Ο κιθαρίστας των Bad Company επιστρέφει με την “all-star” μπάντα του κι ευθύς αμέσως μας σερβίρει ένα αχαλίνωτο rock n’ roll party γεμάτο από φλερτ κιθάρας κι αρμονίου. Και ακόμα κι αν το αρμόνιο δεν κολλάει, ο δίσκος είναι μάλλον το έτερον ήμισυ του περσινού “Sting In The Tail” των Scorpions.
Με πλήκτρα λοιπόν ξεκινάει ο δίσκος αλλά και μερικά άλλα κομμάτια που ακολουθούν. Οι μπαλάντες έχουν τη τιμητική τους αλλά βγάζουν κάτι περισσότερο σε glamour παρά αγαπησιάρικες στιγμές ακόμα κι αν ο τίτλος του κομματιού είναι για παράδειγμα… “Girl of My Dreams”. Ο Smith των Iron Maiden κάνει ίσως την πιο απλή δουλειά της καριέρας του στον δίσκο αυτό αλλά η συνεισφορά του σίγουρα δεν παραβλέπεται. Το υλικό που βρίσκεται στο “Guitars, Beers & Tears” δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Bucket μαζί με τον country τραγουδιστή Tommy Lee James. Και η αλήθεια να λέγεται, η επιρροή του τελευταίου είναι διάχυτη στο album.
Συνεχίζοντας λοιπόν ο δίσκος, με κομμάτια μεταξύ rock τζαμαρίσματος και έως και blues μπαλάντων, δυστυχώς αντιλαμβανόμαστε πως το πολύ το βάρος έφυγε από τις συνθέσεις και από εδώ και πέρα δεν περιμένουμε το “εγκεφαλικό”. Συναντάμε λοιπόν Αμερικανο-hit-άκια που ναι μεν δεν μας χαλάνε αλλά για άλλο μας προλόγισε η αρχή. Η παραγωγή που έγινε στο “Guitars, Beers & Tears” είναι αυτή που αρμόζει σε ένα τέτοιου είδους “supergroup” οπότε τα υπόλοιπα μένουν στα ταλέντα αλλά και στο πόσο μπορούν πλέον να… ξεδιπλωθούν.
548 
