Με μόλις έξι χρόνια παρουσίας στην μαυρομεταλλική σκηνή, οι Saor του Andy Marshal ήδη έχουν καθιερωθεί σαν οι βασικοί εκπρόσωποι της gaelic οπτικής στο όλο και πιο πυκνοκατοικημένο σπίτι του folk/post black και κοιτάνε στα ίσα πλέον τους εν Γηραιά Αλβιόνα γείτονες τους (και κατά μια δεκαετία προγενέστερους) Fen.
Για όσους δεν τους έχουνε ακούσει ήδη, οι Saor είναι η σκωτσέζικη απάντηση σε μπάντες όπως οι Panoptikon, Falls of Rauros και Skagos, ένα πάντρεμα μελωδικού και ατμοσφαιρικού black με την τοπική για κάθε μπάντα folk, στην περίπτωση των Saor δηλαδή να περιμένετε βιολιά και γκάιντες και μεγάλα, επικά κομμάτια, μακριά όμως από το χορευτικό και πανηγυρτζίδικο στερεότυπο που ακολουθεί το κέλτικο/γαέλικο metal.
Ήδη από το πρώτο ομώνυμο κομμάτι του “Forgotten Paths” κατευθείαν χωρίς εισαγωγή μπαίνουμε στο κλίμα με blast beat και γρήγορο, μελαγχολικό tremolo και για τα επόμενα 40 σχεδόν λεπτά ο κύριος Marshal δένει το μαυρομέταλλο του με αεράτη folk, εναλλάσσει ταχύτητες και κυρίως κτίζει μελωδίες προσθέτοντας σ την πορεία πάνω στα κομμάτια και οδηγώντας τα σε ονειρικά crescendo που ανταμείβουν απόλυτα όποι@ δεν τρομάζουν βλέποντας διάρκειες κομματιών άνω των 10 λεπτών.
Προσθέστε και το εκπληκτικό εξώφυλλο στην εξίσωση και το “Forgotten Paths”, παρά την σχετικά μικρή για το είδος διάρκεια, έρχεται να προστεθεί στην αιχμή του δόρατος που τον τελευταίο καιρό “θερίζει” την ατμοσφαιρική black (και όχι μόνο) σκηνή. Το μόνο ερώτημα πλέον για αυτούς αλλά και για τους προαναφερθέντες συνοδοιπόρους τους είναι πόσο πολύ ακόμα θα σηκώσουν τον πήχη για τους άμοιρους τους υπόλοιπους.
SAOR – Bròn
594 
