Η δεκάτη Μαΐου του έτους 2019 έχει περάσει πλέον ως σημείο αναφοράς στην ιστορία της συναυλιακής μουσικής αυτής της πόλης/χώρας.
Το γιατί, το ξέρουμε καλά όλοι όσοι ήμασταν μάρτυρες της πρώτης εμφάνισης των Enslaved στην Ελλάδα μετά από 28 χρόνια καριέρας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Με αναμονή 22 ετών για να δω επιτέλους ζωντανά το απωθημένο Enslaved, δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο όλη μέρα εκείνη την Παρασκευή, παρά μόνο να βρεθώ όσο πιο νωρίς γινόταν έξω από το Fuzz.
Οι πόρτες θα άνοιγαν στις 20.00, αλλά εγώ πρέπει να βρέθηκα εκεί τουλάχιστον μια ώρα νωρίτερα. Η αλήθεια είναι πως περίμενα να βρω μια τεράστια ουρά να περιμένει το πολυπόθητο άνοιγμα των πυλών (παίδες, μιλάμε για τους Enslaved για πρώτη φορά στη χώρα μας!), αλλά εντυπωσιάστηκα από τον σχετικά λίγο κόσμο που περίμενε εκεί – και ο οποίος, ακόμα και μετά από αυτό (γύρω στις 20.15) δεν ήταν πολύ περισσότερος. Μπλούζες Bathory, Emperor, Satyricon και φυσικά Enslaved παρέλαυναν στο χώρο, κάτι που έκανε την νοσταλγία άλλων εποχών, την ατμόσφαιρα και την συγκίνηση έντονη.
Με πολύ μικρή καθυστέρηση μόλις 15 λεπτών, οι δικοί μας Lucifer’s Child ανεβαίνουν στην σκηνή, σε αυτή την νύχτα γεμάτη πρωτιές, για να δώσουν την πρώτη τους συναυλία επί Αθηναϊκού εδάφους.
Τα φώτα χαμηλώνουν και η κατάμαυρη, ανίερη μουσική μηχανή του Γιώργου, Στάθη, Νίκου και Μάριου δηλώνει δυναμικά την παρουσία της με τις πρώτες νότες της τελετουργίας “Black Heart”: οι Αθηναίοι είναι επιβλητικοί, είναι έμπειροι μουσικοί και το σκοτάδι του ήχου τους καταφέρνει να σε παρασύρει μαζί του, στουντιακά και συναυλιακά.
Χείμαρρος. Δεν υπάρχει άλλη λέξη. Ο Μάριος είναι λυσσασμένος frontman και η ενέργειά του είναι τόσο θεατρική όσο και ειλικρινής και το μεταδίδει απόλυτα.
Μέχρι το Darkthronικό “Fall Of The Rebel Angels” είχαν καταφέρει να κάνουν τις πρώτες σειρές του κόσμου (που είχε αρχίσει σιγά σιγά να γεμίζει το venue) να λικνίζονται στους ρυθμούς του(ς), αλλά στα κύκνεια άσματα του setlist τους, “The Order” και “Viva Morte”, το μισό μαγαζί χτυπιόταν στην καταιγίδα του Lucifer και το παιδί του ήταν 100% υπεύθυνο για αυτή την κόλαση που απολαύσαμε επί 45 λεπτά, αποδεικνύοντας πως το τελευταίο τους album “The Order” (που παίχτηκε σχεδόν στην ολότητά του παρά ένα τραγούδι) είναι ιδανικό για το live performance του.
Το μέλλον του ελληνικού μαυρομεταλλικού ήχου είναι εδώ, αποδεδειγμένα δισκογραφικά και ζωντανά πλέον. Viva Lucifer’s Child!
LUCIFER’S CHILD SETLIST:
1. Black Heart
2. Haraya
3. Fall Of The Rebel Angels
4. Through Fire We Burn
5. He Who Punishes And Slays
6. El Dragón
7. The Order
8. Viva Morte
Μετά από 28 ολόκληρα χρόνια (22 για το γράφοντα), δεν υπήρχε πλέον υπομονή ούτε λεπτό για την εμφάνιση των λατρεμένων Νορβηγών.
Γύρω στις 22.00, ο Grutle εμφανίστηκε στην σκηνή με ένα μπλουζάκι Godflesh από το “Pure” φέρνοντας λίγη 90s συγκίνηση από αυτή που αργότερα θα μας χάριζαν σε ποσότητα μεγατόνων. Έφτιαξε τα ηλεκτρονικά του effects και χάθηκε πάλι backstage, κάνοντας την αναμονή τριπλάσια του κανονικού χρόνου.
Στις 22.15, τα ψέμματα είχαν τελειώσει: η πιο ιδιαίτερη extreme μπάντα της Νορβηγίας τα τελευταία 28 χρόνια, βρισκόταν ήδη στο σανίδι του Fuzz, της Αθήνας, της Ελλάδας, για πρώτη φορά – και τα 8 λεπτά του “Ethica Odini” έσκασαν πάνω μας σαν ωστικό κύμα με όλες του τις συνέπειες.
Και μόνο η εικόνα των Grulte και Ivar πάνω στην σκηνή επί το έργον, είναι ικανή να σε κάνει να χάσεις τις αισθήσεις σου, αλλά αντί αυτού, συνέβη κάτι ακόμα πιο μαγικό: η μουσική της μπάντας ζωντανά, λειτουργεί ως ενισχυτής αισθήσεων, συναισθημάτων και συναισθησίας και ξαφνικά, τα νιώθεις όλα πολλαπλασιασμένα. Και όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα με το γεγονός οτι βλέπεις μπροστά σου την πιο τεχνικά άρτια, προοδευτική extreme μπάντα της Νορβηγίας – όσο όμως και αν φαίνεται δύσκολο όλο αυτό που περιέγραψα για να το επεξεργαστεί ένας εγκέφαλος, δεν είναι καθόλου την στιγμή που το βιώνεις, απλά το ζεις μαζί με την μπάντα η οποία απέδειξε από νωρίς πως επικοινωνεί απίστευτα με τον κόσμο.
Μετά από ένα μαγευτικό “Roots Of The Mountain”, “Ruun” και “Ground”και έχοντας ήδη δώσει ένα μικρό best of της περιόδου 2006-2012, ξαφνικά ο χώρος πάγωσε. Κυριολεκτικά. Πως αλλιώς να αποδώσεις με λέξεις την αίσθηση του πιο παγωμένου και ενός από τα καλύτερα black metal albums όλων τον εποχών, όταν η εισαγωγή του “Frost” σκάει στα αυτιά σου, ενώ βλέπεις το συγκρότημα που το δημιούργησε μπροστά στα μάτια σου, 25 χρόνια μετά από την κυκλοφορία του?
Ειλικρινά, θα μπορούσαν να μην παίξουν νότα μετά αυτή την εισαγωγή και εγώ θα έφευγα και πάλι τρελά ευχαριστημένος. Φυσικά όμως και το “Frost” δεν ήταν οι τελευταίες νότες που ακούστηκαν. Η γιορτή είχε μόλις ξεκινήσει.
Το γεμάτο πλέον ισόγειο του Fuzz παραλήρησε με την έναρξη του “Loke”, την συνέχεια του “Fenris” και το “Frost” κλείσιμο “Isöders Dronning”, τρία έπη που τίμησαν αυτό το σημαντικό για πολλούς από εμάς album.
Κάπου εκεί, συνειδητοποίησα όχι μόνο τα προφανή, δηλαδή πόσο προοδευτικά και τεχνικά αλλά και πλήρεις σε συναίσθημα είναι οι Enslaved, αλλά και πόσο τίμιοι είναι με τον εαυτό τους και με όλους εμάς: Δεν ξεκίνησαν την πρώτη τους συναυλία εδώ προωθώντας το υπέροχο τελευταίο album “E”, δεν μας έκαναν χάρη να “παίξουν κάτι από τα παλιά”. Αντίθετα, ταξίδευαν στο χρόνο και στις δεκαετίες με κάθε τους επιλογή και ο ήχος ακουγόταν το ίδιο υπέροχος και συμπαγής, άρτιος με κοινό concept είτε τιμούσαν τραγούδι του 1994, είτε του 2017, απόδειξη του πόσο διαφορετικός και προοδευτικός ήταν ο extreme ήχος τους από την έναρξη της καριέρας τους μέχρι και σήμερα.
Το μαγικό “Below The Lights” τιμήθηκε με το ψυχεδελικό “As Fire Swept Clean The Earth”, φέρνοντας ρίγη συγκίνησης αλλά και πιο κοντά στην πιο εξωσωματική εμπειρία της βραδιάς, το απίστευτο “Havenless” που ζωντανό έγινε ακόμα πιο εξωπραγματικό: μια τελετουργία με αρχιερείς τους Ivar και Grutle, που πέρασε σαν ναρκωτική ουσία μέσα στο σύστημά μας και από θεατές μας έκανε κομμάτι της.
Το τέλος του κανονικού setlist ήρθε με τα δύο έπη του τελευταίου album “E”, “Storm Son” και “Sacred Horse” και λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι Enslaved άφησαν την σκηνή αλλά και ένα γεμάτο Fuzz να ουρλιάζει το όνομά τους για encore.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο εκπληκτικός νέος τους drummer Iver ανέβηκε στο drum set του για ένα απόλυτα interactive drum solo, που κατέληξε στην παρουσίαση των μελών από τον Grutle, με αστείρευτο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, αρετές που έδειξαν από την αρχή της εμφάνισής τους – νομίζω πως δεν υπάρχει θεατής που δεν έλιωσε από τα γέλια με την παρουσίαση του Iver ως “ο νέος μας drummer, Μίκης Θεοδωράκης” ή την εκφώνηση του Iver για τον Grutle ως “ο ορισμός του μαλάκα”, δείχνοντας μας πως στην σύντομη επίσκεψή τους στη χώρα μας, πρόλαβαν να μάθουν 10 σημαντικές λέξεις και ορισμούς. Θεότητες!
Το encore μας πέθανε κυριολεκτικά, με μια πορωτική εκτέλεση του “Isa” και για το τέλος, την έκπληξη που προσωπικά δεν περίμενα να ακούσω, το “Allfǫðr Oðinn” του 1992, η υπέρτατη απόδειξη του σεβασμού της μπάντας προς ΟΛΟ της το υλικό από τα demos μέχρι το πιο καινούργιο τους single.
Για μένα, το να βλέπεις ζωντανά τους Enslaved για πρώτη φορά, είχε το ίδιο impact με το να βλέπεις τους Floyd για πρώτη φορά, σε ένα extreme (ηχητικά) επίπεδο.
Τους ευχαριστώ για το πιο δυνατό (ηχητικά και ψυχικά) live που έζησα τα τελευταία 15 χρόνια και τώρα που οι πόρτες της χώρας άνοιξαν για αυτούς, να μην χρειαστούν 28 επιπλέον χρόνια για να τους απολαύσουμε πάλι!
ENSLAVED SETLIST:
1. Ethica Odini
2. Roots Of The Mountain
3. Ruun
4. Ground
5. Frost intro / Loke
6. Fenris
7. Isöders Dronning
8. As Fire Swept Clean The Earth
9. Havenless
10. Storm Son
11. Sacred Horse
12. Isa
13. Allfǫðr Oðinn
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis photography
625 
