Βράδυ Κυριακής και τί καλύτερο από το να πάρεις δυνάμεις για την εβδομάδα που έρχεται, μέσω ενός δυνατού live. Τα teasers που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο δημιουργούσαν προσδοκίες, για την ολοκλήρωση αυτής της mini περιοδείας, που οι Skyclad, για μία ακόμη φορά, επέλεξαν να πραγματοποιήσουν στη χώρα μας, σε ένα “best of setlist”, όπως “διατυμπάνιζαν”.
Προγραμματισμένη εκκίνηση λοιπόν στις 20.30 και με “βρετανική συνέπεια”, οι Dreamrites δεν χάσανε …. δευτερόλεπτο. Προερχόμενοι από τη “λεβεντομεταλογέννα” Λάρισα και όντες “συγκοινωνούντα δοχεία” με τους αξιόλογους Murder Angels, καθώς η πλειοψηφία είναι κοινά μέλη στις 2 μπάντες, βγήκαν απίστευτα ορεξάτοι και με το κοινό να έχει, σοφά, μεριμνήσει να έρθει νωρίς για να τους παρακολουθήσει.
Πολύ “δεμένοι”, με τρομερή ενέργεια και “εντατικό” headbanging, έδειξαν να απολαμβάνουν κάθε στιγμή, δεδομένο που έγινε “κοινός τόπος” με το κοινό που παρακολουθούσε. Ο frontman τους Αλέξανδρος Σιδεράκος, προσωπικά θεωρώ ότι είναι πολύ αξιόλογος, με ιδιαίτερα ελκυστική φωνή και επικοινωνιακός με το κοινό. Αδικήθηκε δυστυχώς, γιατί ο δικός του ήχος, αντίθετα με τον συνολικό της μπάντας, είχε κάποια προβλήματα, που δε μας επέτρεψαν να τον απολαύσουμε πλήρως.
Γεγονός, που δε μπόρεσε από μόνο του να χαλάσει τη συνολική εικόνα και το θετικότατο πρόσημο της εμφανίσεώς τους, βέβαια. Οι συνθέσεις τους, αποτελούν ενδιαφέρουσες ιδέες και ιδιαίτερα θελκτικές υπήρξαν οι “σπονδυλωτές” τους εμπνεύσεις, όπως το επερχόμενο, “καλοκαιρινό”, “So dark inside” και το “Thunder & Lightning”, όπου οι speed ρυθμοί, εναλλάσσονταν με “balladish” τμήματα, σε μία αρμονική και ελκυστική συνύπαρξη. Φυσικά, highlight και το φοβερό “Redeemer”!! Ι Δ Α Ν Ι Κ Ο warming up act, κέρδισαν την ειλικρινή αποδοχή και αναγνώριση του κοινού, σε ένα, περίπου, 50λεπτο show!!
Dreamrites setlist :
Lord Hypnos/Dreamrites
Only Time Will Tell
So Dark Inside
Eternity
The Redeemer
Thunder and Lightning
Lament of Sorrow
With Blood We Pay
Εκεί στο τέλος της εμφανίσεως των Dreamrites, “ζωσμένη” με το βιολί της, πέρασε ανάμεσά μας η Georgina Biddle, οδεύοντας προς την σκηνή. Οι προετοιμασίες τελείωναν και το κοινό, δεν περίμενε την πρώτη νότα για να ξεκινήσουν οι πρώτες ιαχές Skyclad να δονούν το Temple, που είχε “εξαφανιστεί” σαν χώρος μέχρι την έξοδο.
Το “Earth Mother, the Sun and the Furious Host” ξεκινά, και ήταν έκδηλο, ότι ήταν “γραφτό” να ζήσουμε ένα folk rock/metal “πανηγύρι”, αφαιρώντας κατά το δοκούν και τη στιγμή, το rock ή το metal. Για τους “από κάτω” άλλωστε, αυτό δεν είχε καμία σημασία.
“Spinning Jenny” και το Temple χοροπηδάει “σύσσωμο”, με τον Ramsey να γίνεται πρωτόφαντος μάρτυρας, απουσιάζοντας το 2017. “Another Fine Mess” και μία ακόμα τέτοια είναι “στα σκαριά”. Οι Skyclad, έχουν ήδη στα πρόσωπά τους ένα μειδίαμα ευτυχίας, για όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια τους. Ο ήχος …. “Who f#c^s the sound,man!”, όταν υπάρχει τόσο συναίσθημα “πάνω κάτω” (δεν είχε θέματα βέβαια)!
Ο Ridley, μας μιλάει για τον Pugh, την τελευταία (επανα-)προσθήκη του group δύο χρόνια πριν, για να ξεκινήσει το “Change Is Coming”. Η Georgina, “προβάλλει” μπροστά μπροστά στη σκηνή και το ιδιαίτερο έρεισμά της στο κοινό, “αποκαλύπτεται”. “Cry of the Land” για τη συνέχεια και ο frontman και άλλοτε παραγωγός του group, σε πολύ καλή κατάσταση και διάθεση (παρά τις συνεχόμενες στην Ελλάδα εμφανίσεις) και με δυνατή χημεία με το κοινό, θα μας συνεχίσει με μία ιστορία για την εμφάνισή τους σε ένα μικρό “χωριό”, τη ….Θεσσαλονίκη, για να δώσει σκυτάλη στο “The Song of No-Involvement”. Folk και μεσαιωνική αισθητική, “ονειρικά ταξίδια” να ξεπηδούν κάθε φορά από το δοξάρι της Georgina, δεμένα με κάποια μεσαιωνικά στοιχεία στην εμφάνιση των μουσικών, θαρρείς και ταξίδευες στα highlands κάποια άλλη εποχή.
“Cardboard City”, “No deposit no return” και έχουμε και “ομορφ-ότερα/ιές”! Πρώτο stagediving και crowdsurfing, μαζί με το πρώτο solo της βραδιάς (Pugh). Χαμός πραγματικός στο venue, ιαχές Skyclad να δονούν το χώρο και να φορτίζουν συναισθηματικά το κοινό. “The One Piece Puzzle” και η ώρα για τον Ramsey, να “βγει solo”.
Το setlist αποδεικνύεται πραγματικά “best of”, και είναι μοιρασμένο “μαεστρικά” σε όλη την ιστορία τους, φτάνοντας στην κομματάρα από το τελευταίο πόνημα, το “Words Fail Me”, τρανό παράδειγμα, ότι οι Skyclad παράγουν ακόμα “διαμάντια”.
Ο Ridley μας προειδοποιεί ότι το πάρτι τώρα ξεκινά και έχει μισή ώρα διάρκειας ακόμα, για να μπούμε πανηγυρικά στην “τελευταία ευθεία”. “The Widdershins Jig” και η ατμόσφαιρα ξανά πανηγυρική.
“All the seats are taken in The Parliament of Fools”, κομμάτι που μας έχει προαναγγείλει ότι θα μας αρέσει εδώ στην Ελλάδα, λόγω των πολιτικών μας και της αγάπης για την αστυνομία (“τρανή” και “ξακουστή” (not) και η σύγχρονη φήμη μας!)!
Στην τριάδα “The Antibody Politic”, “Great Blow for a Day Job” και “Penny Dreadful”….. ε τι να πω, δεν έχω ιδανικές λέξεις περιγραφής του χάους!
“Τιτάνιο”, “Anotherdrinkingsong” για τη συνέχεια και ο Shakepeare συναντά τον Καζαντζάκη, σε μία “Zorba the Greek” edition, ώσπου κλείνει ο βασικός κορμός με την άλλη κομματάρα το “Inequality Street”, το Temple να “πάλλεται”, και να “ασφυκτιά” με “κρεμάμενους” από τον εξώστη headbangers….
Είχε φτάσει η ώρα του “κλασικού” encore και η σύγκριση με τη “διαρροή” για τις προηγούμενες νύχτες, αναπόφευκτη. Τελικά, έπαιξαν ακριβώς τα ίδια κομμάτια, συμπτύσσοντάς τα σε δύο αντί τριών encores, λόγω δεδηλωμένης, φωνητικής “παράδοσης” του Ridley, από τα αλλεπάλληλα, απαιτητικά lives.
Αφιερώνοντας, χιουμοριστικά, το εισαγωγικό “Just What Nobody Wanted” στον “συγκάτοικό” του English, ο Ridley συνέχισε, μετά συνοδείας, στην διασκευή του “Emerald”, των θρυλικών Thin Lizzy. Δυνατή στιγμή!
“I’ m thinking aloud, is Thinking Allowed” και το πρώτο encore παίρνει τέλος.
“Οεοεοεοε Skyclad Skyclad”, σε μία από τις πολλές φορές που ακούστηκε στη βραδιά και ξαναεμφανίζονται, για τον τελευταίο “συνδυαστικό”, “μουσικό οργασμό” της βραδιάς. “The Wickedest Man in the World”, “History Lessens” (όπου η Georgina τραγούδησε), “μέγιστο” “The Declaration of Indifference” και δυστυχώς, η βραδιά είχε τελειώσει “with no voice left”, μάλλον για τους περισσότερους!
Η ανωτέρω περιγραφή, μάλλον αντικατοπτρίζει την εικόνα των περισσοτέρων παρευρισκομένων, περισσότερο από αυτού που τα έγραψε, σε μία προσπάθεια ορθής αποτύπωσης.
Αν έγραφα ένα μειονέκτημα….“Fv@+ it man, I won’t say nothing, cv^t”, που θα έλεγαν και οι συμπατριώτες των Skyclad, ως παγκόσμιοι θιασώτες της “αριστοκρατικής συμπεριφοράς”. Άλλωστε, και πολύ κλισέ θα ήμουν, με κοινό τόπο σκέψης μου, στο μυαλό πολλών. Κανένας λόγος!
Οι μόνες αλήθειες της βραδιάς, είναι δύο :
1) Δεν έχω ξαναδεί πολλές φορές, κοινό να φεύγει τόσο “γεμάτο” από συναυλία, που αν γινόταν θα τους έβλεπαν και την επόμενη ημέρα
2) Οι Skyclad, απέδειξαν ΚΑΙ στο live τους, ότι και ήταν στο παρελθόν και παραμένουν γενικότερα, μία πολύ σημαντική μπάντα, πλέον του γεγονότος ότι, ουσιαστικά, “εφηύραν”, “τελειοποίησαν” και διατηρούν ζωντανό το folk rock/metal ήχο.
Skyclad setlist :
Earth Mother, the Sun and the Furious Host
Spinning Jenny
Another Fine Mess
Change Is Coming
Cry of the Land
The Song of No-Involvement
Cardboard City
No deposit No return
The One Piece Puzzle
Words Fail Me
The Widdershins Jig
The Parliament of Fools
The Antibody Politic
Great Blow for a Day Job
Penny Dreadful
Anotherdrinkingsong
Inequality Street
Encore:
Just What Nobody Wanted
Emerald (Thin Lizzy cover)
Thinking Allowed
Encore (# 2):
The Wickedest Man in the World
History Lessens
The Declaration of Indifference
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη / Despina Stamataki Photography
562 
