Περνάει το black metal μια περίοδο αναγέννησης; Οι οιωνοί λένε πως ναι, αφού το γνωστό τραγελαφικό ξεσκαρτάρισμα της παλιάς σχολής δεν συμβαίνει σε κενό αέρος αλλά συνοδεύεται από μια δημιουργική έκρηξη νέων (κυρίως) αλλά και παλιότερων συγκροτημάτων που πετάνε τις αλυσίδες των αυτοαποκαλούμενων Αρχόντων του Χάους και απελευθερώνουν το είδος ώστε να ψάξει τις πραγματικές, απίστευτα πολλές, προοπτικές του.
Μέρος αυτής της έκρηξης είναι και οι Dreams Of The Drowned, μια μπάντα με μοναδικό μέλος τον Camille (επίσης των Smohalla και Astral Diadem) που παρόλο που υπάρχει από το 2007 μόλις φέτος κυκλοφορεί το ντεμπούτο της. Ξεκινώντας με αφετηρία το 90s avant-garde μαυρομέταλλο των Ved Buens Ende, Manes και Fleurety στο βωμό των οποίων λατρεύει ο Camille, από το πρώτο κιόλας κομμάτι, “Conciliabules” ξεκινάει ο γάμος με το δεύτερο βασικό συνθετικό του ήχου τους, το anarcho/post-punk των Amebix, Zygote, The Mob και Killing Joke, μια (όχι και τόσο) χαρμόσυνη ένωση που εν μέσω εναλλαγών ρυθμικών riff με tremolo, blast beat και καθαρών φωνητικών, κρατάει για όλη τη διάρκεια του άλμπουμ.
Με στίχους που μιλάνε για ξεχασμένη μαγεία, παγανισμό, καταστροφή της φύσης και την ψυχική υγεία που βρίσκεται υπό πολιορκία, σε συνδυασμό συχνά με την κοινωνικοπολιτική οπτική που αποφεύγουν πολλές μπάντες του είδους, το ομώνυμο άλμπουμ των Dreams Of The Drowned είναι μια πραγματικά ολοκληρωμένη δουλεία από κάθε άποψη, στην οποία είναι φανερό πως ο ιθύνων νους έβαλε κομμάτι του εαυτού του και δεν είναι απλά μια συλλογή από riff.
Βάλτε και σαν κερασάκι στην τούρτα μια διασκευή του “Midnattskogens sorte kjerne” από το “Kronet Til Konge” των Dodheimsgard με συμμετοχή του ίδιου του Aldrahn και έχουμε ένα πραγματικά άρτιο δίσκο προοδευτικού και ατμοσφαιρικού μαυρομέταλλου που θα κερδίσει άνετα όμως και οπαδούς πιο post-punk μονοπατιών, και τολμώ να πω μια από της καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς στο είδος. Τιμήστε τους και δεν θα το μετανιώσετε.
681 
