GLITTER WIZARD: “Opera Villains”

Glam punk stoner rockers; Τι διάολο γράφει αυτό το δελτίο τύπου; Πατάω play και διχάζομαι, αφού κάθε κομμάτι είναι σαν γραμμένο από άλλη μπάντα.

To τρίτο τους album “Hollow Earth Tour” μου άρεσε, χωρίς να παραμιλάω για αυτό όμως και περίμενα μια πολύ καλύτερη συνέχεια.

Στο τέταρτο τους album οι τύποι από το San Fransisco παρουσιάζουν και πάλι την μουσική τους κυκλοθυμία. Αλλά αυτή τη φορά, έχασαν το μέτρο! Δεν τους έφτανε η μίξη SABBATH-PURPLE-HAWKIWIND ήθελαν να μπλέξουν και άλλους.

Το εναρκτήριο “A spell so evil” ξεκινάει υμνώντας τους Sabbath και έπειτα περνάει σε μια Led Zeppelin-ική διάσταση, ενώ το πιο αγαπημένο μου “Toxic Lady” μας φέρνει πιο κοντά στην prog rock αισθητική των τελών των 60s. To “Fear of the Dark” στη συνέχεια είναι μπαλάντα, αρκετά επίπεδη για να ξεχωρίσει, το “Ten Foot Man” παίζει λίγο και με το 60s garage, ενώ το “March of the Red Cloaks” είναι ένα ανούσιο ορχηστρικό δίλεπτο.

Άλλη μια μπαλάντα στη συνέχεια, το “Rats”, που μου φέρνει στο μυαλό κάποια ξεφούσκωτη στιγμή των Savatage, σε μια πιο σκληρή στιγμή με το “Dead Man’s Wax” που δεν καταφέρνει να αλλάξει τα γούστα και το “Hall of the Oyster King” προσπαθεί από μόνο του να σώσει την κατάσταση που είναι εφάμιλλη του Βατερλό. Χωρίς βέβαια να μιλάμε για ένα κομμάτι απίστευτης συνθετικής λογικής, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό από τα υπόλοιπα και ίσως σε μια ζωντανή τους εμφάνιση να έκανε και μεγάλη εντύπωση.

Δεν είμαι εχθρός του διαφορετικού και είμαι άνθρωπος που αγκαλιάζει προσπάθειες που δεν είναι καρφωμένες σταθερά σε ένα συγκεκριμένο ιδίωμα, αλλά θεωρώ πως οι Glitter Wizard στο “Opera Villains” πέταξαν άγαρμπα τις επιρροές τους, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να συγκεντρωθείς στο άκουσμα και να μπερδεύεσαι, καταλήγοντας να το ακούς ως το τέλος, μονάχα από πείσμα.

Το τελευταίο “Warm Blood” προσπαθεί να εξελιχθεί σε κομμάτι λογικής Blood Ceremony, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να τα καταφέρει και αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα μου και μια απορία. Γιατί επέλεξαν να βάλουν μια τόσο σύνθετη ταμπέλα στη μουσική των GW, προδιαθέτοντας με να ψάξω βαθιά να βρω αυτά τα στοιχεία που μετά από 35 λεπτά, μάλλον πέρασαν απαρατήρητα;

Στο μέλλον ίσως, καταφέρουν να βρουν την κατάλληλη ισορροπία! Ως τότε, πάω πάσο!

587
About Δημήτρης Μαρσέλος 2196 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.