η μπάντα, μου είχε κάνει καλή εντύπωση από την προηγούμενη φορά και απλά τώρα σιγούρεψε τη γνώμη μου γι’ αυτή. Μιλάμε για ένα εξαιρετικό group, που ξέρει τί θέλει και τί μπορεί να δώσει και ακόμα και πώς να το δώσει πάνω στη σκηνή.
Ξεκίνημα με το “γνωστό” πλέον “Ben Hur” και μετά τα “Closer”, “Period”, “In The Mire”, “Lifeless” και για κλείσιμο το “Mr.Liar”, δημιούργησαν μία πιο dark ατμόσφαιρα στο venue. Και αυτές οι φωνές! Οι εναλλαγές μεταξύ της Ρεβέκκας και της Λίνας, ήταν σα να συμπληρώνουν η μία την άλλη. Ήταν σαν τις φωνές των “σειρήνων”, που προσπαθούσαν να “μαγνητίσουν” τον κάθε “Οδυσσέα” που βρισκόταν στο Temple. Και νομίζω, ότι αυτές οι “σειρήνες” πέτυχαν το σκοπό τους. Ακόμα μία τρομερή εμφάνιση για τους Nochnoy Dozor, που τους βάζει σε περίοπτη θέση στη λίστα με τις μπάντες που πρέπει να δεις live.
Nochnoy Dozor setlist:
Intro
Ben Hur
Closer
Period
In The Mire
Lifeless
Mr. Liar
Η ώρα για κάτι διαφορετικό είχε φτάσει, και οι Afterblood ήταν εδώ να μας το δώσουν απλόχερα. Οι Αθηναίοι death/thrash metallers με τα πιο brutal φωνητικά, ήρθαν να ξεσηκώσουν το “μουδιασμένο” κοινό με το επιθετικό metal τους. Και νομίζω, το πέτυχαν και με το παραπάνω! Για περίπου μία ώρα, δεν έμεινε κεφάλι ακούνητο! Η μπάντα, ξεκίνησε με τα “Enemy In Me”, “Fragmented Balance” και “Before Time Runs Out”, “ισοπέδωσε” το πλήθος με τα “Deathlike Silence”, “Summoning” και “Behold The Fallen” και “αποτελείωσε” ό,τι είχε μείνει όρθιο, με τα “Terror Insomnium”, “Breathe Chaos” και “No Shadows In The Dark”.
Το τέλος, επεφύλασσε και μία ευχάριστη έκπληξη για τους παρευρισκομένους, καθώς το group έπαιξε το “Slave New World” των θρύλων Sepultura και το Temple πήρε κυριολεκτικά φωτιά! Όλοι στον αέρα, μαζί με τη μπάντα, δημιούργησαν ένα σκηνικό “μακελειού”, όπως έπρεπε σε ένα τέτοιο κομμάτι-μύθο του metal. Από τις εκπλήξεις της βραδιάς, οι Afterblood έδωσαν ένα show-ρεσιτάλ. Εύγε παιδιά, συνεχίστε έτσι!
Afterblood setlist:
Intro
Enemy In Me
Fragmented Balance
Before Time Runs Out
Deathlike Silence
Summoning
Behold The Fallen
Terror Insomnium
Breathe Chaos
No Shadows In The Dark
Slave New World
Επόμενη μπάντα, οι Γερμανοί Enemy Inside, που είχαν και τον τίτλο του co-headliner. Με έναν πιο μελωδικό ήχο μεταξύ rock και metal, ήρθαν να προστεθούν σε αυτή την έκδοση του festival και να “ανοίξουν” το ηχητικό του “μείγμα”. Μία ακόμα μπάντα, που δεν είχα δει και μετά αυτήν την εμφάνιση, θα ήταν χαρά μου να την ξαναδώ! Πολύ δεμένοι, καλοπροβαρισμένοι και με εξαιρετική σκηνική παρουσία, οι Enemy Inside ανταποκρίθηκαν στο “ρόλο” του co-headliner και με το παραπάνω. Ξεκίνημα με τα “Falling Away” και “Bleeding Out”, δείχνοντας το “δρόμο” που θα ακολουθήσουν για την υπόλοιπη, σχεδόν, ώρα. Μελωδικό rock/metal στα καλύτερά του και με τεράστια ενέργεια πάνω στη σκηνή. Η συνέχεια, ανήκε στα “Lullaby” και “Angel’s Suicide” και το πλήθος άρχισε να “χτυπιέται” στους μελωδικούς ήχους του group.
Η Nastassja, φωνή της μπάντας, έδινε ρεσιτάλ ερμηνείας και ο Evan “σφυροκοπούσε” το κοινό με τα μελωδικά του riffs. Τα “Doorway To Salvation”, “Death Of Me” και “Oblivion”, έβγαλαν όλη τη “θεατρικότητα” που έχει το group στο μυαλό του, οι διασκευές στα “Halo” και “Summer Son” έδειξαν κάποιες από τις δυνατότητές τους και η εξαιρετική, μελωδική μπαλάντα “Dark Skies”, έβγαλε την πιο συναισθηματική πλευρά τους. Το “Phoenix”, ήταν το κομμάτι που έκλεισε αυτή την εμφάνισή της μπάντας, καθώς με τέτοιες εμφανίσεις είναι σίγουρο ότι θα έρθουν ακόμα περισσότερα lives ανά τον κόσμο. Ακόμα ένα group, που εντυπωσίασε το κοινό με την ενέργεια και τη μελωδικότητά του. Νομίζω ότι σε ενδεχόμενη νέα εμφάνισή τους στην Ελλάδα, αξίζουν περισσότερο κοινό.
Enemy Inside setlist:
Falling Away
Bleeding Out
Lullaby
Angel’s Suicide
Doorway To Salvation
Death Of Me
Oblivion
Halo
Dark Skies
Summer son
Phoenix
Η ώρα είχε φτάσει αισίως 23:00 και ο κόσμος ανυπομονούσε για τους κύριους πρωταγωνιστές της βραδιάς, τους Αθηναίους symphonic metallers Enemy Of Reality. Και οι ίδιοι, δεν άφησαν τους θεατές να περιμένουν για πολύ. Έτσι, λίγο μετά τις 23:00 και υπό τους ήχους του εισαγωγικού κομματιού, το group έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή. Η αρχή έγινε με το “My Own Master”, για να συνεχίσουν με τα “In Hiding” και “Needle Bites”. Οι πρώτες αποθεωτικές “κραυγές” του κόσμου, λειτούργησαν ευεργετικά για τη μπάντα, που άρχισε να ανεβάζει “στροφές”. Το “Lifeless Eyes”, ήταν κάτι σαν εισαγωγή σε αυτό που θα ακολουθούσε.
Και αυτό, δεν ήταν άλλο από ένα ντουέτο με τηn πρώτη guest της βραδιάς, τη Maxi Nil των Jaded Star. Το κομμάτι, ήταν ένα που δεν έχουν τη δυνατότητα να το παίζουν συχνά live (αφού είναι ντουέτο, με το Fabio Lione) και ονομάζεται “Reflected”. Οι ερμηνείες, ήταν από άλλο πλανήτη και τα χειροκροτήματα των θεατών το επιβεβαίωσαν θριαμβευτικά. Η συνέχεια ανήκε σε μία διασκευή, στο “It’s A Sin”, με την Ηλιάνα να δίνει “ρέστα” για ακόμα μία φορά. Αφού οι παρευρισκόμενοι ζεστάθηκαν για τα καλά, η μπάντα τους “έδωσε” μία ακόμα δυνατή τριάδα, τα “Time Immemorial”, “Her Descending Ghost” και “The Bargaining”, για να τεστάρει τις δυνάμεις τους. Η ανταπόκριση του κόσμου, ήταν άκρως θετική, κάτι που έδωσε τεράστια ενέργεια στο group να συνεχίσει απτόητο.
Οι Enemy Of Reality, συνέχισαν με το “Nouthetisis”, με την απαραίτητη προλόγιση του Steelianou κιθαρίστα τους, και μας έδειξαν τις εξαιρετικές τους ικανότητες στον αυτοσχεδιασμό, με τη διασκευή στο “Bad Romance” της Lady Gaga. Ακόμα μία μαγική στιγμή στη βραδιά είχε φτάσει, όταν η Chiara Malvestiti των Therion, ανέβηκε στη σκηνή για ένα ντουέτο στο “Showdown”. Η “μάχη” των οπερετικών φωνητικών των δύο frontwomen ήταν τρομερή και δε φάνηκε να βγάζει νικητή, πέρα από το σαστισμένο κοινό που παρακολουθούσε χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, σαν υπνωτισμένο (πιο πολύ μαγεμένο, από τις υπέροχες φωνές θα έλεγα). Η μπάντα, έκλεισε την εμφάνισή της με τα “Afraid No More” και “Taste Of Defeat”, γνωρίζοντας την αποθέωση από το πλήθος που είχε γεμίσει το Temple. Εδώ να πούμε, ότι στάθηκαν αρκετές φορές στο έτερο γεγονός της βραδιάς, που ήταν η βοήθεια στον Γιάννη Μινάρδο των Womb Of Maggots, για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που έχει. Άλλωστε, υπήρχε και ένας “κουμπαράς” στην είσοδο, όπου ο καθένας μπορούσε να συνδράμει προς αυτή την κατεύθυνση.
Για άλλη μία φορά, οι Enemy Of Reality δικαιολόγησαν το “ντόρο” γύρω από το όνομά τους και φυσικά τη headline θέση που είχαν σε αυτό το festival. Εξαιρετική εμφάνιση, δυνατές ερμηνείες και special guests, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούμε να παρακολουθήσουμε σε ένα live. Καλή συνέχεια και είς ανώτερα, γιατί το αξίζουν πραγματικά.
Enemy Of Reality setlist:
Intro
My Own Master
In Hiding
Needle Bites
Lifeless Eyes
Reflected Feat. Maxi Nil
It’s A Sin
Time Immemorial
Her Descending Ghost
The Bargaining
Nouthetisis
Bad Romance
Showdown Feat. Chiara Malvestiti
Afraid No More
Taste Of Defeat
Το τελικό αποτέλεσμα, κρίνεται εξαιρετικό! Καλό είναι, τέτοια festival να γίνονται και να στηρίζονται. Άλλωστε, η Ελληνική σκηνή περιέχει κάποια εξαιρετικά σχήματα με γυναικεία φωνητικά, που αξίζουν την προσοχή μας και την προώθηση μέσω τέτοιων διοργανώσεων. Νομίζω, ότι το “Voices Of The Mist” festival έχει γίνει πλέον θεσμός και θα συνεχίζει να συνδράμει προς αυτή την κατεύθυνση. Εύχομαι, σε ακόμα περισσότερες τέτοιες διοργανώσεις για να χαρούμε τη μουσική που αγαπάμε και να στηρίξουμε την Ελληνική σκηνή όπως της αξίζει.
Φωτογραφίες : Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis photography
780 
