Η περίπτωση μας χρίζει δημοψηφίσματος και με στοίχημα αν δε με πιστεύετε! Όχι μόνο για το αν ο νέος δίσκος των Anthrax είναι ένα διαμάντι ξεχασμένο από τα παλιά, που τώρα ανακαλύφθηκε σκονισμένο και ήρθε ώστε να μας προκαλέσει ρίγη ξανά, όχι μόνο γιατί ο Joey Belladonna ξαναγύρισε στη μπάντα με ότι θετικούς συνειρμούς προκαλεί αυτό, αλλά γιατί σε αυτό το άλμπουμ, τίθεται ξανά το ερώτημα, στο τι παραπάνω περιμένουμε να δούμε και ν’ ακούσουμε από τους παιδικούς ήρωες μας!
Είναι “Anthrax” ο θησαυρός τελικά; Δεν είπα αυτό και ούτε θα το πω, μα δεν ενθουσιάστηκα κι όλας και αυτό δε το κρύβω! Στα 13 (σημαδιακό λες;) μαζί με τις εισαγωγές κομμάτια του “Worship Music”, θα ακούσεις και τους παλιούς Anthrax, που προσπαθούν όμως να ταιριάξουν με ένα πιο Αμερικανικό mainstream ήχο και αυτό συν τις Metallica επιρροές… (άκου τα “The Constant-Judas Priest”) σε κάνουν να μελαγχολείς και παλιές εποχές ν’ αναπολείς…!
Και προσωπικά με υποχρέωσαν να ξανασχολιάσω το ότι το Big 4 του thrash metal, είναι πολύ… μα πάρα πολύ αμφιλεγόμενο κατά τη γνώμη μου, με εξαίρεση ίσως τους Slayer, όπως και ότι οι Big 4 συναυλίες, επέδρασαν αρνητικοθετικά! Εντάξει, μετά από 8-10 χρόνια σιωπής και συγκρινόμενο με τις λίγο παλαιότερες δουλειές της μπάντας, ομολογώ ότι το “Worship Music” στέκεται καλά, περιέχοντας αρκετά κομμάτια που θα σας ξυπνήσουν παλιές άκρως headbanging εποχές, που οι Anthrax χάριζαν απλόχερα, ιδιαίτερα στα πρώτα κομμάτια του δίσκου!
Τα “Earth on Hell”, “The Devil You Know” και “Fight ’em Till You Can’t”, που είναι και οι κορυφές του “Άνθρακα”, θα σας κάνουν να χαμογελάσετε, αλλά από εκεί και πέρα σίγουρα θα αναρωτηθείτε, τι άλλο πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον από τις παλιές καλές και αγαπημένες μας μπάντες! Η Twisted Sister λύση, είναι η πιο σωστή ίσως, από ένα σημείο και πέρα..!
Ας γίνει δημοψήφισμα λοιπόν, αφού μετά από τη τέταρτη φορά που άκουσα τη νέα δουλειά των Anthrax, την ίδια γεύση μου άφησε! Γλυκόπικρη!
583 
