Η μουσική χρειάζεται ψυχή! Είναι η μέθοδος διοχέτευσης περισσευούμενης ενέργειας μεταξύ δυο σημείων, μεταξύ δηλαδή μουσικών και ακροατών.
Όταν πέφτεις πάνω σε περιπτώσεις σαν τους Νορβηγούς Blomst που με τη γεμάτη ενέργεια μουσική τους, σε αγκιστρώνουν επί τόπου και δεν έχεις άλλη επιλογή από το να τους ακολουθήσεις σε ένα εξαίσιο rock ταξίδι.
Άλλοτε αφήνονται σε σκληρό garage punk τύπου Jay Reatard, άλλοτε σε πιο εναλλακτικές μορφές τύπου The Sounds, έχουν πάντα όμως, ως σκοπό να ξεσηκώσουν τον ακροατή. Να τον βγάλουν από κάποιο ενδεχόμενο μη παραγωγικό λήθαργο και να τον κάνουν να θέλει να χορέψει και να τραγουδήσει μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνει. Διότι οι Blomst είναι τόσο καλοί σε αυτό που κάνουν,και επιπλέον ακούγονται ιδιαιτέρως ειλικρινείς, που γεφυρώνουν το χάσμα που γκρέμισε τον πύργο της Βαβέλ.
Το “Blomst IL” (IL είναι αρχικά και σημαίνει Αθλητική Ένωση) είναι το δεύτερο album των Νορβηγών garage rockers και δεν ξέρω αν θα τους ταξιδέψει εκτός συνόρων, μιας που για αρκετούς η γλώσσα τους είναι σαν στραμπουλάς τη γλώσσα σου προσπαθώντας να βγάλεις το κομμάτι χοιρινό από την κουφάλα του φρονιμίτη σου (σωστά, Ιορδάνη;), αλλά όσοι είστε του λεγόμενου εναλλακτικού rock και των garage ρυθμών, αφεθείτε στα χέρια των “αθλητών”.
Η φωνή της δεσποινίδος Ida Dorthea Horpestad μπαίνει βουρ στον πατσά με το που ξεκινάει το album με το “Mine hender brenner” και γρεζάτη, σχεδόν γκρινιάρικη είναι ότι πρέπει για να σε παρασύρει σε ένα ξέφρενο rock ‘n’ roll party. Όμορφες συνθέσεις, με ωραίες και γλυκές εναλλαγές ρυθμού, σύγχρονες και παραδοσιακές ταυτόχρονα, δροσερές και “καυτές” συνάμα.
H σκανδιναβική σκηνή είχε πάντα να προσφέρει παρόμοιες λύσεις για τα προβλήματα πλήξης και οι Blomst είναι μια από τις καλύτερες που έχω συναντήσει εδώ και καιρό.
https://www.facebook.com/blomstband/
675 
